เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 633

รูบี้นอนอยู่บนโซฟาและเริ่มอ่านหนังสือ หลังจากที่ทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว

เซรีนแปลกใจที่เห็นรูบี้อ่านหนังสือ เธอไม่คิดว่า 'ผู้หญิงหยาบคาย' อย่างเธอ จะอ่านอะไรก็ได้...สำหรับเซรีนแล้ว ดูเหมือนว่ามันไม่ใช่บุคลิกของเธอเลย

รูบี้สั่งของหวานให้มาส่งที่คฤหาสน์ เธอให้เซรีนเลือกรายการอาหาร ดวงตาของเซรีนเป็นประกาย เมื่อเธอเห็นขนมเค้ก

"โอ้ คุณก็ชอบของหวานด้วยเหรอ? ฉันคิดว่าคุณจะตัดสินผู้หญิงอย่างฉัน ที่จะชอบของหวานแบบนี้ ว้าว คุณก็มีความเป็นผู้หญิงเหมือนกันนี่!"

รูบี้รีบตอบ "ไม่เอาน่า ฉันก็มีความเป็นผู้หญิงมากเลยนะ?"

เซรีนรู้สึกอึดอัด เมื่อคำพูดของรูบี้ ฟังดูไม่เป็นมิตรเลย!

หลังจากดื่มชากันแล้ว เซรีนอยากนอน เธอกลับไปที่ห้องของเธอ แต่รูบี้ยังคงอ่านหนังสืออยู่

แต่เธอก็นอนไม่หลับ เมื่อเธอนอนบนเตียง เซรีนกอดโทรศัพท์ เธออยากติดต่อวิลสัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะติดต่อยังไง

เธออยากถามรูบี้ แต่สัญชาตญาณบอกเธอว่า รูบี้คงไม่บอกเธอแน่!

รูบี้อาจรู้สึกว่า ถ้าเธอติดต่อวิลสันตอนนี้ มันอาจไปเพิ่มปัญหา และอาจมีผลต่ออารมณ์ของวิลสัน

เซรีนจึงล้มเลิกความคิดนั้น หญิงสาวยิ้ม เมื่อเธอมองลูกอมในขวดโหล ที่วางอยู่บนชั้นวางข้างเตียง

เธอหยิบขวดโหลมา แล้วมองห่อลูกอมหลากสี เธอเปิดฝาแล้วหยิบลูกอมสีโปรดออกมา เธอแกะห่อลูกอมแล้วกิน

ดูเหมือนว่าลูกอมรสผลไม้ยี่ห้อนี้ก็อร่อยดี มันก็ไม่ได้หวานจนเกินไป

หลังจากที่รูบี้อ่านหนังสือเสร็จแล้ว เธอก็เดินผ่านหน้าห้อง และเห็นว่าเซรีนกำลังนอนและกินลูกอมรสผลไม้อยู่บนเตียง แล้วกอดขวดโหลอยู่

รูบี้ยืนอยู่ตรงประตู เธอมองเซรีนแล้วกอดอกเหมือนผู้ปกครอง "คุณแอบกินลูกอมลับหลังฉันสินะ"

ทันทีที่เซรีนได้ยินเสียงของเธอ เธอก็รีบซ่อนลูกอมไว้ใต้ผ้าห่มอย่างลนลาน "ฉันเป็นภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ เลยต้องกินลูกอม"

"คุณกินลูกอมอะไรน่ะ? ดูน่ากินดีนะ ให้ฉันดูหน่อยสิ"

เซรีนกอดขวดโหลใส่ลูกอม ราวกับว่ามันเป็นของมีค่าของเธอ "ไม่มีทาง! ฉันแบ่งปันอย่างอื่นได้ ยกเว้นสิ่งนี้"

ลูกอมพวกนี้วิลสันทิ้งไว้ให้เธอ ถ้ารูบี้กินมัน อาจไปยุ่งการนับจำนวนของเธอ!

รูบี้เลิกคิ้ว เมื่อเห็นว่าลูกอมพวกนี้ ดูมีค่ากับเซรีนมากแค่ไหน "ดูเหมือนว่ามันมีค่ากับเธอนะ เป็นของขวัญจากวิลสันเหรอ?"

หญิงสาวพยักหน้าอย่างเขินอาย "มันเป็นข้อตกลงระหว่างวิลสันกับฉัน"

"ถ้าเป็นแบบนั้น...ฉันอยากกินมากกว่าเดิมอีก!"

รูบี้รีบเข้ามา เธอทำเหมือนว่าจะแย่งเซรีน แต่ดูเหมือนว่าเซรีนจะโง่และไม่สะทกสะท้าน และมองรูบี้อย่างโกรธเคือง

"ก็ได้ ฉันไม่แย่งเธอแล้ว ฉันไม่อยากได้ลูกอมโง่ ๆ ของเธอหรอก เธอก็รู้ มีแค่คนซื่ออย่างเธอเท่านั้นแหละ ที่จะเชื่อลูกเล่นแบบนี้ของผู้ชาย เขาใช้ของพวกนี้มาหลอกเธอ รู้หรือเปล่า?"

เซรีนตอบ "ฉันยินดีถูกหลอกนะ! ไม่เหมือนคุณหรอก ที่ไม่มีใครมาหลอกคุณ!"

รูบี้เลิกคิ้ว แล้วมองเธอด้วยความขบขันก่อนจะถาม "เธอรู้จักฉันมากแค่ไหนล่ะ?"

"ฉันไม่กล้าพูดหรอก ว่าฉันรู้จักคุณมากแค่ไหน มีอย่างนึงที่ฉันมั่นใจ ว่าฉันรู้เกี่ยวกับความโรแมนติก และการออกเดตมากกว่าคุณ!"

"หา นี่ไปเอาความมั่นใจนั่นมาจากไหนน่ะ? เธอรู้ไหมว่ามีกี่คนที่ตามจีบฉัน..."

ก่อนที่รูบี้จะพูดจบ เซรีนก็พูดขัดจังหวะ "ใช่ ฉันรู้ ฉันรู้ มีคนที่กำลังรอคิวคุณอยู่ คนที่รอนั้นมีเยอะมากว่าเส้นรอบโลกอีก!"