เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1131

แยนนี่ค่อนข้างประหลาดใจเมื่อรับสายของซามูเอล

“แยนนี่ ฉันเพิ่งลงจากเครื่องตอนนี้อยู่ที่นอร์ธซิตี้ ฉันอยาก...เจอเธอ ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจอย่างไรฉันแค่ต้องการจะทำให้มันจบ แม้ว่าสุดท้ายแล้วเธอตัดสินใจที่จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรฉันก็จะขออวยพรให้เธอโชคดี แต่ก่อนหน้านั้นโปรดให้คำตอบที่ชัดเจนกับฉันทีเพราะฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอ...จะลืมฉันไปแล้วจริงๆ”

ว่ากันว่าความรักช่วงวัยรุ่นจะฝังอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป ซามูเอลปฏิเสธที่จะเชื่อว่าแยนนี่สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อเขาแล้ว

เขาโน้มน้าวความคิดตัวเองให้เชื่อว่านั่นเป็นเพียงการแก้แค้นเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ เขาคิดแบบนี้แม้คนภายนอกจะมองว่าเป็นการหลงตัวเองประเภทหนึ่งก็ตาม

ซามูเอลดื้อรั้นจนถึงที่สุดเท่าที่จะรั้นต่อไปได้

แยนนี่หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “คุณยังดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน”

“คิดเสียว่าเป็นการนัดทานข้าวกับฉันสักมื้อก็ได้การที่เราเจอกันมันไม่ได้ทำให้ใครตาย หรือเธอกลัวว่าการเจอกันครั้งนี้ของเราจะทำให้เธอลังเลเรื่องแต่งงานกับเชนน์?”

แยนนี่ตอบอย่างสุภาพว่า “ซามูเอล นายเก่งมากนะที่รู้ว่าต้องยัวะฉันอย่างไร ส่งที่อยู่มา”

แยนนี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องต้องห้ามอะไรเพราะเธอไม่ได้คิดอะไรกับซามูเอลแล้ว ไปก็ดีเธอจะได้ส่งการ์ดเชิญฉบับจริงให้เขาด้วย

พวกเขาพบกันที่ร้านอาหารพิเศษเฉพาะ

ซามูเอลสั่งเมนูที่แยนนี่ชอบ

แยนถามนิ่งๆ “ทำไมอยู่ดีๆ นายถึงกลับมากะทันหัน? ไม่ยุ่งกับงานที่อังกฤษเหรอ?”

ซามูเอลพูดตัดบทว่า “ฉันไม่ว่างหรอกแต่หลังจากรู้ว่าเธอกำลังจะแต่งงานก็รีบกลับมาทันที ฉันต้องการทำให้สิ่งต่างๆ มันชัดเจน”

แยนนี่ตั้งใจฟังเธอไม่ได้รีบร้อนหรือเร่งรัดอะไร หญิงสาวยังคงนับถือซามูเอลอยู่เสมอแม้ว่าจะเลิกรักแล้วแต่ก็ยังเต็มใจที่จะเป็นเพื่อนด้วย เพื่อนที่ติดต่อกันบ้างเป็นครั้งคราวเท่านั้น

อย่างไรก็ตามหากซามูเอลยังคงเก็บงำความรู้สึกที่มีต่อเธอไว้ แยนนี่ก็จะตัดขาดจากเขาโดยสิ้นเชิงเหมือนกัน เหตุผลที่แยนนี่เต็มใจที่จะติดต่อกับเขาเพราะเธอรู้ว่าซามูเอลเป็นคนที่มีเหตุผลและจะไม่ล้ำเส้น

เธอหยิบบัตรเชิญออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ชายหนุ่ม “นี่การ์ดเชิญงานแต่งของฉัน ตอนแรกฉันค่อนข้างลังเลที่จะส่งข่าวนี้ให้นาย การส่งคำเชิญงานแต่งให้แฟนเก่าดูค่อนข้างจะหยาบคายไปหน่อยแต่ฉันบังเอิญต้องส่งอีเมลเชิญไปหลายคนมากต้องขออภัยด้วยหากทำให้เกิดความเข้าใจผิด แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีถ้านายทราบแล้วจะตัดสินใจเข้าร่วมหรือไม่เข้าร่วมฉันก็ยังจะเชิญนายไปร่วมงานแต่งอยู่ดี”

เธออธิบายอย่างชัดเจนและจริงใจไม่ปล่อยให้เขามีที่ว่างสำหรับความคิด

ซามูเอลรับคำเชิญและก้มลงมองมันอย่างถี่ถ้วนจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธอแล้วถามว่า “แยนนี่ ฉันอยากรู้ว่าเธอลืมฉันได้แล้วจริงๆ ตอนไหน?”

แยนนี่ครุ่นคิดเธอมีท่าทีไม่แน่ใจแต่ก็เพียงเล็กน้อยก่อนจะตอบเขาอย่างหนักแน่น “ตอนนี้ที่นายกลับมาแล้วเราได้เจอกันอีกครั้งฉันถึงได้รู้ว่าตัวเองได้เดินออกมาไกลจากจุดนั้นแล้ว จุดที่ฉันเก็บความเสียใจไว้ตอนถูกทิ้งโดยไม่ลาอะไรสักคำ แต่หลังจากที่นายปรากฏตัวฉันก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้รักนายอีกต่อไป ฉันได้แต่สมเพชตัวเองที่ถูกทิ้งโดยไม่มีคำอธิบายในตอนนั้น ซามูเอล นายปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าเส้นทางที่นายเลือกมันพิเศษมาก มันเพียงพอที่ทำให้นายจะเป็นคนที่ไม่มีใครลืมได้ลง”

ซามูเอลขมวดคิ้วเขารู้สึกงุนงงเล็กน้อย “เป็นเพราะฉันจากไปโดยไม่บอกลาหรือ?”

“นายจะทำให้ฉันเจ็บหรือใจร้ายกับฉันก็ยังได้ แต่นายเลือกวิธีที่ยากที่สุดสำหรับฉันในการทำใจนั่นก็คือการทิ้งกันไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีที่นายทำฉันให้นายปฏิเสธฉันตรงๆ เสียยังดีกว่าหายไปราวกับผี นายทำให้ฉันมัวแต่คิดถึงนายได้สำเร็จอยู่นานหลายปีถ้านายไม่ได้ปรากฏมาให้เห็นอีกหรือไม่ติดต่อมาอีกเลย ฉันคงไม่สามารถรักใครได้อีกในชั่วชีวิตนี้จริงๆ เพราะฉันก้าวข้ามความบอบช้ำในตอนนั้นไม่ได้และติดอยู่กับการถูกหลอกหลอนมาตลอด ฉันคงติดอยู่กับแผลใจที่นายก่อ”

แยนนี่เหยียดยิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดห้วนๆ “ถ้านายอยากให้ฉันพูดชัดๆ และทำให้มันจบจริงๆ การปรากฏตัวอีกครั้งของนายช่วยให้ฉันเข้าใจว่าฉันตกหลุมรักเชนน์และก้าวข้ามผ่านเรื่องราวของนายไปนานแล้ว ฉันแค่เคยอยู่อย่างสมเพชตัวเองที่ถูกนายทิ้ง”

ซามูเอลหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “เธอกำลังจะบอกว่าฉันเป็นคนที่ทำให้ทุกอย่างมันออกมาเป็นแบบนี้แล้วสุดท้ายตัวฉันเองก็ต้องสูญเสียและเจ็บปวดใจเองงั้นหรือ? ฉันเองที่ทำให้เธอได้รู้หัวใจแล้วเลือกที่จะไปหาเชนน์?”

"ใช่"

ซามูเอลไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรเขาท่วมท้นไปด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน “แยนนี่ นี่คือการแก้แค้นและลงโทษที่เลวร้ายที่สุดที่เธอทำกับฉัน เมื่อก่อนฉันทำให้เธอเฝ้าคิดถึงฉันอยู่ตลอดนานหลายปี แต่ตอนนี้เธอทำให้ฉันจมอยู่กับความเสียใจไปชั่วชีวิตได้สำเร็จ”

“นั่นมันไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ใครจะรู้ล่ะคุณอาจพบใครสักคนในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าก็ได้? ยกตัวอย่างฉันเจอคนที่น่าทึ่งอย่างคุณตอนเป็นวัยรุ่น แต่พอในเวลาต่อมาฉันก็ได้พบกับใครบางคนที่ฉันพบว่าน่าทึ่งยิ่งกว่าและเต็มใจที่จะผูกมัดด้วยทะเบียนสมรส บางทีนั่นอาจเป็นโชคชะตาที่อยู่เหนือทุกเหตุผล”

ซามูเอลลุกขึ้นดวงตาของเขาดูอ้างว้างแต่ก็พยายามปั้นยิ้มก่อนจะเอ่ย “ฉันขออำลาเธอและขอให้เธอมีความสุข สำหรับงานแต่งงานฉันจะขอไม่เข้าร่วมเพราะการได้เห็นเธอเป็นเจ้าสาวของคนอื่นด้วยตาของตัวเองเป็นสิ่งที่ฉันไม่สามารถทนได้”

ขณะที่ซามูเอลกำลังจะจากไปเขาดูนิ่งสงบและมีเหตุผลไร้ซึ่งความประหม่าหรือทำตัวดูน่าสงสารเลยแม้แต่น้อย

แยนนี่เรียกเขา “ซามูเอล”

เธอเอ่ย “ถ้านายเจอคนที่ชอบอีกครั้งนายต้องไม่ปล่อยให้เขารอตลอดไป ไม่งั้นความรักของเขาจะเปลี่ยนไปหาใครสักคน ผู้คนมักจะถูกดึงดูดเข้าหากันไม่วันใดก็วันหนึ่งและพวกเขาจะทุ่มเทอารมณ์ให้กับคนที่เขาหรือเธออยู่ใกล้ๆ อย่างไม่รู้ตัว การที่นายหายไปมันอาจจะสร้างบาดแผลที่ไม่อาจลืมให้กับคนอื่นจนสุดท้ายรักนั้นเป็นไปไม่ได้อีก เพราะมันห่างเหินเกินกว่าที่จะต่อติดและเขายังคงติดอยู่กับความกลัวที่จะรัก”

ซามูเอลไม่ได้ตอบอะไรเขาเพียงแค่ยิ้มบางๆ

ไม่ใช่ว่าไม่อยากพูดอะไรบางอย่างเพียงแต่ยากเกินไปที่เค้นมันผ่านลำคอนี้

แยนนี่เคยบอกว่าเธอรักความสันโดษของเขาที่สุด แต่ความสันโดษที่ว่านั้นกลับกลายเป็นอาวุธร้ายแรงที่ทำลายความสัมพันธ์เรา

จู่ๆ เขาก็รู้แล้วว่าทำไมถึงแพ้เชนน์

สุดท้ายเขาก็ไม่ด้านที่จะกล้าเสี่ยงพอเหมือนพวกนักพนัน ซามูเอลยอมรับมัน

แยนนี่ไม่รู้ว่าเขาอาจไม่มีวันได้พบคนที่รักได้อีกและไม่มีโอกาสที่จะเสี่ยงโชคกับความรักอีกแล้ว

…

ซามูเอลไม่ต้องการทำให้ตัวเองดูน่าสมเพช เขาต้องการจากไปเหมือนสุภาพบุรุษที่มีเสน่ห์

อย่างไรก็ตามด้วยความรักที่ยาวนานหลายปีนี้เขาจึงต้องการที่ระบายออก

การขับรถทั้งๆ ที่เมาเป็นสิ่งไร้สาระที่สุดที่ซามูเอลเคยทำมาในชีวิตของ

เวลาประมาณห้าทุ่มของคืนนั้นแยนนี่กำลังใช้เวลาไปกับการต่อจิ๊กซอว์อยู่บนพรม

จิ๊กซอว์ชุดนี้มีเป็นพันๆ ชิ้นและเมื่อต่อเสร็จจะเป็นรูปของเธอกับเชนน์

แยนนี่ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเสร็จ

เธอดูเวลาอีกทีก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว เชนน์จะกลับมาคืนนี้เขาบอกเธอล่วงหน้าแล้วว่าจะลงเครื่องภายในตีสาม

แยนนี่ตัดสินใจงีบหลับสั้นๆ แล้วค่อยไปสนามบินเพื่อไปรับเชนน์

ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นเตียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

"สวัสดีครับนี่คือกรมตำรวจนอร์ธซิตี้ คุณรู้จักซามูเอลเลนไหม?”

“ซามูเอล?”

"ครับ"

ตำรวจพูดผ่านโทรศัพท์ว่า “เขาฝ่าฝืนกฎหมายในข้อหาขับรถขณะที่มึนเมาจากฤทธิ์สุราและถูกจับกุม ระหว่างทาง เขาเรียกชื่อคุณแยนนี่จอยเราจึงพบหมายเลขของคุณในรายชื่อติดต่อของเขา ถ้าคุณสะดวก ช่วยมาที่สถานีตำรวจเพื่อประกันตัวเขาได้ไหม?”

ซามูเอลเมาขนาดนั้นจริงๆ

แยนนี่ตกใจเล็กน้อยแต่ก็ตอบกลับไปว่า “ค่ะ ฉันจะไปทันที”

ก่อนจะออกจากบ้านแยนนี่อดไม่ได้ที่จะมองรูปจิ๊กซอว์ที่เธอต่อเสร็จอย่างชื่นชมก่อนไป

เมื่อเธอจัดการเรื่องซามูเอลเสร็จแล้วก็ได้เวลาไปรับเชนน์พอดี

หลังจากผ่านไปหลายวันเธอโหยหาเขาจนปวดหนึบหัวใจราวกับมีลวดหนามขดพันอยู่

เแต่โดยไม่ทันได้รู้ตัวแยนนี่ติดกับของปีศาจโดยมีตัวเธอเองและซามูเอลเป็นเบี้ยในกระดาน

…

แยนนี่ขับรถมุ่งหน้าไปยังสนามบินสองข้างทางถนนนั้นค่อนข้างมืดและเปลี่ยว ระหว่างกลางทางอยู่ดีๆ ยางรถเธอก็ระเบิด

แยนนี่ลงจากรถไปเช็คลมยางขณะที่เธอกำลังก้มๆ เงยๆ เพื่อตรวจดูมันอยู่นั้นจู่ๆ ก็มีผ้าเช็ดหน้ามาปิดจมูกและปากเธอไว้

ไม่ช้าแยนนี่ก็หมดสติไป

คาราสวมชุดสีดำ หมวกเบสบอล และหน้ากากเธอส่งเข็มฉีดยาสองกระบอกให้ลูกน้องและสั่งอย่างเข้มงวดว่า “ส่งคนไปที่สถานีตำรวจเพื่อประกันตัวซามูเอล แต่อย่าลืมว่าต้องติดต่อกับเจ้าที่ที่ไม่รู้เรื่องอะไรแล้วค่อยยัดเงินเข้าไป ห้ามให้เขาเห็นหน้าพวกนายแล้วพาซามูเอลมาที่นี่ เข็มฉีดยาทั้งสองนี้มีค่าพาซามูเอลและแยนนี่ไปที่โรงแรมและฉีดมันให้กับทั้งคู่ ทำลายหลักฐานทั้งหมดในภายหลังถ้าหลงเหลืออะไรทิ้งไว้แกทั้งคู่จะไม่มีวันหนีไปไหนได้”

ชายในชุดดำโยนแยนนี่เข้าไปในรถแต่ก่อนที่จะปิดประตูคาราขมวดคิ้วแล้วสั่งอย่างเย็นชา “เดี๋ยวก่อน”

คาราหยิบโทรศัพท์ของแยนนี่ออกมาจากกระเป๋าก่อนจะไล่หาแชทของเชนน์กับแยนนี่ก่อนจะพิมพ์อะไรบางอย่างลงไป

[เชนน์ หลังจากที่คุณลงจากเครื่องบินแล้วมาที่สเตทบอเดอร์โฮเทล มาหาฉันที่ห้อง 1314 ฉันมีเรื่องจะเซอร์ไพรส์คุณ]

หลังจากส่งข้อความสำเร็จคาราก็ปิดโทรศัพท์ของแยนนี่แล้วยัดกลับเข้าไปในกระเป๋า เธอปิดประตูแล้วบอกชายชุดดำว่า “ไปซะ จัดการให้เรียบร้อยและอย่าทิ้งร่องรอยใดๆ ฉันตกลงกับคนที่โรงแรมไว้แล้ว พวกเขาจะลบภาพในกล้องวงจรปิดที่บันทึกการเข้าออกของพวกนายไว้ทิ้ง เวลาเป็นสิ่งมีค่าทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด”

ในความมืดมิดริมฝีปากของคารายกยิ้มโค้งขึ้นจนน่ากลัว

'แยนนี่ ฉันจะทำทุกอย่างให้แน่ใจว่าครั้งนี้แกไม่รอดแน่'