เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 564

แล้ววันหยุดที่สนุกสนานก็ผ่านไป วิลสันมีความสุขกับการสวมบทเป็นพ่อบ้าน ในตอนที่เซรีนออกไปทำงาน

เซรีนเป็นห่วงว่าวิลสันอาจอยู่คนเดียวแล้วเหงา เธอจึงซื้อแมวสก๊อตติช โฟลด์ จากร้านขายสัตว์เลี้ยงมาให้เขา

ไม่เพียงแค่วิลสันต้องทำอาหาร และทำงานบ้าน เขายังต้องดูแลแมวของเขาอีกด้วย

เขาอยากให้เธอย้ายมาอยู่กับเขา แต่เธอเป็นคนหัวโบราณ เธอคิดว่ามันไม่เหมาะสมที่จะอยู่ด้วยกัน ถ้ายังไม่ได้แต่งงาน

วิลสันกลับไปที่ห้องพักของเขาไม่ได้แล้ว เขาจึงติดอยู่ในห้องเล็ก ๆ ของเธอ

วิลสันจึงตัดสินใจคุยกับเจ้าของห้อง เพื่อซื้อห้องเล็ก ๆ นี้

เซรีนเพิ่งมารู้ความจริง ตอนที่เธอติดต่อเจ้าของห้องเพื่อจ่ายค่าเช่า

เธอมองเขาแล้วทำหน้าดุ "ทำไมคุณถึงซื้อห้องนี้โดยไม่ปรึกษาฉันก่อน?"

"ก็ผมมีเงิน แต่ไม่รู้จะไปใช้เงินที่ไหน"

ริมฝีปากของเซรีนกระตุก

เธอนั่งห่างจากเขาบนโซฟาและกินมันฝรั่งทอด สายตาของเธอจดจ่ออยู่กับทีวี เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธ

วิลสันย้ายไปนั่งข้างเธอ และค่อย ๆ กล่อมเธอ "ก็คุณไม่อยากย้ายไปอยู่กับผม แล้วทุกวันนี้ผมก็อยู่ห้องคุณ ผมเป็นผู้ชายนะ ผมจะทำแบบนี้ไปตลอดได้ยังไง?"

"ตอนนี้คุณก็ซื้อห้องนี้แล้ว พื้นที่ของฉันก็เป็นของคุณ ตอนนี้ฉันรู้สึกอึดอัดแล้ว"

เซรีนมีงานทำและรายได้ที่มั่นคง เธอชินกับการใช้เงินของตัวเองจ่าย ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเขารวย แต่เธอก็ไม่เคยเอาเปรียบเขา

วิลสันรู้ว่าเธอเป็นคนดี นั่นจึงทำให้เขารักเธอมากขึ้น

"ที่รัก เราอย่ามาคิดเรื่องนี้กันเลย อะไรที่เป็นของผมมันก็เป็นของคุณด้วย ถ้าคุณคิดว่าคุณเอาเปรียบผม งั้นคุณก็จ่ายคืนผมมาก็ได้"

เซรีนสงสัย "ยังไงล่ะ? ฉันจ่ายค่าเช่าให้คุณได้ไหม?"

ในวันที่สอง เซรีนปวดหลังเมื่อเธอไปทำงาน

จ่ายค่าเช่าอะไรกัน ทำไมมันถึงได้เหนื่อยแบบนี้!

เธอโทรหาเวอเรียน ในระหว่างพักทานอาหารกลางวัน หลังจากที่เธอเข้าไปในโรงพยาบาล