เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 159

“ไม่”

ฮีลตันเผลอกดเธอลงบนโต๊ะ เขาก้มหัวลงจูบริมฝีปากของเธอ

เวอเรียนสะดุ้งตกใจ

…

หลังจากช่วงเวลาแห่งความใกล้ชิดใบหน้าเล็ก ๆ ของ เวอเรียน มอนท์ เริ่มแดงเล็กน้อย เธอดูอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงก่อนที่จะซุกลงที่คอของฮีลตัน

"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?"

เธอสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของเขาที่ไม่เหมือนเคย จึงถามเขาเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

ชั้นล่าง ได้ยินเสียงเรียนของ เจลลี่ บีน

"พ่อ! มอนตี้! รีบลงมากินข้าวได้แล้วค่ะ หนูหิวแล้ว!"

ฮีลตันเม้มริมฝีปากบางของเขา แล้วปล่อยร่างเธอไป ท่าทางการแสดงออกของเขาดูเย็นชาเล็กน้อย เขาพูดเพียงสั้น ๆ ว่า “รีบแต่งตัว แล้วลงไปทานอาหารเย็นกันเถอะ" เวอเรียนรู้สึกเสียใจ เมื่อฮีลตันก้าวขายาวออกไป มืออันบอบบางของเวอเรียนก็รีบคว้าแขนเสื้อของเขาไว้

"ฮีลตัน ขาฉันไม่มีแรง"

แม้ว่าใบหน้าของเธอจะแดงระเรื่อโดยที่ไม่รู้ตัว เมื่อเธอพูดคำที่อ้อนวอนเช่นนี้ แต่เธอทนไม่ได้จริง ๆ ที่เห็นฮีลตันนั้นมีท่าทีที่เย็นชากับเธอ

ฮีลตันหันกลับมามองเธอ เขาหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมา และช่วยเธอแต่งตัว

เธอยกมือขึ้นกอดคอของเขาอีกครั้งพร้อมกับมุ่ยปากที่สวยงาม ก่อนที่จะถามว่า “ทำไมใบหน้าของคุณบึ้งตึงจัง ฉันทำให้คุณโกรธหรือเปล่า?”

ฮีลตันจับเท้าของเธอและช่วยเธอใส่รองเท้าแตะให้เรียบร้อย เมื่อเขาได้ยินคําถามของเธอมือใหญ่ที่ขยับอยู่ของเขาหยุดเล็กน้อย

เวอเรียนั่งลงบนโซฟา เธอก้มใบหน้าของเธอขณะที่เธอมองเขาและเอามือของเธอวางบนไหล่ของเขา "ฮีลตัน?"

ฮีลตันลุกขึ้นและเอามือข้างหนึ่งซุกไว้ในกระเป๋าของเขา เขามีท่าทีที่เย็นชาเล็กน้อย "ผมสบายดี ไปทานข้าวเย็นกันเถอะ”

เวอเรียนไม่ได้ถามอะไรอีก เธอแค่เดินตามเขาลงไปด้านล่าง

เมื่อพวกเขาลงมากินข้าวกัน มีเพียงแค่ เจลลี่ เท่านั้นที่พูดคุย ในขณะที่เวอเรียนก็ช่วยเธอหยิบผัก ฮีลตันมีสีหน้าสงบตั้งแต่เริ่มจนจบ โดยไม่ปริปากแม้แต่คำเดียว

หลังมื้ออาหารเย็น เวอเรียนเก็บโต๊ะแล้วเดินไปที่ห้องครัว เธอควักยาขวดยาออกจากกระเป๋า ฮีลตันไม่ได้ป้องกัน ดังนั้นเธอจึงต้องกินยาคุมกำเนิด

เมื่อเธอหยิบมันขึ้นมา และกําลังจะกลืนมันลงคอ ฮีลตันก็เดินออกมาจากห้องนั่งเล่น

"คุณกําลังทําอะไร?"

เธอตกใจ ยาเม็ดสีขาว และแก้วน้ําในมือตกกระแทกพื้น แก้วน้ําตกใส่กระเบื้อง เสียงแตกกระจุย น้ําร้อนในแก้วสาดใส่น่องของเธอ ทําให้เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง

ฮีลตันจ้องมองเธออย่างเย็นชา สายตาเย็นยะเยือก

เวอเรียนอ้าปากอธิบาย “ฉัน..."

อีกความคิดหนึ่งก็คือ ถ้าเขารู้ว่าเธอกินยาอยู่ล่ะ? เขาไม่อยากให้เธออุ้มท้องลูกเขาใช่ไหม?

"คุณกินยามาตลอดใช่ไหม?"

เธอแสร้งทําเป็นใจเย็นแล้วตอบว่า "คุณบอกว่าตอนนี้คุณไม่อยากมีลูกแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้เราก็มี เจลลี่ บีน อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”