เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 494

เซรีนนั่งเล่นอยู่ที่คฤหาสน์เป็นเวลานานมาก เธอกลับไปตอนที่เกือบจะเย็นแล้ว

ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถจากสนามหน้าบ้าน

เวอเรียนมองผ่านหน้าต่าง และสังเกตเห็นว่าเป็นฮีลตันกลับมาบ้านพร้อมกับ เจลลี่ บีน

หลังจากที่ เจลลี่ บีนปีนลงจากรถ เธอก็วิ่งเข้ามาในบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบเล็ก ๆ ของเธอ

“มอนตี้!”

เวอเรียนกำลังจับเอวที่ป่องขึ้นเล็กน้อยของเธอ ในขณะที่ เจลลี่ บีนวิ่งเข้ามาหาเธอ อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนที่ของคนพาลตัวน้อยนั้นเร็วเกินไปเล็กน้อย เมื่อเธอกำลังจะวิ่งไปถึงเวอเรียน เธอก็ถูกฮีลตันที่อยู่ข้างหลังเธอจับไว้

ฮีลตันเอามือปิดหน้าผากของ เจลลี่ บีนไว้ เขากลัวว่า เจลลี่ บีนจะวิ่งเข้าโหม่งท้องของเวอเรียนด้วยหัวของเธอ

“ระวังหน่อยลูก มอนตี้กำลังท้องอยู่”

ในทางกลับกัน เวอเรียนไม่ได้ถือสาเลยแม้แต่น้อย เธอจึงตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อย่ากังวลไปเลยค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลขนาดนั้น”

เวอเรียนจับมือ เจลลี่ บีนและพาเธอเข้าไปในห้องนั่งเล่น เธอถามว่า “วันนี้หนูเรียนเหนื่อยไหมคะ?”

"เหนื่อยค่ะ! ถ้าเพียงหนูได้หยุดเล่นอยู่ที่บ้านสักสองสามวัน!”

เวอเรียนลูบหัวคนพาลตัวน้อย แล้วพูดว่า “ปิดเทอมหน้าร้อนจะมีในอีกไม่กี่วัน และหนูจะได้เล่นสองเดือนเลย”

“มอนตี้ ปิดเทอมหน้าร้อนเราจะไปเที่ยวไหนเหรอ?”

ฮีลตันพูดขึ้นมาทันทีว่า “มอนตี้ จะต้องไปคลอดในอีกครึ่งเดือน ดังนั้นเธอจะเล่นกับลูกไม่ได้สักพัก”

เจลลี่ บีนไม่ค่อยเข้าใจว่าการคลอดลูกหมายความว่าอย่างไร เธอจึงถามในขณะที่มุ่ยปากของเธอ “คลอดเหรอ? คลอดอะไร”

เวอเรียนลูบหน้าท้องของเธอ แล้วพูดว่า “ในอีกครึ่งเดือนน้องจะออกมาแล้ว”

เจลลี่ บีนแตะหน้าท้องของเวอเรียนด้วยมือนุ่ม ๆ ของเธอ เธอถามว่า “มอนตี้ การคลอดลูกเจ็บไหมคะ?”

“เจ็บสิ แต่ฉันจะไม่เป็นไรถ้าฉันทนเจ็บได้สักพัก”

เจลลี่ บีนคร่ำครวญพร้อมกับขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้น มอนตี้ก็ไม่ควรมีลูกนะ เพราะมันจะเจ็บที่คลอดลูกมา”

เวอเรียนหัวใจละลายในขณะที่เธอพูดว่า “ไม่ต้องห่วง มันจะไม่เจ็บหลังจากนั้น เจลลี่ บีน หนูจะไม่ต้องเหงาอีกต่อไปหลังจากที่น้องออกมาแล้ว”

เจลลี่ บีนแตะท้องของเวอเรียนเบา ๆ และบอกกับน้องอย่างไร้เดียงสาว่า “น้อง น้องต้องทำตัวดี ๆ และไม่ทำร้ายมอนตี้นะ ตกลงไหม? ไม่อย่างนั้น ครั้งหน้าพี่จะใจร้ายกับน้องนะ”

เวอเรียนเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาดัง ๆ ในขณะที่เธอจ้องไปที่ใบหน้าของเจลลี่ บีน เธอสงสัยว่าเธอจะใจร้ายเหมือนลูกแมวหรือเปล่า

ฮีลตันเหลือบไปเห็นถ้วยเปล่าสองใบแล้วถามว่า “มีใครมาที่บ้านหรือเปล่า?”

“ใช่ เซรีนแวะมาก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งกลับไป ตอนแรกฉันอยากให้เธออยู่ทานอาหารเย็นด้วย”

ฮีลตันถามว่า “ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนชอบอาหารมากเหรอ? ทำไมเธอถึงไม่อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันล่ะ”

“เซรีนบอกว่าเธอไม่อยากรบกวนพวกเรา”

“เธอยังบอกอีกด้วยว่าเธอเป็นตัวปัญหา ไม่เลว อย่างน้อยเธอก็รู้ตัวเองดี”

ฮีลตันพูดไม่ออก

เวอเรียนยิ้ม ในขณะที่เธอมองไปที่ชายหนุ่มนักรัก

หลังจากอาหารเย็น ฮีลตันก็เดินไปที่ห้องทำงานเพื่อทำงาน

เวอเรียนเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับผลไม้ฝานบาง ๆ

“ช่วงนี้คุณงานยุ่งงั้นหรือ?”

ฮีลตันกอดเธอ ในขณะที่เธอนั่งลงบนตักของเขา เขาลดสายตาลง และมองไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอที่มีฝ้าเล็กน้อย เนื่องจากการตั้งครรภ์ของเธอ เขาพูดว่า “ผมจะต้องเดินทางไปทำงานที่โอลด์ โกลเด้น ฮิลล์ ตอนแรกผมกังวลเกี่ยวกับการไปทำงาน เนื่องจากกำหนดคลอดของคุณใกล้จะถึงแล้ว แต่ปัญหามันค่อนข้างซับซ้อน ดังนั้นผมจะต้องไปที่นั่นสองสามวัน”

เวอเรียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เข้าใจ “ไม่ต้องห่วง ยังมีเวลาเหลืออีกครึ่งเดือนกว่าจะถึงวันกำหนดคลอด ดังนั้น มันน่าจะเหลือเวลาอีก 1 สัปดาห์จนกว่าจะถึงวันกำหนดคลอดของฉันเมื่อคุณกลับมา”

ฮีลตันตอบสั้น ๆ ว่า “ใช่” เขาพูดต่อในขณะที่เขาพยักหน้า “ผมจะกลับมาในอีกห้าวัน ดังนั้นคุณจะต้องดูแลตัวเองให้ดีในช่วงวันนั้นนะ”

"ฉันรู้แล้ว คุณไม่ต้องกังวล เราก็มีมาดามลีอาห์อยู่ที่บ้านด้วยไม่ใช่เหรอ?”

ฮีลตันเอื้อมมือไปลูบหน้าท้องของเธอก่อนจะถอนหายใจออกมา ในขณะที่เขาบอกลูกที่ยังไม่เกิดของเขาว่า “รอพ่อกลับมานะ”

เวอเรียนหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ฮีลตัน คุณเป็นคนพูดยืดยาวจนน่าเบื่อขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”