เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1093

คาราไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะกลายเป็นแม่สื่อของเชนน์กับแยนนี่ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเชนน์จะประกาศความสัมพันธ์ของพวกเขาเพียงเพราะพวกแอนตี้ในอินเตอร์เน็ต

ลีนาเองก็เห็นข่าวลือพวกนั้นในเน็ตเช่นกัน เธอคว้าโทรศัพท์และบุกเข้าไปในห้องของลูกสาวด้วยความโกรธก่อนจะตวาดเสียงลั่น “คารา แยนนี่กลายเป็นแฟนตัวจริงของเชนน์ได้ยังไงกัน? ฉันบอกพวกตระกูลจาร์คอปไปว่าเธอเป็นคู่หมั้นของเชนน์นะ!”

คาราโกรธมากจนน้ำตาไหล เธอเอนกายลงบนโต๊ะอ่านหนังสือด้วยความสิ้นหวังก่อนจะตะคอกกลับด้วยความโกรธไม่แพ้กัน “แม่ หยุดพูดเรื่องนี้เสียที! แค่นี้ฉันก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว! ทำไมยัยนี่มันชอบขโมยของของฉันไป? มันขโมยไปแม้แต่สามีของฉัน!”

เมื่อเห็นลูกสาวร้องไห้ลีนาจึงเดินเข้าไปแล้วดีงเธอขึ้นมาก่อนจะพร่ำบอกเธอด้วยความเศร้าใจ “ลุกขึ้นมา ลูกจะร้องไห้ทำไม? ร้องไปแล้วคิดว่าตระกูลจินน์จะมาเห็นหรือ? คิดว่าตระกูลจินน์จะปล่อยให้เชนน์นอนกับพวกผู้หญิงไปทั่วแล้วเกิดข่าวแบบนี้ในโลกออนไลน์หรือไง? นายท่านจินน์เป็นคนตกลงในการแต่งงานนี้ แม่เชื่อว่าเชนน์จะไม่กล้าขัดใจคุณปู่ไม่ว่าเขาจะไม่กลัวก็ตาม”

คารายังคงร้องไห้ “แม่คะ ฉันควรทำอย่างไรดี”

“เพราะเชนน์เป็นคู่หมั้นของลูกเขาจึงมีความผิดฐานนอกใจ เราต้องไปหาตระกูลจินน์แล้วจัดการเรื่องนี้กับนายท่าน! หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้เก็บน้ำตาของลูกไปร้องไห้ต่อหน้านายท่านจินน์ซะ! นังส*รเลวแยนนี่ ฉันอยากจะเห็นจริงๆ ว่ามันจะทำอย่างไรต่อหน้านายท่าน!”

คาราเช็ดน้ำตาจนแห้งเหือด “แม่คะ ฉันจะไม่ร้องไห้แล้ว ไปที่คฤหาสน์ตระกูลจินน์กันเถอะ แม่ ฉันต้องแต่งงานกับคุณชายเชนน์ ต้องเป็นคุณชายเท่านั้น ฉันปล่อยให้แยนนี่มันพรากเขาจากไปไม่ได้!”

“ถูกต้อง ได้เวลาลูกต้องงัดไม้แข็งออกมาแล้ว อย่ายอมถอยเพราะยิ่งถอยแยนนี่มันจะยิ่งเหยียบลูกมากขึ้น!”

ลีนาพาคารามาที่คฤหาสน์ตระกูลจินน์ พวกเธอเริ่มฟ้องทันทีที่เห็นนายท่าน

“นายท่านจินน์ ท่านเป็นคนอนุมัติการแต่งงานครั้งนี้ ตอนนี้คาราควรทำอย่างไรในเมื่อคุณชายเชนน์มีแฟนอีกคนแล้ว” ลีนาแสร้งทำเป็นเช็ดน้ำตาขณะที่เธอฟ้องกับนายท่านจินน์

นายท่านจินน์ก็โกรธเช่นกัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตส่วนตัวของเชนน์จะวุ่นวายขนาดนี้ ตอนนี้เขากำลังเป็นที่นินทาของทุกคนในนอร์ทซิตี้ นายท่านถอนหายใจและพูดว่า “คราวนี้เป็นความผิดของเชนน์จริงๆ ฉันเองก็ตำหนิเขาเช่นกัน ฉันจะให้เขากลับมาทันทีเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ ให้เรียบร้อย”

คาราเริ่มบีบน้ำตาร้องไห้และพูดกับนายท่านจินน์ด้วยน้ำเสียงที่เศร้าโศก "คุณปู่จินน์คะ ฉันเกรงว่าคุณชายเชนน์จะคิดว่าฉันใช้คุณปู่เพื่อขู่เขาถ้าขอให้เขากลับมาตอนนี้ เขาจะเกลียดฉันยิ่งกว่าเดิม คุณปู่คะ ฉันไม่อยากเสียคุณชายเชนน์ไปจริงๆ”

ชาร์ลส์รู้สึกผิดทันทีที่ได้ยินเด็กสาวพูดอย่างนั้นเขาจึงพูดออกมาด้วยความโกรธยิ่งกว่าเก่า “ไอ้คนไม่รักดีนี่กล้าไปนอนกับผู้หญิงอื่น ฉันจะสั่งสอนมัน! มันไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไปหรอก! ฉันจะหักขาถ้ามันกล้าตำหนิอะไรเธอ!”

คารายิ้มก้มศีรษะพลางเช็ดน้ำตาก่อนจะลอบอมยิ้ม

เธอคิดในใจว่า 'แยนนี่ ตอนนี้น่ะแม้แต่คุณปู่จินน์ก็ยังอยู่ข้างฉัน มาดูกันว่าเธอจะเอาชนะฉันได้อย่างไร'

…

เมื่อเวลาเช้ามาถึง แยนนี่ก็ตื่นขึ้นมาและทำอาหารเช้า

เชนน์ยังคงนอนอยู่บนเตียง

โทรศัพท์ของชายหนุ่มซึ่งวางอยู่ข้างเตียงดังขึ้นทันทีที่แยนนี่เข้าไปปลุกเขา

แยนนี่หยิบมันขึ้นมาดูหมายเลขผู้โทรและพบว่าเป็นเบอร์โทรศัพท์บ้าน ต้องเป็นคุณปู่ของเชนน์หรือไม่ก็คงเป็นซาแมนธา

“คุณชายเชนน์ โทรศัพท์ของคุณกำลังดัง เร็วเข้ารีบรับสาย”

เชนน์ที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกสบายเกินที่จะรับสายน่ารำคาญนั่น เขาห่อตัวเองด้วยผ้าห่มแล้วหันกลับมาก่อนจะบ่นพึมพำ “อย่าสนใจเลยเดี๋ยวมันก็เงียบไปเองแหละ ไม่รับสายก็ไม่เป็นไรหรอก”

แยนนี่หัวเราะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เชนน์ทำแบบนี้เธอจึงจะวางโทรศัพท์นั้นลงแต่มันก็ดังขึ้นอีกครั้ง

แยนนี่กังวลว่าตระกูลจินน์กำลังมีเรื่องด่วนจะบอกเชนน์เธอจึงรีบบอกเขาอีกครั้ง “งั้นฉันรับสายให้นะ”