เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 320

เวอเรียนตกใจและมองเขา หัวใจเธอเต้นช้าลงก่อนจะกระพริบตาให้เขา "เพราะฉันอยากดื่มเหล้า และเซรีนก็ไม่เคยไปร้านเหล้ามาก่อน เราก็เลยไปกัน"

เขาดีดหน้าผากเธอ "ไม่มีคราวหน้าอีกแล้วนะ"

"โอเค"

เธอพยักหน้า ลุกออกจากเตียงและมองหารองเท้าแตะ

เขาคุกเข่าข้างเดียวลงบนพรม และช่วยใส่รองเท้าแตะให้เธอ

เวอเรียนจ้องเขาขณะที่นั่งอยู่บนเตียง เธอยิ้มแล้วพูด "คุณดูแลฉันเหมือนที่ดูแล เจลลี่ บีน เลยนะ?"

"คุณสร้างปัญหามากกว่า เจลลี่ บีน อีก"

เธอกอดคอและดันจมูกที่ต้นคอของเขา "คุณเหนื่อยที่อยู่กับฉันบ้างหรือเปล่า?"

"ก็ดีนะที่คุณรู้ตัว ผมไม่อนุญาตให้คุณไปที่ร้านเหล้าเหมือนเมื่อคืนอีก"

"ฉันก็แค่อยากจะรู้ว่ามันจะรู้สึกยังไง ที่แอบออกไปแล้วดื่มเหล้า ฉันรู้สึกเหมือนถูกตำรวจจับหลังจากที่คุณรู้"

ฮีลตันลุกขึ้นแล้วอุ้มเธอ รู้สึกเหมือนอุ้มกระรอกแล้วพาไปที่ห้องน้ำ เขายักคิ้วแล้วพูด "ดีล่ะ งั้นตั้งกฏว่าคราวหน้าห้ามออกนอกบ้าน"

"ห้ามออกนอกบ้านหรอ?" เธอหัวเราะเสียงดัง "ทำไมคุณถึงทำตัวเหมือนพ่อฉันล่ะ? เขาก็ห้ามฉันออกจากบ้านตอนฉันเรียนอยู่ ฉันต้องกลับบ้านก่อนสองทุ่ม"

เมื่อพูดถึงพ่อของเธอ ฮีลตันนึกถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเจมส์ เขามีความหม่นหมองอยู่ในดวงตา

"คราวหน้าห้ามกลับบ้านเกินสองทุ่ม"

"หา? ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

เวอเรียนพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เธอสรุปเอาเอง "แต่กฏนี้ไม่ได้ใช้กับฉันคนเดียวใช่ไหม? มันเป็นกฎของบ้านนี้ คุณก็ต้องทำตามด้วยสิ ตอนนี้ฉันก็ว่างงาน คุณแน่ใจเหรอว่าคุณจะกลับบ้านก่อนสองทุ่มทุกคืน?"

หลังจากเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เขาวางเธอบนอ่างล้างหน้า ขณะที่กดเธอลงด้วยขาทั้งสองข้าง เขาจ้องเธอแล้วพูด "คราวหน้าผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณทุกคืน"

สายตาของเขาดูจริงจัง สิ่งเดียวที่เธอคิดว่ามีบางอย่างไม่เหมาะสม เมื่อเขาจ้องด้วยสายตาแบบนั้น

เธอใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าเอาไว้

ผู้ชายคนนี้ชอบพูดทะลึ่ง

บางทีเธอควรจะพูดเรื่องนั้นกับเขา หลังจากที่อยู่กับเขามานาน เขามีอิทธิพลกับเธอ ทุกอย่างควรเป็นเรื่องปกติ เมื่อเธอนึกภาพความไม่เหมาะสม ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงจังขึ้นมา

"รีบล้างหน้าเถอะ ผมทําโจ๊กไว้ให้แล้ว"

เขาอุ้มเธอลงมาจากอ่างล้างหน้า บีบยาสีฟันแล้วส่งให้เธอ ขณะที่เวอเรียนกำลังแปรงฟันอยู่ เธอก็กระโดดจูบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ทั้งที่ปากของเธอเต็มไปด้วยยาสีฟัน

มีฟองยาสีฟันติดอยู่บนหน้าของเขา

เธอมองเขาอึ้ง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ เธอก็แกล้งเขา เธอยิ้มขณะที่มีฟองยาสีฟันอยู่เต็มปาก

ขณะที่ยิ้มอยู่นั้น เธอกลับรู้สึกหนักใจ

เธอไม่เคยคิดเลยว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเธอ คนที่เธออยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา คนที่เป็นพ่อของลูก สักวันหนึ่งเขาจะกลายมาเป็นญาติของเธอ

มันจะเป็นไปได้ยังไง? จนถึงตอนนี้เธอก็ยังยอมรับความจริงนั้นไม่ได้

ฮีลตันเช็ดยาสีฟันออกจากหน้าของเขาด้วยความรำคาญ เขาลูบศีรษะเธอแล้วพูด ด้วยน้ำเสียงที่รักและอ่อนโยนที่สุด "ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้ว ยังทำตัวเป็นเด็กอีก รีบแปรงฟันให้เสร็จแล้วลงไปกินข้าวเช้าข้างล่าง"

เวอเรียนรู้สึกว่าดวงตาอุ่นขึ้นมา แต่เธอกลัวว่าเขาจะรู้ เธอจึงก้มหน้าแล้วแปรงฟันต่อ ก่อนจะตอบ "โอเค"

เซรีนเพิ่งตื่น เธอยังไม่ลืมตาเพราะยังรู้สึกมึนอยู่ เธอเหวี่ยงแขนไปโดนผนังที่คล้ายเนื้อ

เธอรู้สึกตกใจ เธอรู้สึกแปลกและสงสัยว่าทำไมหมอนของเธอถึงได้แข็ง?

เซรีนลืมตาขึ้น คนที่นอนอยู่ข้างเธอไม่ใช่หมอน แต่เป็น...เทพบุตรรูปงาม