เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 174

เวอเรียน นึกถึงตอนที่ ฮีลตัน พบว่าเธอกินยาคุมเม็ดนั้น เขาโกรธมากและทิ้งเธอไว้ที่ บลูเบย์แมนชั่น สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่า ฮีลตัน ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับยาของเธอไม่งั้นเขาจะต้องมีปฏิกิริยาที่รุนแรง

“เป็นไปไม่ได้เขาไม่รู้ว่าฉันกินยาคุม”

จากนั้นหมอก็ให้ความคิดเห็นและพูดว่า “แล้วหลังจากกินยาคุมแล้วคุณได้กินอะไรเพิ่มอีกไหม? เกรปฟรุตเข้าสู่ตลาดเมื่อไม่นานมานี้ และไม่กี่วันที่ผ่านมามีหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งมาบอกกับฉันว่าเธอล้างยาคุมด้วยน้ำเกรพฟรุต น้ำเกรพฟรุตมีผลในการลดประสิทธิภาพของยาเม็ดคุมกำเนิดและเธอก็ตั้งครรภ์ได้จริง ๆ ลองคิดดูสิว่าคุณได้กินอะไรพวกนี้ทันทีหลังจากกินยาบ้างหรือเปล่า?”

น้ำเกรพฟรุต…

ดวงตาของ เวอเรียน สั่นเล็กน้อย

เธอจำได้ว่าทุกครั้งที่เธอทำกิจกรรมเสร็จแล้วนั้น เจลลี่ บีน มักจะนำน้ำเกรพฟรุตมาให้เธอดื่ม และเธอก็ได้ดื่มมันเยอะมาก ๆ ...

เธอตกอยู่ในความสับสนเป็นอย่างมากเมื่อออกจากโรงพยาบาล

เธอสัมผัสหน้าท้องแบนราบของเธอ และมองลงไป ...

เธอกำลังจะมีลูกของ ฮีลตัน ใช่ไหม?

ทำไมเด็กคนนี้มาในช่วงเวลาที่เลวร้ายแบบนี้

จุดประสงค์หลักของเธอในการกินยาคุมหลังจากทำกิจกรรมเสร็จก็เป็นเพราะว่าเธอกลัวว่าจะตั้งท้องลูกของ ฮีลตัน

บางครั้งหากเรากลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น มันก็มักจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้มากขึ้น

โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอดังขึ้นและหมายเลขผู้โทรเข้าแสดงเป็นหมายเลขที่เธอไม่รู้จัก เป็นหมายเลขท้องถิ่นจาก นอร์ท ซิตี้ เวอเรียน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนโทรมา แต่เธอกลัวว่าจะมาจากคนที่เธอรู้จักเธอจึงรีบรับสาย

“สวัสดีค่ะ คุณเป็นใคร…?”

“สวัสดีคุณ มอนท์ ฉันชื่อ เรน เฮย์ดี้ เป็นเพื่อนสนิทของ…ฮีลตัน ฟัดด์”

…

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เวอเรียน และ เรน ก็ได้มาเจอกันในร้านกาแฟในมุมที่เงียบสงบ

บริกรเดินเข้ามาถามอย่างสุภาพว่า “คุณทั้งสองคนดื่มอะไรดีครับ?”

“ฉันขออเมริกาโน่เย็น คุณมอนท์ คุณต้องการดื่มอะไร?”

ปกติ เวอเรียน ต้องการสั่งกาแฟเพื่อกระตุ้นตัวเอง แต่จู่ ๆ เธอก็จำได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ เธอจึงปฏิเสธที่จะดื่มกาแฟ “ฉันชอบดื่มน้ำส้ม ฉันขอเป็นน้ำส้มหนึ่งแก้ว”

“ดีมาก กรุณารอให้เครื่องดื่มของคุณมาเสิร์ฟ”

เวอเรียน คิดเยาะเย้ยตัวเองหลังจากที่เธอสั่งน้ำส้ม เธอไม่ได้ต้องการที่จะมีลูกคนนี้ทำไมเธอถึงให้ความสำคัญว่าเธอจะดื่มกาแฟหรือไม่?

อีกในไม่ช้าก็เร็วเธอต้องหาเวลาไปทำแท้งเด็กคนนี้

เรน นั่งอยู่ตรงหน้าเธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ละเอียดอ่อน หลังจากที่เธอประเมิน เวอเรียน อย่างรอบคอบแล้ว “ขอโทษนะคะ คุณมอนท์ ที่โทรหาคุณแบบกะทันหัน”

หลังจากที่ เวอเรียน มาถึงร้านกาแฟในที่สุดเธอก็รู้ว่าแท้จริงแล้ว เรน เฮย์ดี้ คือใคร

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เจ้าของ คฤหาสน์บลู เบย์ เหรอ?

“คุณเฮย์ดี้ คุณเรียกฉันออกมา คุณมีอะไรหรือเปล่า? กรุณาพูดความในใจของคุณหากคุณมีอะไรที่อยากจะบอกฉัน”

คุณเรน ผู้หญิงคนนี้มาที่นี่เพื่อจะครอบงำเธอหรือเปล่า?

เรน ยิ้ม “คุณไม่อยากรู้เหรอว่าฉันรู้จักคุณได้อย่างไร?”

“คุณไม่ได้บอกว่าเหรอกับฉันว่าคุณเป็นเพื่อนสนิทของ ฮีลตัน? ฮีลตัน มีเพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าฉันเป็นใครและพวกเขาก็ตั้งชื่อเล่นให้ฉันอีกด้วย”