เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1096

ทันทีที่ทั้งลีนาและคารากลับมายังตระกูลจาร์คอปพวกเธอก็โกรธมากเมื่อเห็นต้นอาเคเชียที่สูงใหญ่ตั้งตระหง่านแผ่กิ้งก้านสาขาร่มรื่นอยู่บริเวณลานคฤหาสน์

คาราคว้ามีดขนาดใหญ่และเริ่มจามมันลงไปบนลำต้นอย่างรุนแรงจนทิ้งรอยมีดไว้มากมาย

แต่ถึงอย่างนั้นต้นอาเคเชียก็ไม่ขยับเขยื้อนมันยังคงยืนหยัดตั้งลำต้นตรงเป็นสง่า

คาราจ้องมองต้นไม้อย่างเดือดดาลจนดวงตาเธอเป็นสีแดงก่ำเธอตะโกนออกมาเสียงดังลั่น "แม่ แยนนี่ไม่ใช่คนของตระกูลจาร์คอปอีกต่อไปแล้ว ทำไมเรายังต้องเก็บต้นอาเคเชียนี้ไว้ในบ้านด้วย!"

ตั้งแต่ลีนาแต่งงานเข้ามาในตระกูลจาร์คอปสิ่งแรกที่เธอเกลียดคือต้นอาเคเชียและต่อมาก็ไม่ใช่สิ่งใดอื่นนอกจากแยนนี่

แม้ว่าแยนนี่จะถูกเนรเทศออกจากตระกูลจาร์คอปได้สำเร็จ แต่ต้นไม้นี้ก็ยังอยู่ไม่ไปไหน

ลีนายิ้มหยันก่อนตอบว่า "ในเมื่อแยนนี่ออกไปแล้วก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเก็บต้นไม้ที่มีคนตายปลูกไว้! ฉันจะติดต่อบริษัทรื้อถอนมาขุดต้นไม้นี้ออกไปจากบ้านซะ!"

ดูเหมือนว่าหลังจากที่ต้นไม้ถูกถอนรากถอนโคนออกไปแล้วก็จะไม่มีร่องรอยของแยนนี่และแม่ของเธอหลงเหลืออยู่ในคฤหาสน์หลังนี้อีกต่อไป

ลีนาใช้เวลาไม่นานในการติดต่อบริษัทรื้อถอนเพื่อมาขุดต้นไม้ และหลังจากนั้นไม่นานรถขุดดิน รถเครน และรถบรรทุกขนาดใหญ่ก็ทยอยกันเข้ามาจนดูเหมือนว่าพวกมันกำลังจะพังคฤหาสน์ของตระกูลจาร์คอปให้ราบเป็นหน้ากลอง

ลุงจอห์นนี่ผู้ดูแลตระกูลจาร์คอปตกตะลึงเมื่อเขาสังเกตเห็นความโกลาหลเขารีบเข้ามาและถามว่า "กำลังทำอะไรครับคุณผู้หญิง?"

ลีนาเหยียดยิ้มก่อนจะกลอกตาใส่ลุงจอห์นนี่ "เรากำลังทำความสะอาดตามเจ้านายคนก่อนของคุณไป เพราะฉะนั้นต้นไม้ต้นนี้ก็ต้องตามไปด้วย!"

ลุงจอห์นนี่รู้สึกไม่ดีเมื่อเขามองไปที่ต้นอาเคเชียที่ตั้งตระหง่านดูสวยสง่างาม "คุณผู้หญิงครับ ต้นอาเคเชียต้นนี้สวยสง่ามากจริงๆ และมันก็ไม่ได้ขีดขวางหรือบดบังคุณแต่อย่างใด อีกทั้งมันยังให้ร่มเงาแก่แขกที่มาพักในสวน ทำไมคุณถึงต้องถอนรากถอนโคนมัน”

"ความผิดเดียวของต้นไม้นี้คือควินซีเป็นคนปลูกไว้ ลุงจอห์นนี่ ฉันเป็นนายหญิงของตระกูลจาร์คอป ดังนั้นฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ถอนรากต้นไม้ที่ดูเส็งเคร็งต้นนี้จริงหรือ ฉันขอให้คุณพึงระลึกถึงฐานะของคุณว่าคนรับใช้ควรอยู่ให้ห่างจากสิ่งที่ไม่ควรเข้าไปยุ่ง!”

คนงานจากบริษัทขรื้อถอนตะโกนออกมาจากรถขุดดินว่า "เฮ้ เรายังต้องขุดต้นไม้นี่ออกไปอยู่หรือเปล่า?"

"ใช่! ขุดออกไปซะ!”

ลีนาพาคาราออกไปและปล่อยให้รถขุดดินถอนรากถอนโคนต้นอาเคเชียอย่างไร้ความปราณี

ต้นอาเคเชียสูงใหญ่ค่อยๆ ถูกยกขึ้นลอยจากพื้น ความพอใจที่ได้รู้สึกแก้แค้นในครั้งนี้ของพวกเธอนั้นตีตื้นขึ้นมาจุกอกจนไม่สามารถกักเก็บรอยยิ้มที่ดูเย็นชาและน่ากลัวไว้ได้

เมื่อทนเฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมดไม่ไหวอีกต่อไปลุงจอห์นนี่ก็ผละไปที่อีกมุมหนึ่งของคฤหาสน์และโทรหาแยนนี่

“คุณแยนนี่ แย่แล้ว คุณนายลีนาและคุณคาราจ้างบริษัทรื้อถอนมาถอนต้นอาเคเชียที่ลานคฤหาสน์!”

แยนนี่สาบานว่าจะปกป้องต้นอาเคเชียด้วยชีวิตของเธอเมื่อตอนอายุแปดขวบ

สีหน้าของแยนนี่เปลี่ยนเป็นขมขื่นทันทีที่ได้ยินข่าวร้าย "ขอบคุณที่โทรมาแจ้งฉันนะคะลุงจอห์นนี่ ฉันจะไปที่คฤหาสน์ตระกูลจาร์คอปเดี๋ยวนี้"

เชนน์สังเกตเห็นสีหน้าขมขื่นของแยนนี่หลังจากที่เธอวางสายจึงเอ่ยถามขึ้น "เกิดอะไรขึ้น?"

“ฉันต้องไปที่คฤหาสน์ตระกูลจาร์คอปเดี๋ยวนี้ ทั้งลีนาและคาราโกรธมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้พวกเธอจึงระบายความโกรธแค้นทั้งหมดใส่ต้นไม้ที่แม่ผู้ให้กำเนิดฉันปลูกตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ พวกเขากำลังรื้อถอนมันฉันต้องไปหยุดมันเดี๋ยวนี้"

"ฉันจะไปกับเธอ"

…

เมื่อทั้งเชนน์และแยนนี่มาถึงคฤหาสน์ตระกูลจาร์คอป ต้นอาเคเชียก็ได้ถูกถอนจนไม่เหลือแม้แต่รากให้เห็นแล้ว ขณะนี้มันถูกวางไว้อยู่บนกองดินดูไร้ชีวิตชีวาอย่างน่าสงสาร