เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 25

ขณะที่ คุช ซาเวียร์ เดินเข้าใกล้ประตู เขาก็ถูก ฮีลตัน ฟัดด์ หยุดไว้

เขาตกตะลึง เขาคิดว่าเจ้านายของเขาจะเปลี่ยนใจ และต้องการกลับไปที่สำนักงานเพื่อลงนามในข้อตกลงกับเขา

อย่างไรก็ตามใครจะรู้ว่า ฮีลตัน ฟัดด์ จะพูดอะไร ขณะที่เขาสั่งด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด “ไปสืบดูประวัติของ เวอเรียน มอนท์ ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา รวมถึงดูความสัมพันธ์ของเธอกับคนอื่นด้วย”

“ ... ได้ครับ”

สิ่งที่ ฮีลตัน ฟัดด์ ต้องจะพูดก็คือ “ตรวจสอบทุกสิ่งที่เธอทำ ที่เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของ เวอเรียน มอนท์ และความสัมพันธ์ของเธอในช่วงสามปีที่ผ่านมา”

ดังนั้น คุช ซาเวียร์ จึงออกจากห้องพร้อมกับ ‘ภารกิจ’ ในมือ

…

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง คุช ซาเวียร์ ได้โทรศัพท์มาหาเขา ฮีลตัน ฟัดด์ เขารับสายหทันทีหลังจากที่เดินออกจากห้อง

“บอสเมื่อ 3 ปีก่อน คุณมอนตี้เลิกกับเจนเซ่น แฟนเก่าของเธอ เธอไม่เคยคบกับใครอีกเลยตั้งแต่นั้นมา แน่นอนว่า นอกจากพบคุณแล้ว”

ขณะที่ คุช ซาเวียร์ ครุ่นคิดกับตัวเองอย่างเงียบ ๆ ตามลักษณะตามธรรมชาติ ตามปรารถนาของเจ้านายของเขา เขาคงยอมรับไม่ได้ถ้าหากคุณมอนท์จะมีความสัมพันธ์กับชายอื่น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณมอนท์ แต่เธอก็ยังคงเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของ เจลลี่ บีน ดูเหมือนว่าเจ้านายของเขาตอนนี้กำลังคิดว่า คุณมอนท์เป็นผู้หญิงของตัวเองไปแล้ว

“ความสัมพันธ์ของเธอกับ เลฟี่ โบดด์ เกี่ยวข้องกันอย่างไร”

“หลังจากที่คุณมอนท์ เดินทางไปเรียนต่อที่ปารีส เธอก็พบกับคุณโบดด์ ที่นั่น ทั้งคู่เป็นนักเรียนของโรงเรียนปารีส อินเตอร์เนชั่นเนล สาขาศิลปกรรม คุณโบดด์ ดูแลเธอเป็นอย่างดีในช่วงเวลาส่มปีที่ผ่านมา ทั้งคู่สนิทสนมกัน...แต่ก็เป็นเพียงเพื่อนที่ดีต่อกันเท่านั้น”

คุช ซาเวียร์ หยุดทันทีก่อนที่จะพูดจบประโยคสุดท้าย

ฮีลตัน ฟัดด์ วางสายทันที ในขณะที่ดวงที่คมชัดของเขาเปล่าประกายอย่างเยือกเย็น

ระหว่างชายหญิงจะเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนที่ดีได้อย่างไร?

ความรู้สึกไม่สบายใจเกิดขึ้นภายในใจ

…

เมื่อ เวอเรียน มอนท์ ตื่นขึ้นมาดวงตาสองคู่นั้นก็จับจ้องเธอ

คู่แรกเป็นดวงตาสีมุกเข้มลึกของเขา คนที่สองคือดวงตาขนาดใหญ่ที่ไร้เดียงสา และน่ารักของ เจลลี่ บีน

ทันทีที่เธอสังเกตเห็นว่า เวอเรียน มอนท์ รู้สึกตัว เจลลี่ บีน ก็กระโดดรอบ ๆ ไปมาอย่างตื่นเต้น ในขณะที่เธอสวมชุดคนไข้ของเธอ เธอปรบมือเล็ก ๆ ของเธอ อย่างดีใจขณะที่เธอพูด “ในที่สุดมอนตี้ก็ตื่นแล้ว!!"

เด็กน้อยกำลังกอดคอของ เวอเรียน มอนท์ เธอสับสนอยู่ครู่หนึ่งอย่างไรก็ตามเธอยกแขนขึ้นเพื่อกอดร่างเล็ก ๆ ที่อ่อนนุ่มนั้นไว้ในตัว

เจลลี่ บีน…มักจะทำให้เธอนึกถึงลูกของตัวเองที่เพิ่งคลอดเมื่อสามปีก่อนโดยไม่รู้ตัว

บางครั้งเธอก็คิดว่ามันจะดีแค่ไหนถ้า เจลลี่ บีน เป็นลูกสาวของเธอเอง

ทั้งเชื่อฟัง ฉลาด เข้าใจง่าย และเป็นเด็กที่น่ารัก

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีทางสมหวังเลย เพราะเธอไม่ใช่แม่ผู้ให้กำเนิดของ เจลลี่ บีน และก็คงเป็นไปไม่ได้มากกว่าเป็น ‘แม่เลี้ยง’ ของเธอ

เวอเรียนลูบหัวของเธอ และขอบคุณผู้ชายที่นั่งสง่าอยู่ตรงหน้าเธอ “ขอบคุณที่ดูแลฉัน”

เขาปิดข้อมูลที่อยู่ในมือของเขาลง ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าที่เย้ายวน ด้วยดวงตาสีไข่มุกสีดำของเขาจดจ่อที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เขาบอกว่า “คุณขอบคุณที่ผมดูแลคุณเมื่อคืนนี้ หรือดูแลคุณหลังจากที่คุณสลบไปแล้ว?”

ติ่งหูของ เวอเรียน มอนท์ เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วพูดว่า “เหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา คุณไม่จำเป็นต้องใส่ใจ เราเป็นผู้ใหญ่ทั้งคู่ ฉันจะรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง…”

ฮีลตัน ฟัดด์ จ้องมองเธอด้วยแววตาลึกซึ้ง เขาถามเธอกลับว่า “แสดงว่าไม่ต้องคิดมากงั้นหรือ?”

น้ำเสียงของผู้ชายที่น่าหลงใหลนั้นมีระดับเสียงสูงกว่าในพยางค์สุดท้าย มันเหมือนขนนกที่กระตุ้นหัวใจของเธอเบา ๆ มันกระตุ้นความรู้สึกปรารถนาที่รุนแรงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อะไร? ฉันหมายถึง ฉันจะไม่บังคับคุณให้มารับผิดชอบอะไรฉัน…”

ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะรับบทเป็น ‘ภรรยาปลอม’ ของเขาในขณะที่เธอใกล้ชิดกับหลานชายของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ ?

“คุณจะรับผิดชอบใช่ไหม?”

“ห๊า!”