เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 38

รถสปาเกอร์ สีดำค่อย ๆ หยุดอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจ

เวอเรียน เดินตาม ฮีลตันออกจากรถ และเดินตรงเข้าไปในสถานีตำรวจ

ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลากลางดึก แต่ตำรวจก็เดินนำฮีลตันไปอย่างสุภาพ พวกเขาไม่กล้าสะเพร่า และพวกเขาให้ความเคารพในการต้อนรับเป็นอย่างดี

“ท่านประธานฟัดด์ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงมาที่สถานีตำรวจในเวลากลางดึกแบบนี้? คุณต้องการมาทำอะไรที่นี่?

"ผมมาที่นี่เพื่อที่จะประกันตัว แนนซี่ แซนเดอร์"

เสียงเย็นชาของเขา ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจถึงกับสะดุ้ง

เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดในขณะที่เขากำลังตัวสั่น ปรากฎว่าคุณแซนเดอร์ เธอเป็นเพื่อนกับคุณหรอกหรือ “พวกผมไม่รู้จริง ๆ เร็ว ๆ เข้า! รีบไปนำตัวคุณแซนเดอร์ออกมา”

ห้าปีที่แล้วไม่นานหลังจากการแต่งงานของ บลิซลี ฟัดด์ และ แนนซี่ แซนเดอร์ บลิซลีเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตำแหน่งของแนนซี่ ในตระกูลฟัดด์ เป็นเรื่องที่น่าอับอายมากตั้งแต่นั้นมา นอกจากนั้นแนนซี่ยังคงทำตัวไม่ถูก เธอไม่ใช่บุคคลสาธารณะที่มีชื่อเสียงเหมือน ฮีลตัน เพราะเหตุนั้นเธอจึงไม่ค่อยได้ไปปรากฎตัวในที่สาธารณะมากนัก จึงไม่ค่อยมีใครรู้ว่า แนนซี่ แซนเดอร์ เธอคือพี่สะใภ้ของ ฮีลตัน

เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัว แนนซี่ ออกมา เธอได้เหลือบไปเห็น ฮีลตัน เธอรีบวิ่งไปหาเขาด้วยรองเท้าส้นสูงราวกับว่าเธอหวาดกลัวอย่างมาก เธอเหวี่ยงตัวเข้าไปในอ้อมแขนของฮีลตัน ในทันทีและกอดคอเขาไว้อย่างแน่น

“ฮีลตัน... เมื่อกี้ฉันรู้สึกกลัวมาก แต่โชคดีที่คุณมาถึงที่นี่แล้ว”

เวอเรียน เห็นชัดเจนว่ามือใหญ่ของ ฮีลตัน หยุดชั่ววินาทีจากนั้นมือของเขาก็วางลงบนหลังของแนนซี่ และตบลงราวกับว่าเขากำลังปลอบเธอ

เธอยืนอยู่ข้าง ๆ เหมือนคนนอก ดวงตาของเธอดูโดดเดี่ยว ขณะที่เธอหันหลังกลับ และเดินออกไปจากสถานีตำรวจ

เจ้าหน้าที่ตำรวจยิ้มอย่างเชื่อฟังและกล่าวว่า "คุณแซนเดอร์ ผมขอโทษจริง ๆ คุณไม่ได้บอกผมว่าคุณเป็นแฟนของ ท่านประธานฟัดด์ ... "

ก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้นจะพูดจบ ฮีลตัน ก็ขมวดคิ้วและอธิบายว่า "เธอเป็นพี่สะใภ้ของผม ไม่ใช่แฟน"

เขารู้สึกอายและหัวเราะเบา ๆ "ฮ่า ๆ ผมไม่รู้จริง ๆ ผมหวังว่า ท่านประธานฟัดด์ และ คุณแซนเดอร์ คงจะใจกว้างพอที่จะให้อภัยผม" เมื่อพวกเขาเดินออกจากสถานีตำรวจ แนนซี่มองไปที่ ฮีลตัน ด้วยดวงตาสีหมอก "ฮีลตัน ทำไมคุณต้องบอกเรื่องความสัมพันธ์ของเราต่อหน้าคนนอกอย่างนั้น?" เขาบอกว่าฉันกับคุณเป็นแฟนกัน มันไม่ดีเหรอ?

"ผมไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดในความสัมพันธ์ของเรา เพราะมันจะไม่ดีต่อตัวผม พี่ชายผมและคุณ"

"ห้าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว...”

ฮีลตัน ขัดจังหวะเธออย่างเย็นชาและพูดว่า "ก่อนที่พี่ชายของผมจะเสียชีวิต เขาขอให้ผมดูแลคุณและ เซย์น ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าเขาจะจากไปกี่ปีก็ตาม ผมก็จะทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเขา"

แนนซี่ แซนเดอร์ มองไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาด้วยความงุนงง “ฮีลตัน คุณไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้นบ่อย ๆ ก็ได้"

หากบริซลี่ ไม่ใช่พี่ชายของคุณ คุณกับฉันก็คงจะ...”

ก่อนที่คำพูดของเธอจะจบลง ฮีลตัน ก็รีบเดินไปหา เวอเรียน ที่อยู่ไม่ไกล

"เวอเรียน นั่นคุณกำลังทำอะไร?"

เวอเรียน ยืนอยู่ริมถนน ขณะที่เธอกำลังจะเรียกแท็กซี่

เมื่อสังเกตเห็นว่าน้ำเสียงของ ฮีลตัน ไร้ความปรานี และใบหน้าหล่อเหลาของเขาโกรธจัดเมื่อเขาเดินมาถึงตัวเธอ เธอตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นแนนซี่ ซึ่งยืนอยู่บริเวณทางเดินของสถานีตำรวจ

“ฉัน... ฉันกลัวว่า ฉันจะรบกวนคุณกับแนนซี่ ฉันเลยคิดว่าจะออกมาเรียกรถแท็กซี่เพื่อที่่จะกลับบ้านก่อน” ใบหน้าของฮีลตัน เริ่มมีอาการหนักขึ้น ทำไมเธอถึงชอบจับคู่เขากับแนนซี่?

แนนซี่เป็นภรรยาของพี่ชายของเขา เธอคิดว่าเขาจะมีความรู้สึกโรแมนติกเกินเลยต่อแนนซี่ ได้อย่างไรกัน?

เวอเรียนเห็นเขาเม้มริมฝีปากบางของเขา ดูช่างน่ากลัว เธอจึงเอียงใบหน้าเล็กน้อยเพื่อมองเขาใกล้ ๆ “นี่คุณทะเลาะกับแนนซี่เหรอ?” ใบหน้าของเขาดูแข็งกร้าวขึ้นมาทันที

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบูดบึ้ง ดวงตาของเขาดูเย็นชามากราวกับว่าเธอกำลังจะถูกแช่แข็ง เขาหันกลับมา และเดินไปที่รถ แล้วพูดขึ้นมาสี่คำอย่างเย็นชาว่า "เข้าไปในรถ!"

เวอเรียนยืนอยู่ในจุดของเธอ และทำหน้ามุ่ย

แค่เรื่องการเข้าไปในรถ ทั้งที่ตอนแรกเขาทะเลาะกับแนนซี่ ไม่ใช่กับเธอ ทำไมเขาถึงชักสีหน้าใส่เธอ? เธอไม่ใช่คนที่ทำให้เขาโกรธสักหน่อย

เวอเรียน นั่งลงที่เบาะหลังอย่างเชื่อฟังโดยให้แนนซี่นั่งที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้า

เวอเรียนรู้สึกไม่พอใจแทน เจลลี่ บีน ฮึ่ม! ฮีลตัน! นี่ถือเป็นการปกครองแบบอธิปไตยที่เขาดูแลเฉพาะลูกชายไม่ใช่ลูกสาวงั้นเหรอ?

เจลลี่ บีน เป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขา แต่เธอถูกเลือกปฏิบัติแบบนี้ได้อย่างไร?

ถ้า เจลลี่ บีน รับรู้สิ่งนี้เข้าเด็กน้อยจะเศร้าแค่ไหน?

เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าเล็ก ๆ ที่ขาวและน่ารัก ในใจของเธอ ดวงตาสีแดงกลมโตของเธอน้ำตาคลอราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ เธอรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ

ทันทีที่มาถึงคฤหาสน์ตระกูลฟัดด์ เจลลี่ บีน เห็นเขาก็วิ่งมาด้วยเท้าเปล่า ๆ มือเล็กทั้งสองข้างของเธอกอดขายาวของชายคนนั้นไว้อย่างกะทันหัน “พ่อคะ! ทำไม พ่อกับมอนตี้ ถึงเพิ่งกลับมาตอนนี้ หนูคิดถึงพ่อมาก ๆ เลย!"

ฮีลตัน ย่อตัวลงแตะหน้าลูกสาวและถามอย่างอบอุ่น "เล่นอะไรกันกับพี่ชายมาคะ?"

“พวกเราดูการ์ตูนมาค่ะ!”

หลังจากนั้นไม่นาน เซย์น ก็วิ่งเข้าไปทักทายฮีลตัน ฮีลตันเงยศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อทักทาย

“คุณอาครับ พรุ่งนี้มีคลาสกิจกรรมพ่อ แม่ ลูก คุณอาจะได้ไปไหม”

"อาจะไป!" ฮีลตันยกมือใหญ่ขึ้นเพื่อลูบหัวของ เซย์น

เจลลี่ บีน ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย “พ่อคะ ทำไมถึงไปกิจกรรมแม่ลูกของพี่ชายแทนที่จะไปของหนูล่ะคะ?”

ฮีลตันสำลักเล็กน้อย เขายิ้มเล็กน้อย และพูดว่า "พ่อจะไปงานกิจกรรมโรงเรียนกับหนูครั้งหน้า โอเคไหมคะ?"

“ไม่เอา พ่อไม่ยุติธรรมเลย ฮึ่ม!”

เจลลี่ บีน เบะปากเล็กน้อย เธอดูเสียใจมากจนหันกลับ และวิ่งหนีไป

เวอเรียนรู้สึกกังวล เธอไม่รู้ว่าความกล้าของเธอมาจากไหน แต่เธอพูดอย่างเย็นชาว่า "นี่ฮีลตัน ฟัดด์ คุณทำมากเกินไปแล้ว!"