เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 316

สามวันแล้วตั้งแต่ที่ เจลลี่ บีน ก้าวเข้ามา ในคฤหาสน์ แชลโลว์ เบย์ ฮีลตันไม่มีโอกาสได้กอดเวอเรียน อีกทั้งยังต้องทนทุกข์กับโรคนอนไม่หลับอีก

คุชเห็นว่าฮีลตันมาถึง ฟัดด์ กรุ๊ป อย่างอารมณ์เสีย เขาคิดว่าควรทำอะไรสักอย่างกับชีวิตการแต่งงานที่ไม่สมดุลของเขา

"เจ้านายกับภรรยายังสบายดีกันอยู่ใช่ไหมครับ?"

ฮีลตันจ้องเขาอย่างเย็นชา "นายอยากจะถามอะไร?"

"ผมรู้สึกว่า...ช่วงนี้เจ้านายดูอารมณ์ไม่ดีนะครับ"

เขาบีบคิ้ว ดูเหมือนจะช่วยอาการปวดตาของเขาได้บ้าง แล้วตอบ "เจลลี่ บีน มาอยู่ที่บ้านด้วย และฉันก็นอนไม่หลับ"

คุชไม่รู้จะพูดอะไรดี

เขาแน่ใจว่าไม่ใช่เพราะ เจลลี่ บีน ยืนกรานที่จะนอนกับพวกเขา และนั่นทำให้ชีวิตการแต่งงานของพวกเขามีความเป็นส่วนตัวน้อยลงหรอกหรือ?

ในคืนที่สี่ ฮีลตันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาจึงโทรหานายท่านฟัดด์ ให้ไปรับเธอที่โรงเรียน แล้วพากลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์เลย

เมื่อ เจลลี่ บีน เห็นว่านายท่านฟัดด์เป็นคนมารับเธอ เธอจึงถามด้วยความสงสัย "ทำไมคุณปู่ถึงมารับหนูล่ะคะ? หนูยังอยากอยู่ที่คฤหาสน์ แชลโลว์ เบย์ อยู่เลย!"

นายท่านฟัดด์มีเหตุผลที่จะปลอบใจเธอ "พ่อของหลานงานยุ่ง เพราะใกล้จะสิ้นปีแล้ว ทุกที่ก็จะจัดงานปีใหม่ พ่อกับแม่ของหลานจะอยู่ด้วยกันในวันปีใหม่ แล้วหลานจะเข้าใจเหตุผลเอง"

เจลลี่ บีน พูดเยาะเย้ย "ฮึ่ม คุณพ่อไม่ชอบที่หนูนอนกอดมอนตี้ตอนนอน เพราะคุณพ่อก็อยากกอดมอนตี้ตอนนอนเหมือนกัน"

"..." นายท่านฟัดด์ไอออกมาสองครั้ง

ในที่สุดฮีลตันก็ได้นอนหลับสบาย หลังจาก เจลลี่ บีน กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์

เขาได้กอดเวอเรียนซะที เวอเรียนอดที่จะถามไม่ได้ "ฉันไม่รู้ได้ยังไงกันนะ ว่าคุณเป็นโรคนอนไม่หลับ?"

"ผมไม่ได้อาการหนักขนาดนั้น และผมก็นอนหลับได้เพราะกอดคุณตอนนอน"

เธออดยิ้มไม่ได้ "ฉันรู้สึกว่าคุณจะปล่อยฉันไปไม่ได้เลยนะ"

ฮีลตันไม่ได้รู้สึกเขิน แต่เขายังกอดเธอแน่นขึ้น เขาก้มลงจูบขมับเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้า "แล้วมันผิดตรงไหนที่ทิ้งภรรยาไปไม่ได้"

เวอเรียนควรจะรู้สึกอายหรือซึ้ง แต่ตอนนี้เธอค่อนข้างสงบ เธอซบบนอกเขาและฟังเสียงหัวใจของเขาเต้น เธอรู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที

"ฮีลตัน ฉัน..."

"ถ้าเกิดว่าฉันเป็นลูกสาวของคุณอาขึ้นมา คุณยังจะอยู่กับฉันรึเปล่า?"

พวกเขาอาจเป็นญาติกันทางสายเลือดจริง ๆ

แต่เหมือนว่าฮีลตันจะหลับไปแล้ว

เขาอาจไม่ได้รู้สึกทรมานจากโรคนอนไม่หลับ แต่เหมือนว่าเธอจะเป็นโรคนอนไม่หลับแทน

เธอต้องเชิญลุงของเขามาอธิบายเรื่องทั้งหมดในวันพรุ่งนี้

หลังจากฮีลตันออกไปทำงาน เวอเรียนก็โทรหาเจมส์

เมื่อพวกเขามาถึงที่จุดนัดพบ ทั้งสองคนก็นั่งตรงข้ามกัน

เวอเรียนหยิบถ้วยชามาดื่มอย่างรวดเร็ว หลังจากดื่มไปอึกใหญ่ เธอก็พูดขึ้นมา "หนูเชื่อว่าคุณอาคงรู้ ว่าทำไมวันนี้หนูถึงเชิญคุณอามา"

เจมส์รู้เหตุผลนั้น "เธอรู้แล้ว..."