เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 640

หลังจากที่ตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา วิลสันพาเซรีนออกไปทานอาหารข้างนอก ก่อนที่จะไปร้านชุดแต่งงาน เพื่อนเลือกชุดแต่งงานของเธอ

เมื่อเซรีนจะไปลองชุด วิลสันที่ยังมีความบอบช้ำทางจิตใจ จากเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้น เขาจึงลุกขึ้น และจะเข้าไปในห้องลองชุดกับเธอ

แต่พนักงานก็เตือนเขาด้วยรอยยิ้ม "คุณจาร์เร็ตคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะตามมาดามจาร์เร็ตเข้าไปเอง รออยู่ที่นี่ก่อนเถอะค่ะ มันไม่เหมาะสม ที่ผู้ชายจะเข้าไปในห้องลองชุดของผู้หญิง"

เซรีนหน้าแดง เธอรู้สึกว่าวิลสันทำเกินไป จึงบอกเขา "รอฉันอยู่ที่นี่แหละ ถ้าฉันเจอคนที่น่าสงสัย ฉันจะร้องทันที"

วิลสันจึงสบายใจขึ้นหลังจากนั้น แต่หลังจากที่เซรีนเข้าไปในห้องลองชุด วิลสันก็รู้สึกกังวลมาก

จนกระทั่ง...

มีเสียงกรีดร้องดังมาจากห้องลองชุด

วิลสันขมวดคิ้ว เขารีบเข้าไปหาเธอแล้วถาม "เซรีน! เป็นอะไร!"

เซรีนพูดด้วยความเขินอายมาจากในห้องลองชุด "ฉันไม่เป็นไร วิลสัน ไม่เป็นไรจริง ๆ คุณกลับไปนั่งรอฉันเถอะ ฉัน...คือ ต้องคลายชุดนี้จากข้างหลังออกอีกหน่อย รู้สึกว่ามันแน่นเกินไป ฉันหายใจไม่ออก"

วิลสันที่ยืนอยู่นอกห้อง ตะคอกใส่พนักงาน "คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังทำอะไร? คุณรัดชุดแน่นทำให้ลูกค้าอึดอัด จนร้องออกมาได้ยังไง? นี่ผู้จัดการได้ฝึกคุณมาอย่างมืออาชีพหรือเปล่า?"

พนักงานไม่รู้จะพูดยังไง เธอไม่ได้ทำอะไรผิดนะ!

เซรีนพูดเสียงเบาออกมาจากในห้องลองชุดอีกครั้ง "คุณอย่าไปโทษเธอสิ วิลสัน ฉันแค่ไม่เคยใส่ชุดแต่งงาน ที่มียกทรงรัดตัวแบบนี้!"

วิลสันจึงสงบลงหลังจากนั้น แต่เขาก็ยังยืนอยู่หน้าห้องลองชุด และไม่ไปไหนเลย

ก่อนหน้านั้น ตอนที่เขามาส่งเซรีนเลือกชุดแต่งงาน เขารออยู่นอกร้าน และไม่ใช่แค่เซรีนต้องถูกสตีเฟ่นลักพาตัวไป แต่เธอต้องกลายมาเป็นนักฆ่าหุ่นเชิด และนั่นทำให้พวกเขา ต้องสูญเสียลูกคนแรกไปอย่างเจ็บปวด ความเจ็บปวดนี้ ได้สร้างความบอบช้ำในจิตใจให้วิลสัน

เมื่อเซรีนออกมาจากห้องลองชุดพร้อมชุดแต่งงาน มีรอยยิ้มน่ารักอยู่บนใบหน้าของเธอ เธออยู่ตรงหน้าวิลสัน เธอถามเขาแล้วยิ้ม "คุณคิดว่าเป็นไงคะ?"

เซรีนที่ทำหน้าตาไร้เดียงสานั้น ดูเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เมื่อเธอสวมชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ กลับยิ่งทำให้เธอดูงดงาม และบริสุทธิ์มากขึ้น

วิลสันจ้องหญิงสาวแล้วชมเธอ "สวยมาก"

เซรีนจับกระโปรงเล่นแล้วพึมพำ "ชุดนี้ยาวไปหน่อย..."

แล้วพนักงานก็พูดขึ้นมา "โอ้ มาดามจาร์เร็ตคะ ชุดยิ่งยาวก็ยิ่งดีนะคะ คุณรู้หรือเปล่า ว่าเคยมีลูกค้าของเรา อยากได้ชุดแต่งงานที่ยาวสามเมตรเลยนะคะ"

"สามเมตร? มันไม่ถูพื้นไปเลยเหรอคะ?"

พนักงานหัวเราะ "มาดามจาร์เร็ต คุณนี่ตลกดีนะคะ"

วิลสันจดจ่ออยู่กับภรรยาที่น่ารักของเขา ภรรยาของเขาผิวขาว อ่อนโยนและน่ารัก ถ้าน้ำหนักของเธอเพิ่มขึ้นมากกว่านี้ เธอจะดูสวยกว่านี้

"วิลสัน งั้นซื้อชุดนี้เลยนะ?"

วิลสันหลิ่วตาแล้วมองเธอจากด้านข้าง เขาชี้ไปที่เธอแล้วบอก "หมุนตัวให้ผมดูหน่อย"

เซรีนรู้สึกรำคาญ เธอบ่น "ฉันจะหมุนตัวได้ยังไง ในเมื่อชุดก็ยาวแบบนี้?"

ถึงเธอจะบ่น แต่ก็หมุนตัวให้เขาดูแล้วถาม "คุณคิดว่าไง?"

"เราจะซื้อชุดนี้ ถ้าคุณชอบ"

วิลสันอยากให้เธอสมความปรารถนา ในเมื่อเธอไม่อยากเสียเงินอีก เธอจึงเลือกชุดแต่งงานชุดนี้ แต่วิลสันรู้สึกว่า ชุดแต่งงานชุดนี้ดูธรรมดาเกินไป มันไม่คู่ควรกับเซรีนของเขา แต่ในเมื่อเธอชอบชุดนี้ เขาจึงซื้อให้เธอ แต่เขาจะไม่ให้เธอใส่ชุดนี้ในวันแต่งงาน เพราะมันดูธรรมดาเกินไป"

เซรีนพยักหน้า เพราะเธอก็ไม่อยากลองชุดอื่นอีก เธอก็ชอบชุดนี้ด้วย "งั้นก็ดีเลย เราจะซื้อชุดนี้!"

หลังจากซื้อชุดแต่งงานแล้วออกมาจากร้าน ทันใดนั้น เซรีนก็พูดเรื่องที่ทำให้ตกใจ "ในเมื่อตอนกลางวันนี้เราก็ไม่มีอะไรทำ ทำไมเราไม่โทรหาฮีลตัน และบอกให้เขาออกมาล่ะ ถ้าตอนนี้เขาว่างนะ?"

วิลสันพูดไม่ออก

หนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาอยู่ในห้องวีไอพี ในร้านซูพรีม เรสเตอรอง

เซรีนหยิบเงินห้าพันเหรียญออกมา แล้วพูดด้วยความมั่นใจ "ฉันจะชนะ ด้วยเงินค่าชุดแต่งงานวันนี้!"

เวอเรียนขำแล้วถามเธอ "นี่พวกเธอซื้อชุดแต่งงานกันแล้วเหรอ?"

"ใช่ เราเพิ่งลองชุดเสร็จ และจ่ายเงินซื้อชุดไปมากกว่าหมื่นเหรียญ พระเจ้า น่าเจ็บใจชะมัด"

เซรีนเม้มปากแล้วพูดต่อ "วิลสันไม่อยากให้ฉันเช่าชุด ถึงคนอื่นจะเช่าชุดกันก็เถอะ ไม่งั้นฉันคงเช่าชุดไปแล้ว"

เวอเรียนแซว "เซรีน เธอนี่ขี้เหนียวจังนะ คนอื่นเขาอยากซื้อชุดแต่งงานมาใส่ในวันแต่งกัน เธอนี่แปลกนะ ทำไมถึงบ่นดร.จาร์เร็ต ที่ไม่ให้เช่าชุดล่ะ?"

เซรีนแลบลิ้นออกมาแล้วพูด "ยังไงวันนี้ฉันก็จะชนะ และเอาเงินค่าชุดแต่งงานคืนมา! สับไพ่ได้เลย ท่านประธานฟัดด์!"

เวอเรียนมองไปทางฮีลตัน เขายิ้มแล้วถาม "คุณฝึกฝีมือมาบ้างหรือยัง?"

"แน่นอน ฉันฝึกมาหลายคืน จนถึงตอนนี้!"

วิลสันไอด้วยท่าทางแปลก ๆ เธอฝึกมาหลายคืนแล้ว เธอสนใจแต่การเล่นไพ่ มากกว่าสนใจเขาอีก!

"ไปห้องน้ำกัน ฮีลตัน"

เซรีนขมวดคิ้ว "วิลสัน คุณไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย ต้องมีคนไปห้องน้ำเป็นเพื่อนด้วยเหรอ?"

ฮีลตันเหมือนจะรู้...ว่าวิลสันอยากบอกความลับกับเขา

แล้วฮีลตันก็ลุกขึ้น "ไปด้วยกันเถอะ คุณสับไพ่ไปก่อนเลย เดี๋ยวเรากลับมา"

หญิงสาวสองคน มองผู้ชายของพวกเธอเดินไปห้องน้ำด้วยกัน เวอเรียนกับเซรีนมองพวกเขาด้วยสายตาแปลก ๆ...

"เวอเรียน เธอคิดว่าพวกเขา กำลังปิดบังอะไรเราอยู่หรือเปล่า?"

"ไม่ใช่ว่า...พวกเขาเป็นเกย์นะ?"

เมื่อเซรีนคิดแบบนั้น เธอก็ใจสั่นแล้วมองเวอเรียน "ฮีลตันของเธอ ต้องอ่อยวิลสันของฉันก่อนแน่! เธอรู้ไหม ฉันพิสูจน์ได้ว่าวิลสันของฉัน เป็นผู้ชายจริง ๆ "