ณ นอร์ท ซิตี้ ที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ คฤหาสน์ปกคลุมไปด้วยความมืด
ฮีลตันกลับมาถึงบ้านหลังจากบิน 20 ชั่วโมง เพียงเพื่อพบว่าบ้านว่างเปล่า
เขาเข้าไปในคฤหาสน์และเปิดไฟ ในขณะที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างฝรั่งเศส เขาโทรหาเวอเรียนทางโทรศัพท์ของเขาทันทีที่เขาวางสัมภาระของเขาออก
หลังจากสามสายที่ไม่ได้รับ ฮีลตันก็เริ่มกังวล อย่างไรก็ตาม เขานึกขึ้นได้ว่าเวอเรียนอาจจะพาเด็ก ๆ กับป้าเฮดี้กลับไปที่คฤหาสน์เก่า เนื่องจากเจลลี่ บีน กับพิกเคิลก็ไม่อยู่บ้านด้วยเช่นกัน
เมื่อคิดได้อย่างงั้น ฮีลตันจึงโทรหาคฤหาสน์เก่าที่มาดามลีอาห์รับสาย
“ฮัลโหล มาดามลีอาห์ ผมเพิ่งกลับบ้านมาหลังจากเดินทางไปทำงานมา รีอาน่ากับลูกสองคนอยู่ที่คฤหาสน์เก่าหรือเปล่า?”
“นายน้อย เด็ก ๆ อยู่ที่นี่ นายหญิงส่งพวกเขามาที่นี่เมื่อสองวันก่อน เพื่อให้พวกเขาได้มีเวลากับคุณปู่ของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เธอพักอยู่เพียงคืนเดียว และกลับไปที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ในวันถัดไป”
ฮีลตันขมวดคิ้ว เวอเรียนส่งเด็ก ๆ ไปที่คฤหาสน์เก่าในขณะที่เขาเดินทางไปทำงาน เวอเรียนจะทำอะไรคนเดียวที่คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์กัน?
ฮีลตันถามว่าเด็ก ๆ เป็นอย่างไรบ้าง มาดามลีอาห์ยิ้ม และพูดว่า “นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล เด็ก ๆ สบายดี พิกเคิลกินเยอะและโตขึ้นมาก เจลลี่ บีนก็เชื่อฟังมากเช่นกัน เธอประพฤติตัวดีขึ้นมากกว่าเก่า เธอไม่ต้องการให้ใครมากระตุ้นให้เธอกินข้าวแล้วตอนนี้ เธอกินด้วยตัวเอง”
ฮีลตันปลดกระดุมเสื้อของเขาในขณะที่คุยโทรศัพท์ เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่เซ็กซี่ และชัดเจนของเขา
“มาดามลีอาห์ คุณช่วยส่งโทรศัพท์ให้เจลลี่ บีน หน่อยได้ไหม? ขอผมคุยกับเธอหน่อย”
“ได้เลยค่ะ นายน้อย”
ไม่กี่วินาทีต่อมา เจลลี่ บีน ก็วิ่งมาที่โทรศัพท์ เธอหยิบโทรศัพท์ด้วยมือของเธอ และพูดอย่างน่ารักว่า “คุณเป็นใคร?”
“ฉันเป็นพ่อของหนู” ฮีลตันตอบอย่างงอน ๆ
เจลลี่ บีนพูดว่า “โอ้” ก่อนที่เธอจะมุ่ยปาก และพูดต่อ “พ่อ ไม่น่าเชื่อว่าคุณยังจำพวกเราได้!”
ฮีลตันพูดไม่ออก
“หนูพูดกับพ่อแบบนี้ได้ยังไง?”
เจลลี่ บีนบ่นพึมพำ “พ่อ หนูคิดว่าพ่อไปเจอคุณป้าสวย ๆ ข้างนอก และลืมเรื่องพิกเคิล มอนตี้ กับหนูไปแล้ว”
“ใครบอกหนูว่าพ่อไปเจอคุณป้าสวย ๆ ข้างนอก? เด็กไม่ควรพูดเรื่องไร้สาระ”
“หืม มอนตี้กับหนูได้ยินทุกอย่างแล้ว”
ฮีลตันไม่สามารถอธิบายตัวเองให้ลูกฟังได้ ในขณะที่เขาพูดว่า “เชอรีช ฟัดด์ พ่ออยากให้หนูจำไว้ว่าพ่อจะไม่มีวันมีเมียน้อย และทิ้งพวกลูกไป”
"พ่อแน่ใจเหรอ?"
"แน่นอน บอกพ่อทีว่าทำไมมอนตี้ถึงส่งหนูกับพิกเคิลไปที่บ้านคุณปู่?”
เจลลี่ บีนขมวดคิ้ว และพูดว่า “หนูก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เธอขอให้เราอยู่ที่บ้านคุณปู่ และบอกเราว่าแม่จะมารับพวกเราในอีกสองสามวัน”
ดูเหมือน เจลลี่ บีนจะไม่รู้ว่าเวอเรียนอยู่ที่ไหนด้วยเช่นกัน
ดี เขาไม่อยู่เพียงไม่กี่วัน และผู้หญิงคนนั้นก็ออกไปนอนข้างนอกแล้ว
ฮีลตันโทรหาคุชทันทีหลังจากวางสาย เขาสั่งให้เขาไปค้นหาเวอเรียน
…
ณ แลนเซอร์ บาร์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน