เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 250

หลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาล จิตใจของซาเวียร์ ก็ครุ่นคิดถึงใบหน้าของหญิงสาวที่เขาพบที่โรงพยาบาล

ความคิดของเขานั้น ใบหน้าที่ดูสวยงามค่อย ๆ ซ้อนทับร่างหนึ่งที่ดูคุ้นเคย ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ ศีรษะของเขาดูเหมือนจะระเบิดออกมา และเจ็บปวดมากขึ้น

เขากุมขมับ ปิดดวงตาสีดำลง และหายใจเข้าออกช้า ๆ ลึก ๆ

เขาค่อนข้างแน่ใจว่า ว่าเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนั้นมาก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้สูญเสียความทรงจำ

วันนี้ที่เขาไปโรงพยาบาล ก็เพื่อเข้ารับการตรวจรักษา แต่หมอได้บอกว่าสมองของเขานั้นไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไรเลย

เขาไม่ได้รู้เรื่องแหวนทองคำที่สวมอยู่บนนิ้วนางของเขามาก่อน เขาไม่รู้ว่าทำไมแหวนทองคำขาวนี้ถึงได้มาอยู่บนนิ้วมือของเขา แล้วที่มาของมันนั้นมาจากไหน นอกจากนี้เขายังไม่รู้เกี่ยวกับเจ้าของแหวนวงเดิมคนนี้ด้วย

แต่เมื่อแหวนถูกยูน่ากระชากออก ถึงเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หัวใจของเขาก็เจ็บปวดโดยไม่รู้ตัว

มันคงจะฟังดูคงเป็นเรื่องน่าตลก เพราะมันสติสัมปชัญญะของเขานั้นไม่รู้สึกอะไร แต่หัวใจของเขานั้นกลับไม่เป็นอย่างนั้น

ดูเหมือนว่าในร่างกายของเขานั้นจะมีจิตวิญญาณมากกว่าสอง มีวิญญาณอีกดวงหนึ่งนอนหลับอยู่ในร่างของเขาเช่นกัน

เขาเดินออกจากหน้าประตูโรงพยาบาลใกล้ ๆ นั้นมีแผงขายหนังสือพิมพ์เล็ก ๆ อยู่ข้าง ๆ

มีนิตยสารมากมายวางอยู่บนแผงขายร้านขายของ แวบแรกซาเวียร์สังเกตเห็นชายคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนเขาได้ถูกตีพิมพ์บนปกนิตยสาร

ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขาลดหมวกเบสบอลสีดำลงและซื้อนิตยสารนั่นกลับไป

เมื่อซาเวียร์กลับมาที่โรงแรม พร้อมกับนิตยสารเล่มนั้น เขาก็อ่านมันอย่างละเอียด

ถึงแม้ว่าชายที่อยู่บนปกนิตยสาร หน้าตาอาจจะดูเหมือนเขา แต่ซาเวียร์ก็มั่นใจว่าชายคนนี้ไม่ใช่เขาอย่างแน่นอน

การพาดหัวข่าวที่สะดุดตาในการอ่าน:

[ผู้ประกอบการที่พวกเรารู้จักกันดีได้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตกลงทะเลและเสียชีวิตในทันที]

[ความลับ และเบื้องหลังอุบัติเหตุทางรถยนต์ของ ฮีลตัน ฟัดด์]

ฮีลตัน ฟัดด์?

เขาจำได้ว่า หญิงสาวที่เขาพบในโรงพยาบาลในวันนี้ เธอเรียกเขาว่า 'ฮีลตัน’ ในขณะที่เธอจับมือเขา?

และนอกจากนี้ ฮีลตัน ยังประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตกลงทะเล ในเวลาเดียวกันกับเขาเพราะพวกเขาทั้งคู่ก็ตกลงไปในทะเลเหมือนกัน

ซาเวียร์ จ้องไปที่นิตยสารที่อยู่ในมือของเขา ดวงตาคู่นั้นของเขาก็หรี่ลง

เขาพลิกนิตยสารกลับไป กลับมา เพื่อตรวจดูอีกครั้งและพบสถานที่ ที่ฮีลตันได้เกิดอุบัติเหตุนั่น คือสะพานโบลท ซี

ฮีลตันมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาหรือเปล่า?

...

หลังจากกลับไปที่บ้านพักใน แชลโลว์ เบย์ เวอเรียน ใจลอย ตกอยู่ในภวังค์ของตัวเธอเอง ตอนนี้สิ่งที่เธอกังวลมากที่สุดคือ ฮีลตัน

เธอไม่สามารถนั่งรอข่าวจากที่บ้านได้ เธอต้องออกไปตามหาฮีลตัน ด้วยตัวเอง

เมื่อ มาดามลีอาห์ ออกมาจากห้องครัวหลังจากปรุงโจ๊กเสร็จ เธอก็เห็นว่าเวอเรียน ที่นั่งอยู่บนโซฟาได้หายไปแล้ว

“นายหญิง? นายหญิง?”

บ้านพักทั้งหลังว่างเปล่า ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ

มาดามลีอาห์ มองไปที่รองเท้าในชั้นวางรองเท้า รองเท้าคู่ที่เวอเรียนมักจะสวมอยู่ก็หายไป

...

เวอเรียนไปยังสถานที่หลายแห่งที่เธอ และฮีลตันเคยไปด้วยกันมาก่อน แต่เธอก็ยังไม่พบกับฮีลตัน

ตอนนี้สถานที่เดียวที่เธอนึกออกคือ สะพานโบลท ซี

เมื่อเธอไปถึง สะพานโบลท ซี เธอได้ยืนอยู่บนสะพานยาวนั้นและมองไปรอบ ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เธอกลับไม่เห็น ฮีลตัน

เธอตะโกนเสียงดังไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่ "ฮีลตัน! ตอนนี้คุณอยู่ไหนกันแน่! ออกมาหาฉันหน่อย ฮีลตัน ฟัดด์!"

เธอเหนื่อยมาก เธอจึงค่อย ๆ นั่งยอง ๆ ลงที่สะพาน เธอใช้มือข้างนึงเพื่อจับราวบันไดไว้

เธอรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก อยากจะร้องไห้แต่แล้วน้ำตาของเธอก็ได้ไหลออกมาแบบนั้น เธอไม่รู้เลยว่านี่เกิดจากลมที่พัดต่อเนื่องอย่างรุนแรงบนสะพาน เลยทำให้ดวงตาของเธอเจ็บปวด หรือเป็นเพราะความผิดหวังในการค้นหา ฮีลตัน

ฮีลตัน... ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนกันแน่!

เธอไม่รู้ว่าตัวเธอเองนั้นเศร้ามานานแค่ไหน เมื่อเธอกำลังเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตา เธอก็ได้เห็นภาพเงาที่คุ้นเคยโผล่ออกมาใกล้ ๆ ผ่านสายตาอันพร่ามัวของเธอ

“โอ๊ย... ”

เสียงอุทานนั้นทำให้ ซาเวียร์ หันหลังกลับไปมอง เขาเห็นหญิงสาวตัวเล็กจับราวบันไดด้วยมือข้างหนึ่ง และใช้อีกมือหนึ่งจับไหล่ของเธอที่ชนเข้ากับราวบันได ใบหน้าของเธอบูดเบี้ยว ในขณะที่เธอส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดออกมา ดูเหมือนว่าแรงกระแทกนั้นคงแรงน่าดู

แต่ซาเวียร์นั้นไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจเลย ดวงตาที่เย็นชาของเขาดูไม่มีความอบอุ่น "ผมบอกคุณแล้วว่าผมไม่ใช่ ฮีลตัน ฟัดด์ คนที่คุณกำลังพูดถึง อย่ามาตามผมอีก"

เวอเรียน ไม่ได้คิดว่าเขาจะเย็นชากับเธอขนาดนี้ เธอกัดริมฝีปากด้วยความเสียใจ และอดทนกับความเจ็บปวดบนไหล่ของเธอเพื่อตามเขาต่อไป

“คุณอย่าคิดจะหายตัวไปได้อีก แม้ว่าคุณจะบอกว่าคุณไม่ใช่ ฮีลตัน อีกหนึ่งหมื่นครั้ง ฉันก็ยังจะตามคุณไป!”

ซาเวียร์ หยุดเดินกะทันหันและ เวอเรียน ที่เดินตามก็เกือบะชนเข้ากับเขา

ซาเวียร์ จ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ล้ำลึกของเขา และพูดกับเธอทีละคำชัด ๆ ว่า "ผมไม่อยากจะทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นคุณควรอยู่ให้ห่างจากผมไว้จะดีกว่า"

เวอเรียน รู้สึกเหมือนถูกแช่แข็งในทันที

ฮีลตัน จะไม่มีวันพูดกับเธอแบบนี้ และไม่มีความดุดันในสายตาของเขา

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอมีใบหน้าที่เหมือนกับ ฮีลตัน แต่ เวอเรียน รู้สึกได้ว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าไปโดยสิ้นเชิง

“รีอาน่า ผมป่วยเป็นโรคจิตเภท บางทีผมอาจจะกลายเป็นคนอื่นได้อีกในวินาทีถัดไป คุณไม่กลัวผู้ชายแบบผมเหรอ”

ทันใดนั้นเองในห้วงความคิดของเธอ เธอก็ได้ยินสิ่งที่ ฮีลตัน เคยบอกเธอมาก่อน

เวอเรียน มองไปที่หลังอันทรงเสน่ห์ของเขา และก็คิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่เขาเคยบอกไว้ เธอก็วิ่งไล่ตามเขาไปอีกครั้ง

"คุณบอกฉันว่าคุณไม่ใช่ ฮีลตัน แต่ช่วยบอกฉันที ว่าทำไมคุณดูเหมือนกับฮีลตัน ทุกอย่าง?"

ดวงตาของซาเวียร์ตกตะลึง เขาจ้องไปที่เวอเรียนด้วยดวงตาที่เย็นชาของเขา “ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม?”

“คุณเป็นใครกันแน่?”

เวอเรียนงุนงงมาก เธอเคยเห็นบุคลิกที่สองของฮีลตัน ใน เมืองเอส ซิตี้ แต่เธอก็สามารถเข้ากันกับเขาได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้บุคลิกที่สองของเขานั้น เธอก็ชอบมันมากด้วย แต่อย่างไรก็ตาม บุคคลที่อยู่ตรงหน้าของเธอนั้น ไม่เพียงแต่ไม่รู้จักเธอเท่านั้น แต่ยังปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ แตกต่างจากบุคลิกที่สองของเขา ที่ปรากฏตัวครั้งสุดท้ายหรือไม่?

แล้วที่ชายคนนี้ที่ปรากฏตัวที่นี่... เป็นไปได้ไหมว่า... เขาจะเป็นบุคลิกที่สามในตัวของเขา?