เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 42

พวกเขาเดินทางมาถึง ฟัดด์ กรุ๊ป ถึงเธอจะนั่งรถของ เยลเลน โบดด์ มาทำงาน แต่เธอก็ยังมาทำงานสายสิบนาทีอยู่ดี

เนื่องจาก เยลเลน โบดด์ จัดอยู่ในกลุ่มของ 'ตระกูลผู้บริหาร' เขาจึงไม่กังวลเกี่ยวกับการถูกไล่ออก แต่ในส่วนของ เวอเรียน มอนท์ นั้นแตกต่างออกไป เนื่องจาก แนนซี่ แซนเดอร์ เกลียดชังเธอมากและเธอก็ได้รับมอบหมายให้อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของ แนนซี่ แซนเดอร์ ความยากลำบากในการทำงานของเธอจะมีมาไม่ขาดสายในอนาคตข้างหน้า งานนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอ และเธอนั้นก็ไม่สามารถลาออกได้ เพราะความสัมพันธ์ของเธอกับฮีลตันทำให้เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้เองอีกต่อไป

เธอคว้ากระเป๋าและเดินเข้าไปในลิฟต์

เยลเลน โบดด์ ขณะที่ลงจากรถเขาหันกลับมาแล้วพบว่าเวอเรียน เธอหายไปแล้ว เธอช่างเป็นคนที่วิ่งเร็วจริง ๆ

เวอเรียน เดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นที่หกสิบอย่างประหม่า เมื่อเธอออกจากประตูลิฟต์ เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งก่อนจะก้าวออกไปที่แผนกออกแบบของ แซนเดอร์ ด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ

แนนซี่ แซนเดอร์ มาถึงนานแล้ว เธอยืนกอดอกอยู่ในสำนักงาน เธอก้าวออกมาราวกับว่ากำลังรอและพูดว่า “เวอเรียน คุณมาช้าไปสิบเอ็ดนาทีห้าสิบวินาทีในวันแรกที่มาทำงาน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยจริงจังกับงานนี้เท่าไหร่นะ”

หรือเธอจะสื่ออีกนัยว่า เธอกำลังใช้สถานะ ‘ภรรยา’ ของ ฮีลตัน ฟัดด์ เพื่อมาทำงานสายและเลิกงานก่อนเวลาโดยตั้งใจ?

เห็นได้ชัดว่าแนนซี่ กำลังตั้งใจมองหาข้อผิดพลาดของเธอ แต่เธอไม่ใส่ใจที่จะอธิบายให้หล่อนฟัง เธอพยักหน้าและขอโทษ “ขอโทษค่ะผู้จัดการ แซนเดอร์ ครั้งหน้าฉันจะไม่มาสายอีก”

แนนซี่ จ้องมองเธออย่างเย็นชา เธอขมวดคิ้วและสั่งว่า “แอนดี้ คุณพา เวอเรียน มอนท์ ไปดูการทำงานตั้งแต่ต้นจนจบด้วยล่ะ!”

น้ำเสียงของ แนนซี่ แซนเดอร์ ไม่ดังหรือนุ่มนวลเกินไป คนทั้งแผนกออกแบบของเธอ ทั้งหมดล้วนได้ยินเสียงเธออย่างชัดเจน

ในขณะที่ แอนดี้ ผู้ช่วยของ แนนซี่ นำเธอไปเริ่มต้นเรียนรู้ขั้นตอนการทำงาน เธอได้ยินอย่างชัดเจนว่าคนในแผนกออกแบบทั้งหมดกำลังนินทาเธอ

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมแผนกของเราถึงได้รับตุ๊กตาหน้ารถได้ล่ะ? นี่มันของเล่นจากฝ่ายการตลาดไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ เธอเป็นที่รังเกียจของสังคมจริง ๆ แผนกของเราจะตกต่ำก็เพราะเธอ”

“เวอเรียน มอนท์ คนนี้ดูคุ้น ๆ เหมือนฉันเคยเห็นจากที่ไหนนะ ใช่แล้ว! ฉันเพิ่งเห็นเธอที่หน้าทางเข้าบริษัท เธอลงมาจากรถปอร์เช่ ทะเบียนเก้าหนึ่งแปด คงอยากเป็นจุดสนใจมากเลยซินะ!”

“นั่นคงเป็นเหตุผลที่เธอกล้ามาสายในวันแรกของการทำงานหรือเปล่านะ จากที่เห็นฉันว่าเธอคงไม่กลัวว่าจะถูกไล่ออกมากกว่า!”

…

แนนซี่ แซนเดอร์ มีท่าทีเมินเฉยในขณะที่เธอกำลังฟังข่าวซุบซิบ เธอยิ้มในใจ ดวงตาของเธอกระตุกเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นและปรบมือเข้าหากันเพื่อเป็นการเรียกเหล่าพนักงาน เธอกล่าวว่า “อย่างที่ทุกคนเห็นแผนกของเรามีพนักงานใหม่ เวอเรียน มอนท์ เป็นนักวาดภาพประกอบคนใหม่ของเรา และพนักงานใหม่ของเราเป็นที่น่าสนใจ ดังนั้นทุกคนสามารถชี้นำและสนับสนุนเธอได้อย่างเต็มที่”

คำพูดของ แนนซี่ แซนเดอร์ จุดประกายความอยากรู้อยากเห็นที่ซ่อนอยู่ของพนักงานภายในแผนก ทุกคนที่ทำงานอยู่เมื่อรับรู้ได้ว่าหัวหน้าของพวกเขาไม่ชอบ เวอเรียน มอนท์ เธอเข้ามาทำงานที่นี่ด้วยการ "ใช้เส้นสาย"

หลังจากที่ แนนซี่ แซนเดอร์ เดินกลับห้องทำงานส่วนตัวของเธอ พื้นที่ในห้องทำงานก็เริ่มเสียงดังขึ้น

แผนกออกแบบแตกต่างจากแผนกอื่น ๆ เนื่องจากส่วนใหญ่แผนกนี้จะเป็นพนักงานผู้หญิง ปกติจะมีผู้หญิงสามคนอยู่ในทีมในเดียวกัน แผนกออกแบบมีพนักงานหญิงทั้งหมดสามสิบคน หากเปรียบเทียบคงเท่ากับจำนวนนางสนมของจักรพรรดิพอดี

…

หลังจากที่ เวอเรียน ทำตามขั้นตอนการขอบัตรพนักงานเสร็จแล้ว เธอก็กลับไปที่แผนกออกแบบโดยมีป้ายของพนักงานห้อยอยู่ที่คอของเธอ

ก่อนที่เธอจะได้นั่งตรงที่ของเธอนั้น แอนดี้ ก็เดินเข้ามาหาเธอเพื่อ "เชิญ" เธอ พร้อมกับยิ้มว่า "เวอเรียน ผู้จัดการต้องการพบคุณในห้องทำงาน เพื่อมอบหมายงานให้คุณ"

เธอพยักหน้ารับและเดินเข้าไปในห้องทำงานของ แนนซี่ แซนเดอร์

แนนซี่ แซนเดอร์ กำลังยุ่งอยู่กับกองเอกสาร พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ฉันได้ยินมาว่าเธอเคยอยู่ที่ปารีสมาสามปี เธอน่าจะคุ้นเคยกับภาษาฝรั่งเศสใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ ดิฉันได้ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ภาษาฝรั่งเศส ผู้จัดการจะให้ดิฉันทำอะไรคะ”