เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 522

ในขณะที่แขกที่มาร่วมงานกำลังเตรียมตัวจะไปงานเลี้ยงแต่งงาน ซีลีนอยากจะนั่งรถคันเดียวกับเซรีน แต่วิลสันก็ลากเซรีนไปนั่งรถอีกคัน ก่อนที่เธอจะทันได้ทำอะไร

เซรีนมองช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือของเธอ เธอเขินจนหน้าแดง

แล้ววิลสันก็ขยับเข้ามากระซิบที่ข้างหูเธอ "คุณกำลังคิดอะไรอยู่?"

เธอพูดมุขตลก "คุณรู้ไหมว่ามันมีความหมายว่ายังไง ถ้าได้รับช่อดอกไม้จากเจ้าสาว?"

วิลสันขมวดคิ้ว เขาไม่ค่อยแน่ใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังในการโยนช่อดอกไม้ ให้คนที่มาร่วมงานแต่งงาน อีกอย่างเขาก็ไม่เชื่อเรื่องงมงาย ที่ส่งต่อกันมาจากรุ่นสู่รุ่น แต่ถ้าเธออยากแบ่งปันความเชื่อที่งมงายนั้นกับเขา เขาก็ยินดีที่จะรับฟัง "มันหมายความว่ายังไงเหรอ?"

หญิงสาวมองเข้าไปในดวงตาของเขา แล้วพูดด้วยท่าทางจริงจัง "ผู้หญิงที่ได้รับช่อดอกไม้จากเจ้าสาว ก็จะได้แต่งงานเหมือนกัน"

วิลสันอึ้งไปสักพัก แล้วดวงตาของเขาก็มีประกายความชั่วร้าย "ที่รัก คุณกำลังจะบอกผมว่า เราควรแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้เหรอ?"

"ใคร ใครอยากแต่งงานกับคุณ!"

เซรีนรู้สึกอายและหงุดหงิด เธอยัดช่อดอกไม้ใส่ในมือของเขา แล้วหันหน้าไปทางหน้าต่าง แต่ก็ยังสามารถเห็นรอยยิ้มอย่างมีความสุขของหญิงสาว จากเงาสะท้อนของกระจก

ยานเดลกับซีลีน นั่งเงียบกันอยู่ที่นั่งด้านหลังของรถเบนท์ลีย์สีดำ

หลังจากผ่านไปสักพัก ยานเดลก็มองช่อดอกไม้ที่ซีลีนถืออยู่ในมือ แล้วเขาก็พูดขึ้นมา "ผมได้ยินมาว่า คนที่ได้รับช่อดอกไม้จากเจ้าสาวจะได้แต่งงานเป็นคนต่อไป"

ซีลีนตอบเขา "ไม่ต้องห่วง ถ้าฉันจะได้แต่งงานเร็ว ๆ นี้ เจ้าบ่าวก็ไม่ใช่คุณหรอก ยานเดล โซอัน"

"ซีลีน"

แม้ว่ายานเดลจะใจดีกับเธอแค่ไหน แต่เขาก็โกรธที่เธอดูถูกเขา

ซีลีนหันไปมองยานเดลที่ทำหน้าบึ้งตึง แล้วเธอก็หัวเราะคิกคัก "คุณโกรธเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ? คุณบอกเวอเรียนให้โยนช่อดอกไม้มาให้ฉันใช่ไหม? อย่าเล่นอะไรเป็นเด็กแบบนี้อีกนะ..."

ทันใดนั้น ยานเดลกำข้อมือของเธอ แล้วดึงเธอเข้ามากอด หลังจากนั้นเขาก็ก้มลงจูบเธอ

เซรีนกำหมัดไว้แน่น เธอตีที่ไหล่ของเขา "ปล่อยฉันนะ!"

ราวกับว่ายานเดลพยายามจะแก้แค้นเธอ เขากัดริมฝีปากของเธออย่างแรง จนได้กลิ่นของเลือดไปทั่วทั้งปากและลมหายใจ ความรู้สึกเจ็บจากริมฝีปากทำให้เธอมีน้ำตาคลอ

เขาวางมือไว้ด้านหลังคอของเธอ และวางหน้าผากที่ลำคอของเธอ เขาพูดออกมาอย่างชัดเจนทีละคำ "ซีลีน คุณจะต้องเป็นโสดไปตลอดชีวิต เพราะคนที่จะแต่งงานกับคุณ มีแค่ผมเพียงคนเดียว"

"คุณคิดว่าคุณเป็นใคร!" เธอจ้องเขา

"เพราะคุณเป็นของผม"

ไม่มีใครอยากยกชีวิตให้คนอื่นหรอก

เธอขบฟันแล้วตะโกนออกมา "ยังไงก็แล้วแต่ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือชีวิตของคุณ!"

เขาติดค้างชีวิตกับน้องชายของเธอ ริชาร์ด!

ยานเดลสูดลมหายใจเข้า เขาถูกจมูกคลอเคลียเธอ เขาหลับตาแล้วพึมพำเสียงแหบ "สักวันหนึ่งผมจะมอบชีวิตให้คุณ แต่ก่อนอื่นเรามาคืนดีกันก่อนได้มั้ย?"

'ถึงมันจะแค่เป็นความเห็นใจก็ตาม' ยานเดลคิดในใจ

ยานเดลเป็นคนทะนงตัว ความทะนงตัวของเขา ฝังแน่นอยู่ในตัวของยานเดลมาตั้งแต่เกิด ก่อนที่ริชาร์ดจะประสบอุบัติเหตุ ความทะนงตัวของเขาสร้างความกดดันให้ซีลีน เมื่อเธอคิดย้อนกลับไป มันเป็นส่วนหนึ่งที่เธอไม่ชอบยานเดล! หลังจากที่ริชาร์ดจากไปแล้ว ความทะนงตัวของเขาไม่ได้มีค่ากับเธอเลย ที่จริงแล้วเธอคิดว่าความทะนงตัวของเขานั้นไร้สาระ