เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1198

แยนนี่นอนอยู่บนเตียงสภาพเธอเหมือนคนกำลังจะตาย หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเม็ดใหญ่ ผมเผ้าเปียกชุ่มจนพันติดกันยุ่งเหยิงไปหมด

แยนนี่เหมือนปลาขาดนํ้าที่ใกล้ตาย

ร่างของเธอเต็มไปด้วยเลือดอย่างน่าสยดสยอง

หัวใจของเชนน์ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เขาสาวเท้าก้าวเข้าไปหาแล้วกุมมือเธอไว้ ดวงตาของเขาร้อนผ่าวร้องเรียกหาเธอ “แยนนี่ เธอรู้สึกยังไงบ้าง?”

แยนนี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอเห็นแสงไฟส่องจากด้านบนพร้อมเงาของชายตรงหน้าที่ขยับเคลื่อนไหว

มือข้างหนึ่งวางลงบนหน้าผากของเธอ เชนน์กุมมือของเธอไว้แน่นด้วยมืออีกข้าง นํ้าตาอุ่นไหลลงจากขอบตาบวมเป่งของเขา

นางพยาบาลอุ้มเด็กทารกแรกเกิดที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดเข้ามาหาเชนน์ “ผู้อำนวยการจินคะ นี่เป็นเด็กที่คุณหญิงจินให้กำเนิด…”

นางพยาบาลคนนั้นยังไม่ทันได้พูดจบ เชนน์ก็ตวาดดังลั่น “ไปให้พ้น!”

นายพยาบาลได้แต่คิดในใจ ‘เกิดอะไรขึ้น? ผู้อำนวยการไม่อยากจะเห็นหน้าลูกของเขางั้นเหรอ…’

นางพยาบาลอุ้มเด็กทารกที่เพิ่งเกิดกลับไปยังวอร์ดอย่างระมัดระวัง

ในห้องคลอด เหลือเพียงแค่แยนนี่กับเชนน์ตามลำพัง

แยนนี่อยู่ในอาการมึนเบลอ ตอนนี้เธอแยกไม่ออกว่าอันไหนจริงอันคือจินตนาการ นอกจากภาพตรงหน้าช่างพร่ามัว เธอเห็นแค่ดวงตาแดงกํ่าของเชนน์

พอลืมตาขึ้นได้ เธอก็เอื้อมมือที่อ่อนแรงเต็มทีลูบใบหน้าของเขา ก่อนพึมพำเสียงแผ่วเบา “อย่าร้องเลยนะ เชนน์”

คลื่นที่แสดงอยู่ในเครื่องวัดอัตราการเต้นของหัวใจพุ่งสูงขึ้นและตกลงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะค่อย ๆ ขนานเป็นเส้นตรง เครื่องส่งเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา

‘ปี๊บ…’

มือของแยนนี่ร่วงจากใบหน้าของเชนน์ทันที

“แยนนี่!”

เชนน์เห็นผ้าปูเตียงที่อาบไปด้วยเลือดสีแดงฉาน

แยนนี่หมดสติไปแล้ว

“ใครก็ได้เรียกหมอที!”

เสียงฝีเท้ามากมายวิ่งกรูเข้ามาในวอร์ดอย่างเร่งรีบ

“สถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีเลย คุณหญิงจินเสียเลือดมากจากการคลอด เราต้องรีบทำการถ่ายเลือดให้เธอด่วน!”

แยนนี่ถูกส่งไปยังวอร์ดฉุกเฉิน

เฮนรี่พาเหล่าผู้บริจาคเข้าไปยังห้องถ่ายเลือด

ท่ามกลางกังวล เชนน์นั่งอยู่นอกห้องผ่าตัดพร้อมมือทั้งสองกุมหัว เขารู้สึกขุ่นเคืองและลึกลงไปในหัวใจความเครียดก็กำลังค่อย ๆ ขยายตัวและกลืนกินเขา

เขาคิดกับตัวเองว่า ‘จะมีเด็กไปเพื่ออะไรกัน? ใครหน้าไหนที่บอกนักหนาว่ามีลูกแล้วจะมีความสุข มันคนนั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ’

เขาไม่ควรตกลงปลงใจให้เธอมีลูกเลย

มันไม่คุ้มที่จะให้แยนนี่เอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อลูกเพียงคนเดียว

ทำไมเธอจะต้องเอาความเป็นความตายของตัวเองไปผูกอยู่กับความคิดเห็นของคนอื่นด้วย

จะมีลูกไปเพื่ออะไรถ้าสุดท้ายต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับเธอ?

ถ้าเธอตาย เขาจะเหลือใครให้รักล่ะ?

ชายหนุ่มจ้องไฟสีแดงที่อยู่หน้าห้องผ่าตัด เชนน์พูดขึ้นมาอย่างเดือดดาล “เธอต้องมีชีวิตอยู่นะ แยนนี่ ไม่งั้นฉันจะฆ่าเด็กนั่นซะ”

ช่างเป็นคำขู่ที่โหดเหี้ยมและร้ายแรงยิ่งนัก

ไม่ว่าจะยังไงเชนน์ก็ยังคงเป็นชายผู้เย็นชาและไร้หัวใจ

มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่เชนน์จะมอบความอ่อนโยนทั้งหมดที่เขามีให้

เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนอ่อนโยน

จนกระทั่งได้เจอกับแยนนี่ที่เขาคอยประคบประหงมและหวงแหน ความรักและเอาใจใส่ที่เขามีให้เธอนั้นไม่มีใครจะได้มันไปอีก

ห้องผ่าตัดยังคงดำเนินการต่อเป็นเวลาสามชั่วโมงเต็ม

ทุกนาทีและวินาทีที่ผ่านไป เหมือนหัวใจของเชนน์ถูกปลายมีดแหลมทิ่มแทงจากด้านบนลงมา

เบนเดินออกจากห้องผ่าตัด เขาพูดกับเชนน์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและระมัดระวังท่าที “คุณหญิงจินเสียเลือดจำนวนมาก อาการของเธอยังคงไม่เสถียร เพราะงั้นคุณหญิงจินจำต้องอยู่ในห้องไอซียูต่ออีกสองสามวัน”

เชนน์ยืนขึ้นทันที เขาคว้าคอเสื้อของหมอเบนแล้วดันจนหลังติดกำแพง ก่อนถาม “นายใช่ไหมที่เป็นคนยุให้แยนนี่มีลูก ทั้ง ๆ ที่ร่างกายของเธอไม่แข็งแรง? ตอนนี้เธอต้องมาเสียเลือดขนาดนี้!”