เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 460

เครื่องปรับอากาศในรถไฟเปิดแรงในช่วงหน้าร้อน มันไม่ใช่เพราะอากาศร้อน แต่เซรีนรู้สึกว่าร่างกายของเธอ กำลังถูกแผดเผา

ชายหนุ่มวางคางลงบนศีรษะของหญิงสาว ในขณะที่เธอยืนเท้าเปล่าอยู่บนรองเท้าของวิสลัน แม้ว่าจะมีคนมองพวกเขาไม่ค่อยเยอะ แต่หน้าของเซรีนก็แดงมาก

วิลสันไม่ได้ตั้งใจกอดเธอ เขามองเธอแล้วยิ้ม "ที่รัก ถ้าคุณไม่กอดคอผมไว้ คุณจะลื่นนะ"

เซรีนลื่นหลายครั้ง เพราะเธอยืนอยู่บนรองเท้าหนังของเขา

เธอพูดไม่ออก

หน้าของเธอแดง เซรีนลังเลอยู่สักพักแล้วจึงกอดคอเขาไว้ ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมากจนรู้สึกถึงลมหายใจของคนทั้งคู่

ขณะที่เซรีนกำลังกอดคอของวิลสัน เขาก็กอดเอวของเธอ แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้

ริมฝีปากของชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอ เขากระซิบที่ข้างหูเธอ "บอกผมมาสิ ตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?"

"ฉัน...ก็ คุณก็รู้ การจับคู่และอะไรแบบนั้น"

"ช่วงนี้ดูเหมือนว่าคุณ จะถูกจับคู่เยอะไปนะ"

เธอยักไหล่แล้วตอบ "ใช่แล้วล่ะ ตอนที่คุณไม่อยู่ แม่ของฉันจับคู่ให้ฉันตั้งหลายคน"

ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะไม่สนใจเธอ ยังมีหลายคนที่ตามจีบเธออยู่นอกจากเขา เขาจึงต้องตื่นตัวเข้าไว้!

"คุณจะบอกว่า มีอีกหลายคนที่ตามจีบคุณอยู่งั้นเหรอ?"

เซรีนพูดเยาะเย้ย "ก็ใช่น่ะสิ แต่ถ้าคุณอยากจะจีบฉัน คุณต้องเข้าแถวนะ"

เขายิ้มและจ้องใบหน้าที่น่ารักของเธอ "ผมแซงคิวได้มั้ย?"

"ไม่ได้ ใครมาก่อนคนนั้นก็ได้จีบก่อน"

"แต่ผมรอคุณมานานแล้วนะ"

รอมาสิบปีแล้ว...

เซรีนเกลียดที่เขาขาดการติดต่อกับเธอ เธอมองเขาแล้วพูด "ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณแล้ว แล้วทำไมคุณมาขึ้นรถไฟกับฉันล่ะ?"

"คุณคิดว่าไงล่ะ?" เขาจ้องเธอ

"ฉัน...ฉันไม่รู้หรอก"

"ผมแค่รอที่จะเจอคุณไม่ได้ และคุณยังมาบอกผมว่าคุณยุ่งอยู่กับการจับคู่อีก คุณไม่คิดถึงผมบ้างเลย"

เซรีนไม่รู้จะตอบยังไง

เมื่อเธอเห็นความเศร้าในแววตาของเขา ในใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวด

เธอก้มหน้ามองปกเสื้อที่สะอาดของเขา แล้วบอกเขา "เพราะคุณไม่ติดต่อฉันเลย ฉันก็คิดว่าคุณ… ไม่ต้องการฉันอีกแล้ว"

เธอพูดเสียงเบาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเศร้า เมื่อวิลสันได้ยินเธอพูดแบบนั้น เขาก็เริ่มรู้สึกผิด

หลังจากที่เงียบกันไปสักพัก วิลสันก็พูดขึ้นมา "ผมไม่เคยที่จะไม่ต้องการคุณ ไม่เคยเลย"

เวลาอาหารเย็น ที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์

เวอเรียนเรียกเด็ก ๆ มาล้างมือ "เจลลี่ บีน, เซย์นี่มาล้างมือได้แล้ว"

เจลลี่ บีนเป็นคนแรกที่รีบวิ่งมาล้างมือ เวอเรียนช่วยยัยตัวแสบล้างมือด้วยสบู่ เจลลี่ บีนถามเธอ "มอนตี้ คืนนี้มีกุ้งตัวใหญ่มั้ยคะ?"

"มีจ้ะ แม่รู้ว่าหนูชอบกินกุ้ง"

เจลลี่ บีนยิ้มอย่างมีความสุข

หลังจากช่วย เจลลี่ บีนล้างมือเสร็จแล้ว เซย์นี่ก็ยังไม่มาสักที เวอเรียนขมวดคิ้วแล้วถาม "ทำไมเซย์นี่ยังไม่มาอีกนะ?"

"หนูจะไปดูเขาให้ ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี"

เวอเรียนตกใจแล้วถาม "อารมณ์ไม่ดีเหรอ?"