เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 230
เมื่อเวอเรียนก้มลงเพื่อเก็บมันขึ้น เธอส่งมันกลับให้หญิงสาวและกล่าวขอโทษ “ขอโทษที่ชนคุณก่อนหน้านี้ด้วยนะคะ”
ซีลาส่ายหัวของเธอและรับเอารูปถ่าย “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ได้มองตอนฉันเดินเหมือนกัน”
“รูปถ่ายนี้...เขาเป็นอะไรกับคุณเหรอคะ?”
เวอเรียนอยากรู้อยากเห็นอย่างมากว่าความสัมพันธ์แบบไหนที่ฮีลตันมีกับผู้หญิงตรงหน้าของเธอ และเธอมีรูปถ่ายของฮีลตันได้อย่างไร?
รูปถ่ายนั้นค่อนข้างเก่า แต่เจ้าของคงเก็บมันอย่างดีมากเนื่องจากมันดูใหม่
ซีลาหัวเราะเบา ๆ และพูดในน้ำเสียงไร้กังวลใด ๆ “โอ้ มันคือรูปแฟนเก่าของฉันน่ะค่ะ”
เวอเรียนตกตะลึงที่จุดเดิมที่เธอยืนอยู่ แน่นอนว่าเธอคงไม่ได้คาดหวังที่จะมาเจอแฟนเก่าของฮีลตัน เพราะเธอแค่อยากจะมาช้อปปิ้งตามปกติในวันนี้!
เธอได้เตรียมใจของเธอเอง เนื่องจากมันเป็นไปไม่ได้สำหรับฮีลตัน ผู้ชายในวัยสามสิบจะไม่มีเรื่องราวความรักในอดีต อย่างไรก็ตาม เมื่อแฟนเก่าของฮีลตันยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธออดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบตัวเธอเองกับเธอ
มันชัดเจนว่าหญิงสาวที่รูปร่างยอดเยี่ยมตรงหน้าของเธอต้องดีกว่าเธอไม่ว่าเธอจะเปรียบเทียบอย่างไรก็ตาม
มันไม่ใช่เพราะเธอไม่มั่นใจในตัวเองแต่มันดูเหมือนว่าจากสิ่งที่ซีลาสวมใส่ และท่าทางของเธอ เธอช่างแตกต่างมากจากเธอ
ซีลาจะคล้ายกับนักธุรกิจสาวที่เก่งมากกว่าที่เธอเป็น
อย่างไรก็ตาม ฮีลตันไม่เคยพูดถึงก่อนหน้านี้หรือว่าเขาไม่ชอบ ‘ผู้หญิงเก่ง’ เนื่องจากเขาเจ็บปวดโดย ‘ผู้หญิงเก่ง’ งั้นหรือ?
ซีลาสังเกตเห็นว่าเธอท่าทางงุนงงดังนั้น เธอถามอย่างตั้งใจว่า “คุณดูเหมือนจะรู้จักแฟนเก่าฉันนะคะ?”
เวอเรียนจับที่คอของเธอและพูดขณะที่รู้สึกอายเล็กน้อย “ฉันไม่ได้คาดว่าจะบังเอิญขนาดนี้ พอดีฉันก็รู้จักกับฮีลตันเหมือนกัน”
“จริงเหรอ? บังเอิญจริง ๆ คุณเป็นอะไรกับฮีลตันคะ...”
เวอเรียนยอมรับอย่างห้วน ๆ “แฟนค่ะ”
ซีลาหัวเราะ และยืดแขนของเธอ “ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อซีลา”
เนื่องจากมันคือเวลาอาหารกลางวันแล้ว ซีลาเชิญเวอเรียนทานอาหารกลางวันด้วยกัน เวอเรียนรู้สึกแย่ที่จะปฏิเสธเธอ ไม่พูดถึงว่าเธอค่อนข้างสนใจในการถามเธอในสิ่งที่เธอไม่รู้
พวกเขาเลือกร้านอาหารจีน และสั่งอาหารแปดจานซึ่งมี ผัก เนื้อ และ เกี๊ยว
ซีลาถอนหายใจ และพูด “ฉันใช้ชีวิตตลอดห้าปีในอเมริกา มันเป็นเวลานานมากตั้งแต่ฉันได้กินอาหารพื้นบ้าน”
เวอเรียนพยักหน้าและพูด “ฉันก็เคยมีประสบการณ์อยู้ต่างประเทศสองสามปีเช่นกัน อาหารที่ต่างประเทศรสชาติไม่เหมือนกันเลยจริง ๆ”
ขณะที่ซีลากิน เธอสังเกตเห็นผลิตภัณฑ์บำรุงผิวที่วางอยู่ข้าง ๆเวอเรียน เธอพูด “กลุ่มลูกค้าเป้าหมายของสินค้าแบรนด์นี้ส่วนใหญ่มักจะเป็นสำหรับหญิงตั้งครรภ์ และนอกจากนั้นไม่ค่อยมีใครใช้หรอก หรือว่าคุณ...คุณท้องเหรอ?”
ดวงตาใสของเวอเรียนตกตะลึงขณะที่เธอปฏิเสธมันโดยสัญชาตญาณ และพูด “ผิวของฉันค่อนข้างแพ้ง่ายดังนั้นฉันจึงซื้อแบรนด์นี้”
ซีลาฉีกยิ้มด้วยริมฝีปากแดงของเธอขณะที่เธอสังเกตเห็นแหวนรอบ ๆ รอบนิ้วมือของเธอ เธอหัวเราะเบา ๆและถาม “คุณกำลังจะแต่งงานกับฮีลตันใช่ไหม?”
เวอเรียนรู้สึกว่าไม่จำเป็นจะต้องโกหกเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เธอจำเป็นต้องตั้งการ์ดของเธอไว้ “เร็ว ๆ นี้ แต่เรายังไม่ได้ตัดสินใจว่าเมื่อไหร่”
“เมื่อถึงเวลา อย่าลืมชวนฉันไปงานแต่งของคุณด้วยนะ”
เวอเรียนแอบหัวเราะ เธอไม่ได้ตอบ จากนั้นซีลาตั้งใจพูด “ฉันไม่เคยคาดหวังว่าฮีลตันจะแต่งงานในวันหนึ่ง มันค่อนข้างเซอร์ไพรส์มากสำหรับฉัน”
มือที่เวอเรียนใช้จับตะเกียบของเธอหยุดอยู่กลางอากาศขณะที่เธอถาม “ทำไมเขาจะไม่อยากแต่งงานล่ะ?”
ฮีลตัลไม่ชอบการแต่งงานเหรอ?
ซีลาจิบน้ำผลไม้ของเธอ จากนั้นเธอจ้องไปที่เวอเรียนและถาม “คุณมอนท์ คุณอยู่กับฮีลตันมานานเท่าไหร่แล้วตอนนี้?”
“ค่อนข้างนานแล้วนะตอนนี้”
เรื่องจริงคือ ถ้าไม่นับว่าเธอใช้เวลาสามปีที่เธอเป็นแม่อุ้มบุญให้ฮีลตัน เธอก็อยู่กับฮีลตันเพียงแค่ครึ่งปี
“ตัดสินจากที่ดูสิ่งต่าง ๆ แล้ว คุณดูเหมือนไม่เข้าใจเขามากพอ คุณไม่รู้หรือว่าพฤติกรรมของเขาแปลกมากในบางเวลา?”
“ไม่นะ เขายอดเยี่ยมมาก บางทีเขาจะขี้โมโหเล็กน้อย เขาแค่ไม่ชอบแสดงออก แค่นั้นแหละ”
มันคือเรื่องจริงที่อารมณ์ของฮีลตันค่อนข้างขึ้น ๆ ลง ๆ แต่เธอสามารถรู้สึกได้จริง ๆ ว่าฮีลตันดูแลเธออย่างยอดเยี่ยมเช่นกัน
ซีลาส่ายหัวของเธอและพูด “คุณมอนท์ คุณเข้าใจผิดในสิ่งที่ฉันหมายถึงตอนนี้ สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ คุณไม่รู้สึกว่าบางครั้งบุคลิกภาพของฮีลตันก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง มาก ๆ ที่เขาดูเหมือนเป็นคนอื่น? หรือนี้หมายความว่าเวลาที่คุณอยู่กับฮีลตัน สั้นเกินไป และคุณไม่เคยเห็นด้านนั้นของฮีลตันมาก่อน?”
เวอเรียนเลิกคิ้วของเธอเล็กน้อย และพูด “คุณพยายามที่จะพูดอะไร คุณซีลา?”
“ฉันเลิกกับฮีลตันเมื่อห้าปีก่อนจากนั้นทำให้ฉันไปต่างประเทศ คุณรู้ไหมทำไมฉันถึงเลิกกับเขา?”
เมื่อสังเกตเห็นความเงียบของเวอเรียน ซีลาพูดขณะกินผักของเธอช้า ๆ “นี้เป็นเพราะบางครั้งเขากลายเป็นบางคนที่ฉันไม่รู้จัก ฉันไม่แน่ใจว่าคุณจะเข้าใจสิ่งที่ฉันไหมแต่คุณมอนท์ ฉันแนะนำให้คุณอย่าเพิ่งแต่งงานกับเขาเร็วนัก โดยเฉาะอย่างยิ่งเมื่อคุณไม่เข้าใจจริง ๆว่าฮีลตันเป็นอะไร”
เวอเรียนวางตะเกียบของเธอลง เธอไม่พอใจขณะที่เธอพูด “คุณซีลา ฉันตกลงที่จะกินข้าวกับคุณด้วยความเคารพ แต่ถ้าคุณยังคงพยายามที่จะกีดขวางระหว่างฮีลตันและฉัน ฉันคิดว่า ฉันไม่จำเป็นที่จะทานต่อไป”
เวอเรียนหยิบของของเธอ ยืนขึ้นทันที และกำลังที่จะจากไป หลังจากเดินไปได้สองก้าว เธอหยุดและพูดอย่างเย็นชา “คุณจะไม่เคยมีประสบการณ์ว่าฮีลตันดีมากแค่ไหน อย่างไรก็ตาม คุณเลิกกับเขาห้าปีแล้ว เนื่องจากคุณเลิกกับเขาแล้ว ได้โปรดอย่ามารบกวนชีวิตปัจจุบันของเขา”
ซีลาโยนตะเกียบของเธอลงและเยาะเย้ย เธอพูด “ถ้าหากฉันบอกคุณว่าฮีลตันมีความผิดปกติเรื่องโรคสองบุคลิก และเขาสามารถเปลี่ยนเป็นคนอื่นได้ตลอดเวลาล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณจะยังกล้าอยู่กับเขาอีกไหม?”
หัวใจของเวอเรียนสั่นมากไปชั่วขณะ ขณะที่ดวงตาใสของเธอตะลึง
อะไรนะ? โรคสองบุคลิกงั้นเหรอ?
เวอเรียนบีบฝ่ามือของเธอ หันหลังกลับและจ้องไปที่ซีลา “แม้ว่าฮีลตันจะกลายเป็นคนอื่น ฉันจะไม่เป็นแบบคุณที่รีบทิ้งเขาไป”
“หืม มันง่ายสำหรับคุณที่จะพูด เวอเรียน รอจนกว่าเธอจะเจออีกด้านของฮีลตันก่อนเถอะ จากนั้นคุณจะต้องทำเหมือนฉัน คุณไม่กลัวคนที่มีปัญหาทางจิตเหรอ? บางทีวันหนึ่ง จู่ ๆเขาอาจจะกลายเป็นคนอื่น และทำร้ายคุณในขณะที่สติเลอะเลือน”
มีปัญหาทางจิตเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน