เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 258

เวอเรียนจ้องไปที่ใบหน้าลุกลี้ลุกลนสีแดงที่หล่อเหลาของเขา เธอพูดทีละคำว่า “ซาเวียร์ ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณได้อย่างที่คุณต้องการ ฮีลตันจะกลับมาหาฉัน”

“หืม”

ซาเวียร์เย้ยหยัน และมองไปที่เธอ เขากล่าวว่า “งั้นก็ลองดูสิ มาดูกันว่าผมจะตัดสิทธิ์คุณออกจากเกมก่อน หรือคุณจะสามารถเรียกฮีลตันกลับมาได้ก่อน”

เวอเรียนผลักเขาออกไปอย่างแรง และออกจากห้องนอนทันที

เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเขาแม้แต่วินาทีเดียว

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เธอรีบวิ่งออกจากห้อง เธอก็ไม่รู้ว่าจะลงไปชั้นล่างได้อย่างไร

เธอจะบอกทุกคนไหมว่าเธอจะกลับไปที่ คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์?

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของทุกคน ตอนนี้ฮีลตันกลับมาแล้ว มันจะแปลกไหมถ้าเธอยังอยากกลับไปที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอเต็มใจที่จะอยู่ร่วมกับซาเวียร์งั้นหรือ?

ดูเหมือนว่าเวอเรียนไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เนื่องจากคน ๆ นั้นไม่ใช่ฮีลตัน

ในตอนนั้น เธอน้ำตาไหลออกมา

เจลลี่ บีน เดินเตาะแตะขึ้นไปชั้นบนอย่างเร่งรีบ เธอกำลังดูดจากขวดนมขนาดเล็กในมือของเธอ เธอพูดว่า “มอนตี้ ทำไมคุณไม่อยู่กับพ่อล่ะ?”

เวอเรียนก้มลงมองไปที่ เจลลี่ บีน เธอพูดขณะจับมือเล็ก ๆ ของ เจลลี่ บีน “เจลลี่ บีน ถ้ามอนตี้บอกหนูว่าคนข้างในไม่ใช่พ่อ หนูจะเชื่อมอนตี้ไหม?”

เจลลี่ บีน กำลังกัดหลอดพร้อมกับที่เธอเบิกตากว้างในขณะที่พยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า "หนูเชื่อ หนูจะเชื่อทุกอย่างที่มอนตี้บอกหนู"

"จริง ๆ เหรอ?"

มอนตี้ทะเลาะกับพ่อของเธอหรือเปล่า? มอนตี้ไม่ยอมรับพ่อของเธออีกแล้วจริง ๆ!

เจลลี่ บีน พยักหน้าอีกครั้ง และพูดว่า “พ่อของหนูรังแกคุณเหรอ มอนตี้? ทำไม? พ่อเพิ่งกลับมา และทุกคนก็คิดถึงเขามากเช่นกัน ทำไมมอนตี้ถึงไม่อยากอยู่กับพ่ออีกแล้วล่ะ?”

เวอเรียนพูดไม่ออก

เวอเรียนเสริมว่า “ไม่มีอะไร หนูมาชั้นบนเพื่อมาหาพ่อเหรอ?”

"ใช่!" เจลลี่ บีน กำลังถือกล่องนมขณะที่เธอพูดว่า “หนูเอานมมาให้พ่อ! พ่อจะไม่ทิ้งเราอีกต่อไปหลังจากที่เขาดื่มอันนี้ และสุขภาพของเขาก็จะดีขึ้น!”

เวอเรียนสังเกตเห็นท่าทางที่เชื่อฟัง และให้เกียรติบนใบหน้าเล็ก ๆของเจลลี่ บีน และดวงตาของเธอก็เจ็บปวดขณะที่เธอสัมผัสใบหน้าของอันธพาลตัวน้อยด้วยความรักแล้วพูดว่า “เจลลี่ บีน หนูช่างเป็นเด็กที่เชื่อฟังจริง ๆ”

“มอนตี้ หนูจะเอานมนี้ไปให้พ่อเดี๋ยวนี้! หลังจากนั้น หนูจะออกมาเล่นกับมอนตี้!”

“ไปสิ”

ไม่นานหลังจากที่ เจลลี่ บีน เข้าไปในห้องนอน เธอก็เข้าไปด้วยความร่าเริง

เจลลี่ บีน กล่าวว่า “พ่อบอกว่าเขารัก เจลลี่ บีน และชอบมัน ตอนที่เจลลี่ บีน เอานมไปให้เขา มอนตี้ ตอนนี้อย่าทะเลาะกับพ่อ โอเคนะ?”

เวอเรียนพยักหน้าของเธอขณะที่เธอคิดในใจว่าแม้ว่าซาเวียร์จะปฏิบัติกับเธอไม่ดี แต่อย่างน้อยเขาก็ยังดีกับ เจลลี่ บีน ตราบใดที่เขาไม่กลั่นแกล้ง เจลลี่ บีน ก็คงไม่เป็นไร

สิ่งเดียวคือ…ฮีลตันจะกลับมาเมื่อไหร่?

ถ้าเป็นไปตามที่ซาเวียร์บอกว่าเขาต้องการแทนที่ฮีลตันอย่างจริงจัง นั่นหมายความว่าความเป็นไปได้ที่ฮีลตันจะกลับมานั้นต่ำมากหรือไม่?

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่ มอนตี้?”

"ไม่มีอะไรมาก มาเล่นกันในห้องของ เจลลี่ บีน กันเถอะ เรามาเล่นปริศนาด้วยกันได้ไหม?”

“ได้เลย!”

หลังจากที่เวอเรียนเล่นกับ เจลลี่ บีน ได้สักพัก เธอก็อาบน้ำฟองสบู่ให้กับอันธพาลตัวน้อย อันธพาลตัวน้อยเป่าฟองสบู่ไปทั่วตัวของเวอเรียน ดังนั้นเธอจึงอาบน้ำในห้องน้ำของ เจลลี่ บีน ด้วยเช่นกัน หลังจากนั้น เธอวางแผนที่จะนอนในห้องของ เจลลี่ บีน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอันธพาลตัวน้อยจะไล่เธอออกไปในท่าทางเหมือนเด็ก

“มอนตี้ ไม่ถูกต้องที่คุณจะทำแบบนี้ พ่อเพิ่งกลับมา และคุณควรนอนกับพ่อ!”

“แต่ฉันไม่ได้นอนกับ เจลลี่ บีน มานานแล้ว ฉันแค่ต้องการนอนกับ เจลลี่ บีน ในคืนนี้ หนูไม่ชอบเหรอ?”

หลังจากที่ เจลลี่ บีน ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็พูดว่า “หนูชอบ แต่หนูก็ยังรู้สึกว่ามอนตี้ควรนอนกับพ่อ! เจลลี่ บีนไม่ได้อายุหนึ่งขวบอีกแล้ว ตอนนี้หนูอายุสามขวบแล้ว และหนูสามารถนอนได้ด้วยตัวเอง!”

เวอเรียนปวดหัวขณะที่เธอมอง เจลลี่ บีน ผลักเธอออกเพราะเธอไม่ยอมให้ เวอเรียนนอนด้วย