เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1152
สรุปบท บทที่ 1152 ข้อความในเมฆหมอก 1: เล่ห์รัก ท่านประธาน
ตอน บทที่ 1152 ข้อความในเมฆหมอก 1 จาก เล่ห์รัก ท่านประธาน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1152 ข้อความในเมฆหมอก 1 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย โรแมนติค เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่เขียนโดย โอเอสเต้ ลูน่า เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ในห้องทำงาน เชนน์นั่งอึนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
บนหน้าจอ แสดงเวลาลงชื่อเข้าใช้บัญชีทวิตเตอร์เวลา 13.10 นาฬิกาจากมือถือในเมืองเล็ก ๆ ของคอตส์โวลด์ ที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของออกฟอร์ดเซอร์ ประเทศอังกฤษ
คอตส์โวลด์ ประเทศอังกฤษ
ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้?
หัวใจของเชนน์เต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก ก่อนเขาจะตรวจสอบหมายเลข IP ประจำเครื่อง เขาคาดเดาผลลัพธ์ไปต่าง ๆ นานาแต่ไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้
เพราะมันเหมือนเป็นได้แค่ฝัน
ตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนหัวใจกำลังพุ่งทะยานสูงสุด เขาอุ่นใจขึ้นมาแต่ก็กลัวผิดหวังอย่างมากเช่นกัน
ความกังวลนั้นรุนแรงเป็นร้อยเท่ามากกว่าการก้าวเท้าบนอากาศที่ไม่มีอะไรรองรับ
‘เธออาจยังมีชีวิตอยู่’
ความคิดนั้นแวบเข้ามาให้หัว เชนน์รอไม่ได้อีกต่อไป
เขาสั่งเฮนรี่ “หาเที่ยวบินไปออกซฟอร์ดเชอร์ ประเทศอังกฤษที่เร็วที่สุดให้ฉัน”
เฮนรี่ได้ยินเสียงของเชนน์สั่น แหบแห้งและไม่มีความสุขุมเหลืออยู่ ดูผิดปกติ
นานแล้วที่คุณชายเชนน์ไม่ได้หลุดมาดแบบนี้
“คุณชายเชนน์ครับ คุณจะเดินทางไปทำธุรกิจที่อังกฤษเหรอครับ?”
ธุรกิจของบริษัทเขาในอังกฤษส่วนใหญ่จะอยู่ที่ลอนดอน ไม่ใช่ออกซฟอร์ดเชอร์
สายตาของเชนน์กลับมาเคร่งขรึม เขาจ้องหน้าจอแล้วพูดขึ้น “แยนนี่อาจยังมีชีวิตอยู่ที่ออกซฟอร์ดเชอร์”
เฮนรี่ตกใจ
ไม่อยากจะเชื่อ
แต่เพราะคุณชายเชนน์พูดมาแบบนั้น เขาต้องไปเจอเบาะแสอะไรมาแน่
เชนน์พูดขึ้น “แปลกมาก ไปเช็ครายงานผลชันสูตรศพและตรวจสอบดีเอ็นเอให้ที อาจมีใครสักทำอะไรเอาไว้”
“ครับ คุณชายเชนน์”
…
ขณะเดียวกันที่คอตส์โวลด์…
พอแยนนี่ออกจากระบบบัญชีทวิตเตอร์ เปลือกตาของเธอก็กระตุก
เชนน์ส่งข้อความมหาศาลหาเธอในทวิตเตอร์ เหมือนเขาจะยังใช้บัญชีของเธออยู่ การที่เธอลงชื่อเข้าใช้ไปเมื่อครู่เป็นการเผยเบาะแสของเธอก็ได้ เขาต้องหาหมายเลข IP ประจำเครื่องเจอแน่ ๆ
แยนนี่โทรหาซามูเอล “เชนน์...อาจรู้แล้วก็ได้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันอดไม่ได้แล้วเผลอลงชื่อเข้าใช้บัญชีทวิตเตอร์ในมือถือ”
ซามูเอลถาม “เธออยากให้เขาหาเธอเจอไหม?”
แยนนี่เม้มปากแล้วตอบ “เขาจะมานี่แน่ ๆ แต่ฉันยังไม่พร้อมจะเจอเขาในตอนนี้ ซามูเอล ช่วยฉันที”
…
เชนน์ยุ่งทั้งวันทั้งคืนเพื่อมีเวลาไปยังออกซฟอร์ดเชอร์
เมืองคอตส์โวลด์ที่ปรากฎหมายเลข IP อยู่ทางตอนใต้ของออกซฟอร์ดเชอร์และสแตรทฟอร์ ทันทีที่เชนน์มาถึงยังออกซฟอร์ดเชอร์ เขารีบเรียกแท็กซี่แล้วมุ่งหน้าสู่ชนบท
พอไปถึงยังเมืองเล็ก ก็เกือบหกโมงเช้าเข้าไปแล้ว
ตามหมายเลข IP เขาสามารถระบุพิกัดบ้านที่ปรากฎหมายเลขได้ สำหรับอดีตทหารรับจ้างที่ทำงานให้องค์ข้ามชาติมาแล้วมากมาย มันไม่อยากเลย
หลังใช้เวลาทั้งวันในเมือง เชนน์เดินตามเนินยาวคดเคี้ยว เขาเดินตามเส้นทางที่แยนนี่อาจใช้สัญจรนับครั้งไม่ถ้วน มองดูภูเขาและแม่น้ำที่แยนนี่อาจได้เห็นตลอดเส้นทาง
เชนน์ยืนอยู่หน้าประตูของบ้านสไตล์อังกฤษ เขายกมือขึ้นแล้วชะงักค้างอยู่พักใหญ่ ไม่กล้าเคาะประตู
ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ตลอดสองปีมานี้ เธอจะสบายดีไหมนะ?
เสียงปลดล็อคประตูดังจากข้างใน ก่อนจะเปิดออกมา
เชนน์เงยหน้าขึ้น
ในบ้านหลังนั้นมีกลิ่นของเธอ กลิ่นนํ้าหอมที่เธอใช้อยู่ประจำเป็นเครื่องยืนยันว่าเธอนั้นอยู่ที่นี่ เป็นกลิ่นที่เขาสูดดมมานับครั้งไม่ถ้วน กลิ่นที่เขาคุ้นเคยมานานแสนนาน
กลิ่นไม้ซีดาร์เจือจางกลิ่นส้มเป็นกลิ่นที่ประสานความสดชื่นและอบอุ่นเข้าด้วยกัน ความพิถีพิถันที่ยอดเยี่ยมที่สุดเห็นจะเป็นอายเย็นของฤดูใบไม้ผลิที่ปิดในตอนจบ
ถ้าไม่ได้บังเอิญว่าซามูเอลชอบนํ้าหอมแบบเดียวกัน กลิ่นที่ยังอบอวนอยู่ชัดเจนบอกว่าแยนนี่เพิ่งออกไปได้ราว ๆ สามถึงสี่ชั่วโมง
เพราะกลิ่นหอมที่อยู่ในบ้านเริ่มระเหยจางไป
ฝ่ามือของเชนน์ชุ่มเหงื่อซก ความกลัวแล่นผ่านหัวใจที่เต้นระรัว เขากลัวว่าจะต้องผิดหวังว่ากลิ่นนั่นจะเป็นแค่ความบังเอิญ
ใบหน้าหล่อเหลากลับมาเคร่งขรึ่ม แล้วค่อย ๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อบนร่างกาย ปมคิ้วคลายออก สีหน้าสิ้นหวังกลับมามีแรงใจ
เชนน์เหมือนได้ยินเสีงหัวใจของเขากลับมาเต้น หัวใจที่เคยเฉาตายกลับมามีชีวิตอีกครั้งราวกับหนทางที่ค้นพบนี้เต็มไปด้วยแสงไฟ เขาเจอเธอแล้ว
…
บนสนามหญ้าของตาเฒ่าแฟรงค์…
แยนนี่กับฮาจาร์เล่นแบดมินตันด้วยกันมากว่าชั่วโมงหนึ่งแล้ว ทั้งสองเหงื่อซก
พอทั้งคู่กำลังจะกลับเข้าบ้าน รถของซามูเอลก็แล่นเข้ามาจอดในสนาม
สายตาของแยนนี่ส่อแววกังวลเล็กน้อยเพราะรู้ดีว่าซามูเอลต้องเจอเชนน์มาแล้วแน่ ๆ
ซามูเอลลงจากรถแล้วเดินเข้ามาก่อนพูดขึ้น “เชนน์รู้ที่อยู่ของเธอแล้ว เขาตามเข้ามาดูในบ้านเธอเลย ถึงเขาจะไปแล้วแต่ฉันรู้สึกว่าเราคงจะซ่อนเขาต่อไปได้อีกไม่นาน เขาคงอาจจะรู้แล้วว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ แยนนี่…ตอนนี้เธอคิดจะทำยังไงต่อ?”
แยนนี่ตอบกลับ “ในเมื่อเขามานี่เพื่อหาฉัน คงไม่มีเหตุผลที่ฉันต้องซ่อนอีกต่อไป ซามูเอลฉันว่าฉันจะกลับบ้านแล้ว ถ้าเรื่องในอดีตมันเป็นปัญหานัก ฉันจะกลับไปจัดการมันให้ถูกต้องเอง ถ้าฉันตัดขาดและจบเรื่องในอดีตทุกอย่างได้ บางที หลังจากนี้ฉันคงสามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”
ความมุ่งมั่นปะทุขึ้นมาในแววตาของเธอ
ซามูเอลบอกได้เลยว่าเธอได้ทบทวนสิ่งต่าง ๆ มาเป็นอย่างดีแล้วในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ในเมื่อเธอตัดสินใจแล้ว ฉันจะช่วยเธอเอง แต่ก่อนเธอจะไป คุยกับตาเฒ่าแฟรงค์ให้เรียบร้อยล่ะ ฉันห้ามเธอไม่ให้กลับไปไม่ได้หรอก แต่เธอจะไปยังไง ด้วยตัวตนไหน ต้องให้ตาเฒ่าแฟรงค์กับฉันช่วยเธอนะ ยิ่งกว่านั้น พอเราทำให้เรื่องทุกอย่างกลับมา ศัตรูที่เธอสร้างไว้ที่นอร์ท ซิตี้ก็จะกลับมาเหมือนกัน ถึงตอนนั้นเรื่องมันคงยุ่งเหยิงจนเราจัดการมันไม่ได้ แต่กลับไปครั้งนี้ เธอต้องระวังคนพวกนั้นให้มากนะ”
“ฉันรู้ เหตุผลที่ฉันกลับไปคราวนี้ก็เพื่อจะจบเรื่องพวกนั้นให้หมด ซามูเอล ขอบคุณนายมากนะ”
“เธอไม่ต้องขอบคุณฉันเลย ตาเฒ่าแฟรงค์คงรู้ว่าเธอเตรียมตัวจะกลับไป เขามีของขวัญให้ยัยหนูแยนนี่ของเขาด้วย คราวนี้เธอต้องปลอดภัยนะ เธอไม่ได้ตัวคนเดียว เธอมีฉันกับตาเฒ่าแฟรงค์คอยช่วย ทำในสิ่งที่เธอต้องการเถอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอยังมีพวกเรานะ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน