เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 634

เซรีนสงสัยว่านี่คือเสื้อของใคร วิลสันช่างกล้าจริง ๆ ที่ซ่อนเสื้อกล้ามของผู้หญิงคนอื่นลับหลังเธอ!

เซรีนรู้สึกขมขื่นขึ้นมาทันที เธอกำลังคิดวิธีลงโทษวิลสัน เมื่อเขากลับมาจากชายแดน

แล้วสายตาของเธอ ก็เห็นของอีกชิ้นที่อยู่ในกล่อง ดูเหมือนว่าจะเป็นสมุดบันทึก แต่มันก็ไม่ใช่ของใหม่ บางทีมันอาจเป็นสิ่งที่เขาเก็บไว้มานานแล้ว

ดวงตาของเซรีนเป็นประกาย เธอไม่คิดว่าวิลสัน จะเป็นคนที่เขียนบันทึกด้วย

เธออยากแอบดูว่าเขาเขียนความลับอะไรลงในสมุดบันทึกเล่มนี้!

ในช่วงเวลานั้น รูบี้ก็ตามหาเซรีนอยู่นาน เนื่องจากคฤหาสน์นี้หลังใหญ่มาก รูบี้เริ่มหมดความอดทน เธอจึงตะโกนเรียก "เซรีน!"

เซรีนใจสั่น ดูเหมือนว่าปีศาจสาวกำลังตามหาเธออยู่ เธอจึงปิดฝากล่องอย่างลนลาน ถ้ารูบี้เห็นว่าเธอทำอะไร เธอคงไม่หยุดล้อวิลสันของเธอแน่!

หลังจากที่เซรีนเก็บทุกอย่างใส่ไว้ในกล่อง เธอก็ปิดและล็อกตู้เซฟ

เมื่อรูบี้มาตามหาเธอที่ห้องทำงาน เธอก็เห็นว่าเซรีนกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ เธอจึงเปิดประตู

"เธอเข้ามาทำอะไรในห้องทำงาน? ห้องทำงานของเขามีแต่กับดัก ถ้าเธอไปแตะถูกกับดักเข้า ลูกกระสุนกำลังรอเธออยู่นะ"

เซรีนถามเสียงสั่น "จริงเหรอ? นี่คุณกำลังโกหกฉันหรือเปล่า?"

รูบี้จงใจพูดให้เธอกลัว "ทำไมฉันต้องโกหกเธอด้วย? รีบออกมาจากที่นั่นเถอะ"

เซรีนรีบออกมาจากห้องทำงานอย่างลนลาน เธอจะไม่ไปเดินเล่นในที่อันตรายอีกแล้ว!

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว รูบี้ก็เข้าไปนอน หายากที่เซรีนจะอยู่ดึกเป็นนกฮูกกลางคืน

ในใจของเธอจดจ่ออยู่กับการอ่านสมุดบันทึกของวิลสัน เธอจึงลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วแอบเข้าไปในห้องทำงาน เธอขโมยกล่องมาจากในตู้เซฟ

เซรีนแอบถือกล่องกลับเข้ามาในห้อง เธอนั่งลงบนเตียง แล้วเริ่มดูความลับของวิลสัน

เซรีนโยนเสื้อกล้ามสีขาวออกจากกล่อง แล้วเริ่มอ่านสมุดบันทึก

"30/6/2007 อากาศ: ปลอดโปร่ง คืนนี้ผมไปทำภารกิจ และถูกซุ่มโจมตี แต่ก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาช่วยผมไว้ ไม่คิดว่าเธอจะกลับมาหาผม ผมคิดว่าเธอจะขี้ขลาด และถูกขู่ด้วยปืนในมือผมได้ง่าย บางทีมันอาจเป็นโชคชะตา ที่ผมเจอกำไลข้อมือสีแดงของเธอ หล่นลงมาในกระเป๋าของผม มีลูกปัดลายครามเล็ก ๆ ร้อยรอบกำไลข้อมือ และมีตัวอักษรแกะสลักไว้ มันอ่านว่า 'เซรีน ลุดด์' ชื่อของเธอคือ เซรีน ลุดด์ เหรอ?"

"1/9/2007 อากาศ: ฝนตก ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้ส่งคนไปตามหาเซรีน ผมรู้มาว่าเธอมาจากเมืองเคลียร์ ริเวอร์ ทาวน์ และกำลังเรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมเคลียร์ ริเวอร์ เธอคงเริ่มภาคเรียนวันนี้ แต่โชคร้ายที่ฝนตก ไม่แน่ใจว่ากระเป๋าของเธอจะเปียกฝนหรือเปล่า"

"1/9/2007 ในตอนกลางคืน ผมขับรถเกือบสองชั่วโมง เพื่อไปเยี่ยมยัยตัวแสบที่โรงเรียนมัธยมเคลียร์ ริเวอร์ เป็นไปตามตาด เธอไม่ได้พกร่มติดตัวมาด้วย แต่ผมบอกให้พนักงานรักษาความปลอดภัย ทิ้งร่มไว้ให้เธอ ผมคิดว่ามันเป็นการตอบแทน ที่เธอช่วยชีวิตผมไว้"

เซรีนตาโต ในที่สุดเธอก็นึกเรื่องตอนที่เธอยังอยู่ในโรงเรียนมัธยมต้น มันเป็นช่วงฤดูฝน มีพนักงานรักษาความปลอดภัยเดินถือร่มมาให้เธอ เขาบอกว่าพ่อของเธอทิ้งร่มไว้ให้ แต่เธอรู้ว่าครอบครัวของเธอไม่เคยมีร่มแบบนั้น เธอจึงถามพ่อของเธอตอนที่เธอกลับถึงบ้าน พ่อของเธอบอกว่า เขาไม่เคยทิ้งร่มไว้ให้เธอที่โรงเรียน

แต่เซรีนก็แค่เดาว่า พนักงานรักษาความปลอดภัยคงจำนักเรียนกับผู้ปกครองผิดคน เธอคิดว่าต้องเป็นของผู้ปกครองกับนักเรียนคนอื่น

เธอไม่คิดว่าวิลสันจะทิ้งร่มไว้ให้เธอ