เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 543

หลังจากที่เวอเรียนวางสาย เธอก็ส่งพิกเคิลให้กับพี่เลี้ยงในคฤหาสน์แชนโลว์ เบย์

พี่เลี้ยงเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนเก่าของมาดามลีอาห์ เธอเชื่อถือได้ทั้งยังซื่อสัตย์ และหลังจากที่มาดามลีอาห์กลับไปยังบ้านของตระกูลฟัดด์ ป้าเฮดี้ก็เป็นคนเดียวที่ช่วยเวอเรียนดูแลลูก ๆ ของเธอ

ในวันปกติฮีลตันจะไปทำงานที่ฟัดด์ กรุ๊ป และเจลลี่ บีนจะอยู่ที่โรงเรียน ถ้าเวอเรียนต้องออกไปไหน ป้าเฮดี้จะเป็นคนช่วยเวอเรียนดูแลพิกเคิลให้

เนื่องจากเวอเรียนกังวลเรื่องเซรีนจึงทำให้เธอไม่ได้โทรเรียกคนขับรถ และเลือกที่จะขับรถคันหนึ่งในโรงจอดรถไปยังอพาร์ตเมนต์ของเซรีนแทน

เป็นเพราะก่อนหน้านี้เธอกำลังตั้ครรภ์ ฮีลตันจึงบังคับเธอ และไม่อนุญาตให้เธอขับรถ ด้วยความที่เธอไม่ได้ขับรถมาค่อนข้างจะนาน ทักษะการขับรถของเธอจึงเริ่มขึ้นสนิมแล้ว

เมื่อถึงอพาร์ตเมนต์ของเซรีนและทันทีที่เธอเปิดประตู เวอเรียนก็เห็นดวงตาที่แดงก่ำและบวมเป่งของเซรีน

“เซรีน…”

“เวอเรียน…”

เซรีนสะอึกสะอื้นขณะที่เธอกอดเวอเรียนไว้ เธอก็เริ่มบ่นอย่างควบคุมไม่ได้ “วิลสันไอ้คนเลว เขาไล่ตามฉันและเล่นกับความรู้สึกของฉัน เขาทำแบบนั้นเพราะคิดว่ามันเป็นความบันเทิงหรือความสนุกสนานสำหรับเขาหรือไง?”

เวอเรียนเดินนำเซรีนเข้าไปในห้องนั่งเล่นขณะที่จับแขนของเซรีนไว้ เธอเดินไปยังโซฟา หยิบทิชชู่ขึ้นมาสองสามแผ่นและเช็ดน้ำตาให้เซรีนขณะที่พูด "ฉันดีใจที่เธอโอเค ตอนที่ฉันขับรถมาที่นี่ ฉันกังวลว่าเธอจะทำอะไรหุนหันพลันแล่นเข้า"

เซรีนหยิบทิชชู่มาและสั่งน้ำมูกแรง ๆ ก่อนจะหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่ปรุงเสร็จแล้วจากโต๊ะกาแฟมาขณะที่เธอถาม "เอ้อ จริงสิ เธอกินอะไรรึยัง?"

เวอเรียนหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เธอพูดว่า “ดูจากตอนนี้ที่เธอยังสามารถกินอะไรได้บ้าง เธอคงไม่ได้เศร้าเท่าที่ฉันคิดไว้ก่อนหน้านี้”

เซรีนเยาะเย้ยออกมาเบา ๆ ขณะที่เธอซู้ดเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเสียงดัง พลางพูดประโยคปลอบใจตัวเอง "เธอไม่รู้เหรอ ไม่ว่าพวกผู้ใหญ่จะต้องพบกับความเจ็บปวดสักเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยังสามารถซดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปได้ขณะร้องไห้? ดังนั้นแม้ว่าจะเลิกกัน ตอนนี้ฉันก็ไม่ควรทำให้ตัวเองหิวโซเพื่อไอ้เลววิลสันนั่น ถูกไหม?”

เวอเรียนพยักหน้าเห็นด้วยขณะที่พูดว่า "พูดได้ดี อย่างไรก็ตาม… ทำไมความคิดนั้นถึงได้ปุ้บปั๊บจัง? ในตอนนั้นฉันคิดว่าเธอและดร.จาร์เร็ต ค่อนข้างจะไปกันได้สวยซะอีก? ไม่ใช่ว่าเขายืนกรานจะอยู่ข้างเธอแม้ว่าพ่อแม่ของเธอจะไม่ให้ผ่านไม่ใช่เหรอ? อยู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนใจอย่างนี้ได้ยังไงกัน?"

หลังจากร้องไห้จนหมดน้ำตาและหลังจากที่เซรีนได้ระบายความเศร้าของเธอออกมา เธอดูสงบขึ้นมาก หลังจากคิดอย่างหนัก ความเจ็บปวดทั้งหลายทำให้เธอรู้สึกไม่ปกติ

"พูดก็พูดนะเวอเรียน… เธอคิดไหมว่าเขาเหมือนตัวละครหลักจากนิยายที่ฉันอ่าน แล้วเกิดเขาเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เพราะแบบนั้นจู่ ๆ เขาเลยบอกเลิกฉันล่ะ?"

เวอเรียนพูดไม่ออก

เซรีนยื่นปากของเธอขณะโอดครวญ "อย่างไรก็ตาม หมอบอกว่าเขาแค่มีเลือดออกในกระเพาะแค่เล็กน้อย แต่นั่นก็ไม่ถึงชีวิต แล้วเหตุผลอะไรที่เขาต้องบอกเลิกฉันน่ะ"

เวอเรียนนึกถึงทริปเดินทางไปอิตาลีของพวกเขา และวิลสันประสบกับแผลกระสุน ชายคนนั้นซ่อนอะไรไว้มากกว่าที่เห็น เขาดูไม่เหมือนเป็นแค่หมอทั่วไป

"เซรีน เธอรู้คร่าว ๆ ไหมว่าวิลสันทำงานประเภทไหน? ฉันพึ่งรู้สึกว่างานของวิลสันอาจจะอันตรายมาก"

เซรีนพยักหน้าขณะที่เธออธิบาย "ก่อนหน้านี้ฉันเคยถามเขา แต่เขาก็ยังปิดปากสนิทเรื่องนี้ตลอดมา อย่างไรก็ตามฉันรู้สึกเหมือนเขาจะไม่ใช่คนดีแน่ ๆ เพราะว่าคนที่จับปืนบ่อย ๆ … คงจะไม่ใช่คนดี ใช่ไหม?"

เวอเรียนหัวเราะขณะที่พูด "ในเมื่อเธอรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนไม่ดี แล้วทำไมเธอถึงเดตกับเขาตั้งแต่แรกล่ะ?"

สายตาของเซรีนหม่นลง ขณะที่เธอลดสายตาลงมองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสชาติดี เธอหมดความอยากอาหารในทันที

"ฉันอยากจะทิ้งคนอันตรายแบบนั้นไว้ข้างหลังให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ฉันก็ห้ามตัวเองให้อยู่เคียงข้างเขาไม่ได้ แล้วฉันทำอะไรได้บ้างล่ะ?"

เวอเรียนเอื้อมมือออกไปลูบไหล่เธอ ขณะที่พูดว่า "ถ้างั้น เธอวางแผนที่จะทำยังไงต่อไป? พูดกันตามตรงเซรีน แน่นอนว่าเธอสามารถตัดขาดเชนเนอร์ได้อย่างชัดเจนหลังจากที่เขานอกใจเธอ… ถึงอย่างนั้น วิลสันล่ะ? เธอจะสามารถทำแบบเดียวกันได้ไหม?"

เซรีนจ้องมองไปยังเวอเรียนด้วยสายตาจริงจังก่อนจะกล่าวว่า “ฉันอยากจะโกหก และบอกเธอว่าฉันทำได้ ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้ดีว่าจุดยืนในใจของฉันระหว่างวิลสันและเชนเนอร์ต่างกันแค่ไหน วิลสันสอนฉันว่ารักแท้คืออะไร และความยึดมั่นสำคัญแค่ไหนในความสัมพันธ์ บางทีเขาน่าจะรู้… ว่าเราทั้งคู่ต่างแตกต่างกันมาก แม้ว่าฉันจะรู้ถึงความอันตรายของเขา แต่ฉันก็อดคิดถึงเขาไม่ได้”

“แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป? เธอจะยังตามหาเขาไหม แม้ว่าเขาจะขอเลิกกับเธอก็ตาม?”

เซรีนส่ายหัวของเธอเบา ๆ และพูด “ฉันไม่รู้ เวอเรียน เธอเคยเลิกกับฮีลตันมาก่อนหน้านี้ไหม?”

เวอเรียนยิ้มพลางตอบ “แน่นอนพวกเราเคย ไม่เฉพาะเลิกกันแค่สองสามครั้งด้วย แต่พวกเราเกือบจะหย่ากันด้วยซ้ำ”

“แต่ฮีลตันยังคงตามหาเธอหลังจากนั้นใช่ไหม?”