เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 670

เมื่อพวกเขาเดินชมโรงเรียนเสร็จแล้ว ยานิอยากไปเที่ยวชมพื้นที่แถวนี้ ลูซี่จึงต้องพาเขาไป

ยานิขับรถ ส่วนลูซี่นั่งอยู่ที่นั่งด้านหลัง เขามองเธอผ่านกระจกมองหลังแล้วถามเธอ "คุณรู้จักผู้ชายคนนั้นมานานแค่ไหน?"

ลูซี่ตกใจ ใช้เวลาสักพักก่อนที่เธอจะเข้าใจว่าเขากำลังถามถึงริเวอร์ เธอไม่ตอบเขา

ยานิถามต่อ "ผู้ชายคนนั้นมีดีอะไร? เขาให้คุณอยู่ในพื้นที่เล็ก ๆ นี้ และยังยากจนอีกด้วย!"

ลูซี่รู้สึกว่ายานิดูถูกพวกเขา เธอจึงตอบอย่างเย็นชา "ริเวอร์อาจไม่รวยเหมือนคุณ แต่เขาก็ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย เขาดูแลฉันและไม่บังคับให้ทำอะไรที่ฉันไม่ชอบ ฉันเป็นศูนย์กลางของชีวิตเขา"

ยานิถามกลับ "แล้วผมไม่ได้ทำให้คุณเป็นศูนย์กลางในชีวิตผมหรือไง?"

ลูซี่กลืนน้ำลาย "มันไม่เหมือนกันนะ"

"ยังไงล่ะ?"

เธอนึกย้อนกลับไปตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน เขาได้บังคับให้เธอทำอะไรที่เธอไม่อยากทำหรือเปล่า?

เธอสูดลมหายใจเข้าและอยากจะเลิกคุยกับยานิสักครั้ง เธอจึงพูดด้วยคำพูดที่เจ็บปวดที่สุด "ริเวอร์ไม่เคยเรียกชื่อผู้หญิงคนอื่นตอนเขาหลับ"

บรรยากาศในรถเริ่มเปลี่ยนไป ยานิไม่ถามอะไรเธออีก เขายอมรับว่าเขายังคิดถึงแซมและรู้สึกผิด แต่เขาก็ไม่อยากให้มีความสัมพันธ์แบบนั้นไปเรื่อย ๆ ถ้าเขาไม่วิ่งตามผู้หญิงที่เขารัก เพราะก่อนหน้านี้เขาได้รักคนอื่น แล้วมันจะต่างจากความรู้สึกที่ถูกหักหลังยังไง?

เมื่อพวกเขามาถึงในเมือง ลูซี่ก็เลือกพาเขาไปสักที่

ในเมืองมีร้านอาหารเล็ก ๆ หลายร้าน บางร้านขายผลไม้ บางร้านก็ขายเคบับ และยังมีร้านที่ขายขนมหวานด้วย

เนื่องจากลูซี่ตั้งครรภ์ เธอจึงอยากทานของหวานหรือของเปรี้ยว