เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 639

วิลสันพาเซรีนกลับไปที่เมืองเคลียร์ ริเวอร์ ทาวน์ เมื่อกลับมาถึงเมืองนอร์ท ซิตี้ พวกเขาไปคุยเรื่องการแต่งงานกับพ่อแม่ และญาติของเซรีน มันจึงง่ายที่พวกเขาจะจดทะเบียนสมรสกันที่กองกิจการพลเรือน

เซรีนฟังคำแนะนำของวิลสัน ด้วยการลาออกจากงานของเธอ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้ทำงานมานานแล้ว และเธอต้องเตรียมงานแต่งงาน ยิ่งไปกว่านั้น ยังไงเธอก็ต้องไปฮันนีมูนหลังจากแต่งงานอยู่แล้ว

มันไม่สายไปที่เธอจะหางานทำ เมื่อทุกอย่างคงที่แล้ว

เซรีนชวนเวอเรียนไปลองชุดแต่งงานด้วยกัน ส่วนวิลสันไปลองชุดสูทกับฮีลตัน

สุดท้ายพวกเขาทั้งสี่คน ก็ไม่ได้ซื้อชุดแต่งงานหรือชุดสูทเลย พวกเขาจึงไปร้านอาหารที่อยู่ใกล้ ๆ และเล่นไพ่ เมื่อเซรีนเล่นเกมแพ้ เธอพยายามทำตัวสงบเสงี่ยม และไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ของเธอ

"ไม่มีทาง ตอนนี้ฉันตกงาน และวิลสันก็ไม่ได้ทำงานแล้ว คุณรู้สึกดีจริง ๆ เหรอคะ ที่ชนะและได้เงินจากฉัน ท่านประธานฟัดด์?"

เมื่อฮีลตันกำลังจะพูด เจลลี่ บีนที่กำลังกินโดนัทอยู่ใกล้พวกเขา ก็พูดประโยคที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ "น้าเซรีนคะ น้ายังไม่มีลูก แต่คุณพ่อมีหนูกับน้องชาย และต้องใช้เงินตั้งเยอะมาจ่ายให้พวกเรา อีกอย่าง น้ากับลุงวิลสัน ก็ยังไม่ต้องเลี้ยงลูกนี่คะ"

เซรีนหน้าแดงเมื่อได้ยินคำพูดของเจลลี่ บีน เวอเรียนหัวเราะและแซวเธอ "เห็นหรือยัง เซรีน เราไม่ต้องรู้สึกผิดที่ชนะ และได้เงินของเธอหรอก"

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ฮีลตันบอกเธอว่า วิลสันเป็นเจ้าของเหมืองหินอยู่หลายที่ ทำไมเขาต้องสนใจเงินค่าขนมแค่นี้ด้วยล่ะ!

เซรีนหงุดหงิด เหมือนหัวใจถูกบีบ ที่ต้องเสียเงินจำนวนเล็กน้อยไป เธอบ่นเมื่อกลับมาถึงบ้านในคืนนั้น "คืนนี้ไม่ต้องกินเนื้อกันนะ"

วิลสันตกใจและรู้สึกงง เขาคิดว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย เขาจึงรีบเข้าไปกอดเอวเธอ แล้วถามด้วยความเป็นห่วง "เป็นอะไรไป? รู้สึกไม่ค่อยสบายเหรอ?"

"...เปล่า วันนี้เราเสียเงินไปเยอะ ฉันเลยอยากประหยัดเงิน"

วิลสันอึ้ง "ถึงคุณจะไม่กินเนื้อทั้งอาทิตย์ คุณก็ประหยัดเงินมากไม่ได้อยู่แล้ว ก็ไม่ต่างกันหรอก"

"ถ้าอาทิตย์นึงไม่ได้ทำให้ประหยัด งั้นเราจะทำกันหนึ่งเดือน! วิลสัน คราวหน้าฉันไม่อยากเล่นไพ่กับพวกเขาอีกแล้ว ถ้าคุณบอกเร็วกว่านี้ ฉันก็คงไม่เล่นเล่นเกมไพ่โง่ ๆ นั่นแต่แรกหรอก!"

เซรีนคิดว่าตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่มเกมไพ่ ในเมื่อเธอเล่นเกมไพ่ในโทรศัพท์มือถือหลายครั้ง ตอนที่เธอเรียนในมหาวิทยาลัย เธอเป็นคนที่แนะนำให้พวกเขาเล่นไพ่กันตั้งแต่แรก แต่เวอเรียนบอกว่าเธอเล่นไพ่ไม่เก่ง แต่นั่นก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่า เวอเรียนนั้นเล่นไพ่ได้อย่างเป็นมืออาชีพ ในเมื่อฮีลตันเป็นนักธุรกิจ ไม่ใช่แค่เขาจะได้ผลประโยชน์ทั้งหมดจากการเล่นเกมนี้ แต่เขายังมีพรสวรรค์ในการเล่นไพ่อย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้วิลสันกับเซรีนแพ้ราบคาบ

วิลสันมองหญิงสาวอย่างขบขัน "ผมคิดว่าคุณอยากเล่นไพ่กับพวกเขาไม่ใช่เหรอ?"

"ก็ใช่ ฉันแค่ถามว่าท่านประธานฟัดด์เล่นเกมอะไรได้บ้าง เขาก็บอกกว่าเล่นไพ่ได้ ฉันก็คิดว่าเขาเล่นไม่ค่อยเป็น เลยตั้งใจจะชนะและเอาเงินจากเขา ใครจะรู้ว่าตอนที่เขาบอกว่าเล่นไพ่เป็นบ้าง แต่กลายเป็นว่า เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นไพ่!"

วิลสันหัวเราะ ก่อนจะลูบศีรษะเซรีนแล้วปลอบเธอ "ไม่ต้องห่วง คราวหน้าเราจะชนะและเอาคืนพวกเขา"

เซรีนรีบส่ายหน้าแล้วบอกเขา "ฉันไม่อยากเล่นกับพวกเขาแล้ว! หลอกกันนี่นา ถ้าเล่นกับพวกเขาอีก ฉันต้องให้เงินเขาไปฟรี ๆ น่ะสิ!"

เซรีนขมวดคิ้ว เธอวางคางไว้บนฝ่ามือ "ฉันคิดว่าไม่ต้องมีพรสวรรค์ ในการเป็นแชมป์เล่นไพ่หรอก คุณบอกว่าในชีวิตนี้ ไม่เคยเล่นไพ่มาก่อน แต่คุณเล่นเก่งกว่าฉันอีก ทั้ง ๆ ที่คุณเล่นครั้งแรก บางทีถ้าฝึกฝนมากพอ คุณเล่นสู้กับฮีลตันได้เลยนะ แต่ฉันคิดว่าเราไม่ควรเล่นกับเขาอีก เพราะเขามีพรสวรค์ในการเล่นไพ่"

"ไม่เอาน่า ยังไงเราก็แพ้แค่มากกว่าพันเหรียญเอง"

ทันทีที่เธอได้ยินคำว่าแค่มากกว่าพันเหรียญ เธอก็อดไม่ได้ที่จะบ่น "มากกว่าพันเหรียญนี่น้อยสำหรับคุณเหรอ? คุณรู้ไหมว่าเรากินเนื้อได้มากแค่ไหน ในราคามากกว่าพันเหรียญน่ะ?"