เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 258

เวอเรียนจ้องไปที่ใบหน้าลุกลี้ลุกลนสีแดงที่หล่อเหลาของเขา เธอพูดทีละคำว่า “ซาเวียร์ ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณได้อย่างที่คุณต้องการ ฮีลตันจะกลับมาหาฉัน”

“หืม”

ซาเวียร์เย้ยหยัน และมองไปที่เธอ เขากล่าวว่า “งั้นก็ลองดูสิ มาดูกันว่าผมจะตัดสิทธิ์คุณออกจากเกมก่อน หรือคุณจะสามารถเรียกฮีลตันกลับมาได้ก่อน”

เวอเรียนผลักเขาออกไปอย่างแรง และออกจากห้องนอนทันที

เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเขาแม้แต่วินาทีเดียว

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เธอรีบวิ่งออกจากห้อง เธอก็ไม่รู้ว่าจะลงไปชั้นล่างได้อย่างไร

เธอจะบอกทุกคนไหมว่าเธอจะกลับไปที่ คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์?

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของทุกคน ตอนนี้ฮีลตันกลับมาแล้ว มันจะแปลกไหมถ้าเธอยังอยากกลับไปที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอเต็มใจที่จะอยู่ร่วมกับซาเวียร์งั้นหรือ?

ดูเหมือนว่าเวอเรียนไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ เนื่องจากคน ๆ นั้นไม่ใช่ฮีลตัน

ในตอนนั้น เธอน้ำตาไหลออกมา

เจลลี่ บีน เดินเตาะแตะขึ้นไปชั้นบนอย่างเร่งรีบ เธอกำลังดูดจากขวดนมขนาดเล็กในมือของเธอ เธอพูดว่า “มอนตี้ ทำไมคุณไม่อยู่กับพ่อล่ะ?”

เวอเรียนก้มลงมองไปที่ เจลลี่ บีน เธอพูดขณะจับมือเล็ก ๆ ของ เจลลี่ บีน “เจลลี่ บีน ถ้ามอนตี้บอกหนูว่าคนข้างในไม่ใช่พ่อ หนูจะเชื่อมอนตี้ไหม?”

เจลลี่ บีน กำลังกัดหลอดพร้อมกับที่เธอเบิกตากว้างในขณะที่พยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า "หนูเชื่อ หนูจะเชื่อทุกอย่างที่มอนตี้บอกหนู"

"จริง ๆ เหรอ?"

มอนตี้ทะเลาะกับพ่อของเธอหรือเปล่า? มอนตี้ไม่ยอมรับพ่อของเธออีกแล้วจริง ๆ!

เจลลี่ บีน พยักหน้าอีกครั้ง และพูดว่า “พ่อของหนูรังแกคุณเหรอ มอนตี้? ทำไม? พ่อเพิ่งกลับมา และทุกคนก็คิดถึงเขามากเช่นกัน ทำไมมอนตี้ถึงไม่อยากอยู่กับพ่ออีกแล้วล่ะ?”

เวอเรียนพูดไม่ออก

เวอเรียนเสริมว่า “ไม่มีอะไร หนูมาชั้นบนเพื่อมาหาพ่อเหรอ?”

"ใช่!" เจลลี่ บีน กำลังถือกล่องนมขณะที่เธอพูดว่า “หนูเอานมมาให้พ่อ! พ่อจะไม่ทิ้งเราอีกต่อไปหลังจากที่เขาดื่มอันนี้ และสุขภาพของเขาก็จะดีขึ้น!”

เวอเรียนสังเกตเห็นท่าทางที่เชื่อฟัง และให้เกียรติบนใบหน้าเล็ก ๆของเจลลี่ บีน และดวงตาของเธอก็เจ็บปวดขณะที่เธอสัมผัสใบหน้าของอันธพาลตัวน้อยด้วยความรักแล้วพูดว่า “เจลลี่ บีน หนูช่างเป็นเด็กที่เชื่อฟังจริง ๆ”

“มอนตี้ หนูจะเอานมนี้ไปให้พ่อเดี๋ยวนี้! หลังจากนั้น หนูจะออกมาเล่นกับมอนตี้!”

“ไปสิ”

ไม่นานหลังจากที่ เจลลี่ บีน เข้าไปในห้องนอน เธอก็เข้าไปด้วยความร่าเริง

เจลลี่ บีน กล่าวว่า “พ่อบอกว่าเขารัก เจลลี่ บีน และชอบมัน ตอนที่เจลลี่ บีน เอานมไปให้เขา มอนตี้ ตอนนี้อย่าทะเลาะกับพ่อ โอเคนะ?”

เวอเรียนพยักหน้าของเธอขณะที่เธอคิดในใจว่าแม้ว่าซาเวียร์จะปฏิบัติกับเธอไม่ดี แต่อย่างน้อยเขาก็ยังดีกับ เจลลี่ บีน ตราบใดที่เขาไม่กลั่นแกล้ง เจลลี่ บีน ก็คงไม่เป็นไร

สิ่งเดียวคือ…ฮีลตันจะกลับมาเมื่อไหร่?

ถ้าเป็นไปตามที่ซาเวียร์บอกว่าเขาต้องการแทนที่ฮีลตันอย่างจริงจัง นั่นหมายความว่าความเป็นไปได้ที่ฮีลตันจะกลับมานั้นต่ำมากหรือไม่?

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่ มอนตี้?”

"ไม่มีอะไรมาก มาเล่นกันในห้องของ เจลลี่ บีน กันเถอะ เรามาเล่นปริศนาด้วยกันได้ไหม?”

“ได้เลย!”

หลังจากที่เวอเรียนเล่นกับ เจลลี่ บีน ได้สักพัก เธอก็อาบน้ำฟองสบู่ให้กับอันธพาลตัวน้อย อันธพาลตัวน้อยเป่าฟองสบู่ไปทั่วตัวของเวอเรียน ดังนั้นเธอจึงอาบน้ำในห้องน้ำของ เจลลี่ บีน ด้วยเช่นกัน หลังจากนั้น เธอวางแผนที่จะนอนในห้องของ เจลลี่ บีน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอันธพาลตัวน้อยจะไล่เธอออกไปในท่าทางเหมือนเด็ก

“มอนตี้ ไม่ถูกต้องที่คุณจะทำแบบนี้ พ่อเพิ่งกลับมา และคุณควรนอนกับพ่อ!”

“แต่ฉันไม่ได้นอนกับ เจลลี่ บีน มานานแล้ว ฉันแค่ต้องการนอนกับ เจลลี่ บีน ในคืนนี้ หนูไม่ชอบเหรอ?”

หลังจากที่ เจลลี่ บีน ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็พูดว่า “หนูชอบ แต่หนูก็ยังรู้สึกว่ามอนตี้ควรนอนกับพ่อ! เจลลี่ บีนไม่ได้อายุหนึ่งขวบอีกแล้ว ตอนนี้หนูอายุสามขวบแล้ว และหนูสามารถนอนได้ด้วยตัวเอง!”

เวอเรียนปวดหัวขณะที่เธอมอง เจลลี่ บีน ผลักเธอออกเพราะเธอไม่ยอมให้ เวอเรียนนอนด้วย

ดูเหมือนสติสัมปชัญญะของฮีลตันยังไม่หายไปอย่างสมบูรณ์ และปฏิกิริยาของเขาก็ค่อนข้างรุนแรง อย่างน้อยที่สุดเขาก็มีปฏิกิริยาที่รุนแรงตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเวอเรียน และเจลลี่ บีน

ดูเหมือนว่าเวอเรียน และเจลลี่ บีนจะเป็นกุญแจสำคัญในการปลุกฮีลตัน

ดังนั้น หากเขาต้องการยึดครองฮีลตันอย่างสมบูรณ์ และทำให้ฮีลตันหายตัวไปตลอดกาล ทั้งเวอเรียนและเจลลี่ บีนจะต้องถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิง

เธอนอนอยู่ข้างเตียงของ เจลลี่ บีน ในขณะที่ดวงตาของเธอเจ็บปวด เธอพึมพำเบา ๆ “เจลลี่ บีน ฉันคิดถึงพ่อของคุณมาก…”

…

ที่โต๊ะอาหารในเช้าวันรุ่งขึ้น

จอห์นบอกกับฮีลตันว่า “พ่อจะไปที่ทำงานกับลูกในภายหลัง เราจะไปส่ง เจลลี่ บีน ไปโรงเรียนอนุบาลระหว่างทาง”

เวอเรียนพูดแทรกทันที “ให้หนูไปส่ง เจลลี่ บีน ไปโรงเรียนอนุบาลเถอะค่ะ คุณพ่อ คุณทั้งคู่ยุ่งมากอยู่แล้ว และนอกจากนี้หนูก็ว่างไม่ค่อยมีอะไรทำ”

โชคดี ที่จอห์นไม่สงสัยในตัวเธอ เขากล่าวว่า “ได้สิ งั้นเธอไปส่ง เจลลี่ บีน ก็ได้”

หลังจากที่มาดามลีอาห์เสิร์ฟไข่ดาวสองฟอง ฮีลตันก็สั่งเธออย่างเย็นชาว่า “เปลี่ยนของใช้จำเป็นพื้นฐานทั้งหมดในห้องของผมด้วย”

มาดามลีอาห์ตะลึง และงุนงง

ซาเวียร์อธิบายว่า “ผมรอดจากเหตุการณ์ใหญ่มา ดังนั้น ผมควรกำจัดโชคร้ายทั้งหมดที่บ้าน ดังนั้น ของใช้จำเป็นพื้นฐานทั้งหมดของผมต้องถูกแทนที่ด้วยของใหม่”

ดวงตาใสของเวอเรียนตกตะลึง เขาบอกว่าทุกสิ่งที่ฮีลตันใช้นำโชคร้ายมาให้งั้นหรือ?

เวอเรียนกัดริมฝีปากของเธอ และพูดหลังจากที่เธอวางช้อนส้อมของเธอลง “ฉันอิ่มแล้ว พวกคุณกินต่อไปเถอะ”

จอห์นขมวดคิ้ว และพูดว่า “เวอเรียนตอนนี้เธอท้องอยู่ เธอควรกินมากกว่านี้ แม้ว่าเธอจะไม่หิวก็ตาม”

เวอเรียนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เนื่องจาก เจลลี่ บีน กินเสร็จแล้ว เธอจึงเอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอไปจับมือของเวอเรียนแล้วพูดว่า “มอนตี้ หนูกินเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ! คุณปู่ พ่อ หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ!”

“ไปตอนนี้เลย ระวังตัวด้วย!”