เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 24

ภายในห้องพักพิเศษสำหรับท่านประธาน

มีผู้หญิงกำลังนอนหลับสนิทบนเตียงขนาดใหญ่ ผมยาวสลวยของเธอถูกสยายลงบนหมอนอย่างยุ่งเหยิง แสงแรกของรุ่งอรุณเล็ดลอดผ่านหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ ขณะที่ส่องเข้ามาในดวงตาของเธอ

เวอเรียน มอนท์ ยกแขนขึ้นเพื่อนวดบริเวณที่มีอาการปวดหัวที่ทรมานของเธอ เธอขมวดคิ้วอย่างแรง

เมื่อคืน…เธออยู่กับเลฟี่ โบดด์งั้นเหรอ?!

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง สิ่งที่เธอเห็นก็คือตัวเธอเองไม่ได้อยู่ในห้องพักของเธอ ที่นี่ที่ไหนก็ไม่รู้ และเหมือนจะเห็นผู้ชายสักคนอยู่ในนี้

เธอจับหน้าผากและรู้สึกเวียนหัว เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอเมามาก รู้สึกเหมือนตัวเองตาพร่าตอนที่อยู่ที่บาร์

…

ในขณะที่ถูขมับ เธอพยายามอย่างมากที่จะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

เธอไปฉลองที่บาร์กับกวินนี่ หลังจากนั้นกวินนี่ ก็ไปห้องน้ำเพราะปวดท้อง และทิ้งเธอไว้กับ เลฟี่ โบดด์ จากนั้นทั้งคู่ก็เมา ขณะที่เธอพยุง เลฟี่ โบดด์ เข้ามาที่ห้อง หลังจากนั้น… ฮีลตัน ฟัดด์ ก็เข้ามาในห้อง?!

โทรศัพท์มือถือที่อยู่ข้างเตียงของเธอก็ดังขึ้น ชื่อเบอร์โทรโชว์ขึ้นว่ามาจาก ฮีลตัน ฟัดด์

เธอรีบคว้าโทรศัพท์ และรับสายหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ

ก่อนที่เธอจะพูด เสียงผู้ชายที่มีเสน่ห์ ทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น “ตื่นหรือยัง?”

เธอไม่เข้าใจว่าทำไม แต่การได้ยินเสียงของเขาเพียงอย่างเดียว ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวอย่างไม่มีเหตุผล เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล และยอมรับในขณะที่กัดริมฝีปากล่างของเธอ “อืม”

อย่างไรก็ตามในขณะที่เสียงของเธอหลุดออกจากปากของเธอมันฟังดูน่ากลัวอย่างผิดปกติของมนุษย์ หลังจากที่เธอดื่มจนเมามาตลอดทั้งคืน โดยไม่ได้ดื่มน้ำสักนิด คอของเธอก็แห้งผาด น้ำเสียงเธอแหบแห้ง

“เจลลี่ บีน ได้รับบาดเจ็บ เธออยู่ที่โรงพยาบาล เธออยากเจอคุณมาก”

จากนั้นก็ได้ยินเสียงเล็ก ๆ น่ารักของ เจลลี่ บีน จากอีกด้านหนึ่ง “มอนตี้ พ่อกับฉันอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อประชาชน รีบมาเยี่ยมหนูได้ไหม?” เวอเรียน มอนท์ ขมวดคิ้ว เธอเริ่มวิตก และพูดว่า “เจลลี่ บีน มันเกิดอะไรขึ้นกับหนู? มันร้ายแรงมากไหม?”

ฮีลตัน ฟัดด์ ตกตะลึงกับน้ำเสียงกังวลของเธอ เขาเหลือบไปเห็นเจ้าคนพาลตัวน้อยบนเตียงตอบอย่างรวดเร็ว ขณะที่ถูริมฝีปาก “หัวของหนูกระแทก และมีเลือดออกเล็กน้อย ไม่มีอะไรร้ายแรงค่ะ”

เวอเรียน มอนท์ เธอยิ่งกังวลมากขึ้น เลือดออกแล้วมันไม่ร้ายแรงเหรอ? เจลลี่ บีน เป็นเพียงเด็กอายุแค่สามขวบ

“ฉันจะรีบไปทันทีหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ”

หลังจากสิ้นสุดการโทร เวอเรียน มอนท์ ก็ลุกจากเตียงทันที อย่างไรก็ตามทันทีที่เธอลุกขึ้น เธอมองลงไปที่ร่างเปลือยของเธอ และกระโปรงที่ขาดกับชุดชั้นในของเธอที่กองอยู่บนพรม ...

แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

ภาพของฉากที่น่าอับอายนั้น ผุดขึ้นมาในความคิดของเธอทันที

หลังจากที่ ฮีลตัน ฟัดด์ อุ้มออกจากบาร์ เธอก็กอดเขามาตลอดทาง และที่จูบเขาอย่างหนัก ถึงขนาด ... เธออาจจะผลัก ฮีลตัน ฟัดด์ ลงทำให้เธอนั่งลงบนตักของเขา?!

เวอเรียนวางมือของเธอบนใบหน้าที่อบอุ่นของเธอแล้วลูบไล้ เมื่อคืนเธอ…อาจจะข่มขืน ฮีลตัน ฟัดด์งั้นเหรอ มันจะเป็นไปได้ไหม?

ในขณะที่เธอแปรงฟันด้วยอารมณ์ที่ขัดแย้งกันอย่างไปมา เธอได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอก

“คุณมอนท์ คุณตื่นหรือยังคะ? ท่านประธานฟัดด์ ให้นำเสื้อผ้ามาให้คุณ”

เวอเรียน ห่อร่างของเธอด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำ ขณะที่เธอเดินไปที่ประตูด้วยเท้าเปล่า เธอเปิดประตู และได้รับการต้อนรับจากพนักงานทำความสะอาดหญิงที่กำลังยิ้มอย่างสุภาพ

เวอเรียน รับถุงกระดาษที่มีเสื้อผ้าและ... ชุดชั้นในผู้หญิง

อ่ะแฮ่ม...ฮีลตัน ฟัดด์ รู้ทุกเรื่องจริง ๆ

หลังจากมอบเสื้อผ้าให้เธอแล้วพนักงานทำความสะอาดหญิงก็ยังไม่ได้ออกไป เธอส่งยาขวดจิ๋วที่ไม่มีฉลากใด ๆ มาให้แทนในขณะที่ยิ้มอย่างสุภาพและพูดว่า “คุณมอนท์ ท่านประธานฟัดด์ สั่งให้คุณทานสิ่งนี้ เพื่อความปลอดภัย”

ความปลอดภัย?

สิ่งที่อยู่ในใจของ เวอเรียน มอนท์ นั้นเธอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ดังนั้น เธอยอมรับขวดเล็ก ๆ ในขณะที่หน้าแดงอย่างหนัก

หลังจากประตูปิดเธอจ้องมองไปที่ขวดเล็ก ๆ ที่ไม่มีฉลาก เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่หมายความว่าเมื่อคืนเธอมีอะไรกับ ฮีลตัน ฟัดด์ จริงหรือ?

หรือมีอะไรอย่างอื่น? ทำไม ฮีลตัน ฟัดด์ ถึงให้พนักงานทำความสะอาดไปซื้อยาขวดนั้นมามาให้เธอกิน?

ขณะที่เธอคิดเรื่องนั้นเธอก็ตีหัวของตัวเอง อย่างหงุดหงิด

…

เมื่อเธอมาถึงโรงพยาบาลประชาชน เวอเรียน มอนท์ ก็ถามเจ้าหน้าที่ต้อนรับ และไปยังหอผู้ป่วยที่ เจลลี่ บีน อยู่