เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1145

สภาวะทางอารมณ์ของเชนน์ไม่ปกติอย่างรุนแรง ซาแมนธาบอกคุณหมอให้ฉีดยากล่อมประสาทเพื่อให้เขาได้พักอย่างสงบ

พอเธอออกไปส่งคุณหมอ เธอถาม “คุณหมอคะ เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของฉันเหรอคะ? เพราะเขาผ่านเหตุการณ์สะเทือนใจทำให้เขาสูญเสียความทรงจำเหรอคะ?”

เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอเรียนจบแล้ว นั่นทำเธอกลัวเหลือเกิน

คุณหมอตอบ “คุณจินน์ คุณกังวลมากเกินไปแล้ว คุณชายเชนน์ไม่ได้ความจำเสื่อม เพียงแต่เขา…ผ่านเรื่องสะเทือนใจมากไปหน่อย ในกรณีที่ทรมาณจากบาดแผลทางใจแบบนี้ เขาเลือกที่จะปิดกั้นตัวเองออกจากโลกภายนอกเป็นการรับมือกับมันแทน พูดอีกอย่างก็คือ ในตอนนี้คุณชายเชนน์อาจกำลังเป็นโรคซึมเศร้า เขาจะไม่สนใจสิ่งรอบตัวเลย ดังนั้นเขาจะรู้สึกตัวไม่รู้สึกตัวบ้าง แต่ไม่นาน เขาจะกลับมาดีขึ้นเอง””

ซาแมนธาพยักหน้าเข้าใจ “พี่แยนนี่เพิ่งจากไป เป็นธรรมดาที่พี่ชายของฉันจะเสียใจ ขนาดฉันยังเศร้าแล้วนับประสาอะไรกับเขา”

“คุณจินน์ ผมขอตัวล่ะครับ ถ้าคุณชายเชนน์มีอะไรเปลี่ยนแปลงก็โทรหาผมได้เลยนะครับ แล้วก็ให้ใครสักคนมาอยู่กับเขาในช่วงสองสามวันนี้ด้วยนะครับ ถ้าเป็นในครอบครัวจะดีที่สุดครับ เพราะถ้าเขายังคงมีอารมณ์ด้านลบอย่างต่อเนื่อง อาจทำให้เขาเข้าสู่วงจรซึมเศร้าจากภาวะผิดปกติทางสมองได้ง่ายครับ”

“ได้ค่ะ ฉันจะไม่ไปไหนในช่วงสองสามวันนี้ ฉันจะอยู่กับเขาค่ะ”

ซาแมนธาเกิดความกลัวในสิ่งที่เธอได้ยินขึ้นมา ซึมเศร้าเหรอ ภาวะผิดปกติทางสมองเหรอ

คนที่แต่ก่อนเคยไร้ซึ่งความกังวลและมากอิสระอย่างเชนน์ในตอนนั้น กลับกลายเป็นคนที่มีมีความเสี่ยงเป็นซึมเศร้าและสมองผิดปกติได้อย่างไรกัน

เชนน์หลับไปเกือบสามถึงสี่ชั่วโมงและไม่มีท่าทีว่าจะตื่น

ซาแมนธาอยู่เคียงข้างเขาตลอด เธอผล่อยหลับลงไปกับขอบเตียง

นอกคฤหาสน์ มีเสียงโหวกเหวกดังลั่น

ซาแมนธาถูกปลุกขึ้น เธอขมวดคิ้วแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

ข้างนอกเป็นซินดี้และชายแปลกหน้าคนหนึ่ง

ซาแมนธาหันไปมองเชนน์ที่ยังคงหลับอยู่อย่างสงบบนเตียงแล้วค่อย ๆ ย่องออกจากห้องนอนและวิ่งตรงไปยังลานของคฤหาสน์

“พี่ซินดี้ พี่มาทำอะไรที่นี่?”

ซินดี้พูดเสียงดัง “ซาแมนธา ถึงเชนน์จะเป็นพี่ชายของเธอ แต่วันฉันต้องการทวงความยุติธรรมให้กับแยนนี่! เชนน์ฆ่าเธอ! เขาต้องอธิบายเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทของแยนนี่อย่างฉันฟัง! ซาแมนธา บอกให้เขาออกมา!”

ซาแมนธาพูดอย่างกระอักกระอวน “แต่พี่ซินดี้ พี่ชายฉันตอนนี้เขาป่วยอยู่น่ะค่ะ คุณหมอให้ยากล่อมประสาทเขาไป ตอนนี้พี่เขายังหลับอยู่เลย ถ้าพี่จะทวงความยุติธรรม ได้โปรดมาวันหลังเถอะนะคะ พี่ชายของฉันเขาเสียใจยิ่งกว่าใครกับการตายของพี่แยนนี่นะคะ”

“ซาแมนธา ขอร้องล่ะ อย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลย ไม่งั้นเราคงได้มีปัญหากันแน่ เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้กับแยนนี่ เชนน์ต้องมาอธิบายกับเรา เดี๋ยวนี้!”

ซามูเอลกับซินดี้กำลังจะบุกเข้าไปในคฤหาสน์

ซาแมนธาทำท่าจะขวางพวกเขาไว้ ก่อนเสียงทุ้มตำ่เหนื่อยล้าของชายหนุ่มเข้ามาขัดจังหวะอย่างไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ นอกจากความเย็นชา “ให้พวกเขาเข้ามา”

ซาแมนธาหันหน้าไปทางต้นเสียง “พี่ ตื่นแล้วเหรอ?”

ต้องขอบคุณยากล่อมประสาท เชนน์นอนหลับไปกว่าสี่ชั่วโมง เขาอ่อนล้าทั้งกายและใจ ความเศร้าเสียใจดูจะยังห่างไกลจากสภาพเขาในตอนนี้แต่ก็สัมผัสได้ว่าจิตใจและวิญญาณของเขานั้นถูกพรากไป เขาไม่ร้องไห้ ไม่หัวเพราะ ไม่แสดงอามารณ์ใด ๆ เขาเหมือนกับตุ๊กตาไม้ที่ด้านในว่างเปล่า