เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 671

ยานิกับลูซี่กินราเมนเนื้อเสร็จที่ร้านอาหาร ยานิก็พูดขึ้นทันทีที่ลูซี่วางตะเกียบของเธอลง "กินเสร็จแล้วเหรอ? ถ้าคุณกินเสร็จแล้วก็ไปกันเถอะ"

ลูซี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเพิ่งทานอาหารของเธอเสร็จ และอยากจะพักสักหน่อย แต่ยานิไม่ปล่อยให้เธอทำเช่นนั้น ดังนั้นเธอจึงเงียบ และเดินตามยานิเข้าไปในรถ

ลูซี่นั่งอยู่เบาะหลัง และคิดว่ายานิจะพาเธอกลับไปที่โรงเรียน แต่รถกำลังมุ่งหน้าออกจากเมือง

“ยานิ คุณจะพาฉันไปไหน?”

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปาก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผมอยากไปเดินเล่นรอบเมืองหน่อย”

ยานิกลัวว่าลูซี่จะสงสัย จึงพูดเสริมว่า "อาจารย์ใหญ่ให้คุณหยุดหนึ่งวัน และคุณก็ออกมากับผมตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว คุณคงจะไม่รังเกียจที่จะอยู่กับผมอีกหน่อยหรอกใช่ไหม?"

ลูซี่กัดฟันของเธอ ผู้ชายคนนั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ! เธอเป็นผู้หญิงท้อง และเขาต้องการให้เธออยู่กับเขาทั้งวัน! ช่างเป็นผู้ชายที่หน้าด้านจริง ๆ!

อย่างไรก็ตาม ลูซี่ไม่มีทางเลือกอื่น เนื่องจากมันเป็นคำสั่งจากอาจารย์ใหญ่ ยานิบริจาคเงิน 5 ล้านเหรียญให้กับโรงเรียนประถมเซฟเฟอ ดังนั้นเขาจึงเป็นแขกคนสำคัญ เขาไม่ใช่คนที่จะมีปัญหาด้วยได้

“ยานิ วันนี้ฉันอยู่กับคุณได้ทั้งวัน แต่หลังจากวันนี้ได้โปรดอย่ามายุ่งกับฉันอีก!”

ยานิเม้มปากและเงียบ

พวกเขาใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงในเมืองจากยอร์ค คันทรี

ลูซี่กำลังหลับสนิทอยู่ในรถ ริเวอร์ก็โทรหาเธอเมื่อพวกเขามาถึงในเมือง

“ลูลู่ อาจารย์ใหญ่บอกผมว่าคุณไปในเมืองกับประธานเควน นี่มันก็สายมากแล้ว ทำไมคุณยังไม่กลับมาอีกล่ะ?”

ลูซี่กัดริมฝีปากของเธอ และมองไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร เธออธิบายให้ริเวอร์ฟังว่า "โอ้ ประธานเควนบอกว่าเขาอยากจะเดินเล่นรอบเมืองสักหน่อย ตอนนี้เราก็เลยอยู่ในเมือง ฉันน่าจะกลับถึงบ้านตอน 5 โมงเย็น"

ริเวอร์บ่น "ทำไมประธานเควนไม่ขอให้ผมไปกับเขา ถ้าเขาอยากจะไปเดินเล่นรอบเมือง? เขาไม่เห็นเหรอว่าคุณท้องอยู่? เขาทำให้ผู้หญิงท้องเดินทั้งวันได้อย่างไร?"

มันยากสำหรับเธอที่จะอธิบายทุกอย่างในรถ ดังนั้นเธอจึงพูดเพียงว่า "ก็ประมาณนั้นแหละ ฉันวางสายก่อนนะ"

ยานิส่งเสียงฮัมอย่างเย็นชา หลังจากที่เธอวางสาย สายตาของเขาก็ประสานกับสายตาของลูซี่ที่มองผ่านกระจกมองหลัง “ทำไมคุณไม่บอกเขาล่ะว่า ประธานเควนเป็นผู้ชายของคุณ? คุณไม่กล้าบอกงั้นเหรอ?

ยานิดันทุรังลากเธอไปพร้อมกับเขาในขณะที่เขาก้าวเข้าไปในโรงพยาบาล

ลูซี่ตะโกนใส่เขา "ยานิ เควน! ปล่อยฉันนะ! คุณได้ยินฉันไหม?"

ยานิทำหูหนวกต่อคำร้องขอของเธอ ลูซี่คว้าแขนของยานิ และกัดหลังมือของเขาอย่างรุนแรง

เธอกัดเขาแรงมาก และเขารู้สึกราวกับว่าผิวหนังของเขากำลังจะหลุด ยานิเจ็บปวด และคิ้วของเขาก็ขมวดหนักขึ้น แต่เขายังคงเงียบ และปล่อยให้เธอกัดเขา

เธอสามารถกัดเขาได้เท่าที่เธอต้องการ แต่เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอ

ถ้าเขาปล่อยเธอไปตอนนี้ เขาอาจจะไม่ได้เจอเธออีกตลอดชีวิต

ลูซี่หยุดเมื่อเธอได้ลิ้มรสเลือดในปากของเธอ เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองยานิ "ทำไมคุณถึงพาฉันมาที่โรงพยาบาล?"

ดวงตาเข้มของชายหนุ่มเย็นชาราวกับน้ำแข็ง เขาพูดว่า "มาทำแท้ง"