เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 698

เมื่อเบลนเดินออกมาจากห้องประชุม โอล เคที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูส่งโทรศัพท์มือถือให้เขา "ผู้บัญชาการ คุณซอฟตี้โทรมา จะโทรกลับหรือเปล่าครับ?"

เบลนขมวดคิ้วแล้วรับโทรศัพท์มา หลังจากที่ได้อยู่กับเธอมา เขาคิดว่าซอฟตี้ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะโทรหาเขา แต่วันนี้เธอโทรหาเขา เป็นไปได้ยังไง?

"ช่างมันเถอะ กลับบ้านกันก่อน"

ในเมื่อเธอใช้โทรศัพท์ที่บ้านโทรมาแสดงว่าเธอต้องอยู่บ้าน ถ้าอยากคุยเรื่องอะไร ก็ควรคุยกันต่อหน้าดีกว่าคุยผ่านทางโทรศัพท์

"ครับ"

รูบี้โทรหาเบลนแต่เขาไม่รับสาย เธอเดาว่าเบลนคงกำลังกลับมาที่คฤหาสน์คิงส์วู้ด ตอนนี้ก็เป็นเวลาอาหารกลางวัน บัตเลอร์ วิลเลี่ยมกับป้าเฮเธอร์ก็พักผ่อนอยู่ในห้อง จึงไม่มีคนรับใช้อยู่บริเวณนี้ จึงเป็นโอกาสเหมาะที่เธอจะหลีกเลี่ยงสายตาของพวกเขา และแอบเข้าไปในห้องทำงานของเบลน

เป็นไปตามคาด เธอแอบเข้ามาในห้องทำงานของเบลนสำเร็จ โดยไม่มีใครเห็น

แต่สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจ ก็คือเบลนไม่ได้ล็อกห้องทำงาน นี่เขาไว้ใจและไม่สงสัยเธอแล้วเหรอ?

เธอมีลางสังหรณ์ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่นี่มันเป็นโอกาสทองและหายากสำหรับเธอ เธอไม่มีเวลาที่จะมาคิดมาก หลังจากที่เข้ามาในห้องแล้ว เธอค่อย ๆ ปิดประตูและล็อกห้องจากข้างใน

ทันที่ล็อกประตู เธอไม่รู้ว่าได้ไปกระตุ้นกับดักให้ทำงาน และมีดสั้นกำลังพุ่งเข้ามาเธอจากฝั่งตรงข้ามของห้องทำงาน ด้วยการเคลื่อนไหวที่ว่องไวของเธอ เธอก้มตัวลงแล้วกลิ้งไปอยู่อีกด้าน และหลบมีดสั้นได้

ตอนที่เธอนอนอยู่บนพื้น เธอมองมีดสั้นที่ตกลงบนพื้น มีดทุกเล่มที่พุ่งเข้ามาหาเธอนั้น มีความแรงและความเร็วเต็มที่

'ห้องทำงานของเบลน...เป็นไปตามที่คิดไว้ ไม่มีใครบุกรุกเข้ามาได้ง่าย ๆ หรอก มันอาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้!'

รูบี้ไม่กล้าทำอะไรที่มันเสี่ยง ขณะที่เธอกำลังนอนอยู่บนพื้น เธอกวาดตามองดูในห้องอย่างรวดเร็ว แล้วเธอก็เห็นกับดักที่ซ่อนเอาไว้อย่างดี ใช้เวลาสักพักก่อนที่เธอจะเห็นว่ามันอยู่ตรงไหน

เธอเพิ่งไปกระตุ้นกับดักให้ทำงานตอนเปิดประตู ถ้าเป็นแบบนั้น โต๊ะทำงานที่อยู่ตรงหน้าเธอก็แตะต้องไม่ได้เช่นกัน

ลิ้นชักโต๊ะทำงานชั้นที่สองไม่ได้ล็อก มันเปิดแง้มไว้ รูบี้เห็นเอกสารสำคัญอยู่ในนั้นผ่านช่องของลิ้นชัก

ตอนที่เธอกำลังจะดึงลิ้นชัก ก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจากสนามหลังบ้าน

'แย่ละ เบลนกลับมาแล้ว'

รูบี้มองมีดสั้นที่อยู่บนพื้น และมองตัวเองที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอรู้สึกกลัว

ที่จริงแล้วเธอก็มีเวลาออกจากห้อง และทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอไม่สามารถปิดบังหลักฐานในห้องทำงานได้

ตอนนี้ถ้าเธออกไปจากห้อง เบลนคงสงสัยเธอมากขึ้น แต่ถ้าไม่...

รูบี้ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ เธอใจสั่นและร่างกายก็สั่นด้วยความกลัว ราวกับว่าเสียงฝีเท้านั้นกำลังเหยียบย่ำหัวใจเธอ

ทันทีที่ลูกบิดประตูหมุนและประตูได้เปิดออก รูบี้ไปแตะและกระตุ้นกับดักที่อยู่ใกล้โต๊ะให้ทำงาน

เมื่อเบลนเดินเข้ามาในห้อง เขาเห็นลูกธนูกำลังพุ่งเข้ามาหารูบี้!

เบลนรีบดึงเธอเข้ามากอดเพื่อปกป้องเธอ พวกเขาล้มและกลิ้งลงบนพื้น

ลูกธนูพุ่งตกลงบนพื้น

รูบี้นอนทับอยู่บนหน้าอกของเบลน เธอค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองลูกธนูที่ตกอยู่บนพื้น แววตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวลและความหวาดกลัว

ลูกธนูพวกนั้นเกือบพรากชีวิตเธอไปแล้ว

ปกติแล้วรูบี้สามารถหลบลูกธนูได้อยู่แล้ว ด้วยทักษะที่เก่งกาจของเธอ แต่ถ้าเบลนเห็นว่าเธอสามารถหลบลูกศรได้ ตัวตนของเธอที่เป็นสายลับอาจถูกเปิดเผย เธอจึงเดิมพันด้วยชีวิต เพื่อดูว่าเบลนจะช่วยเธอหรือไม่

เบลนมองพื้นที่ยุ่งเหยิง รูบี้คิดข้อแก้ตัวไว้แล้วและเบลนต้องถามเธอแน่ เธอตอบเขาโดยไม่ลังเล "ฉันแค่สงสัย เพราะคุณห้ามไม่ให้ฉันเข้ามาในห้องทำงานของคุณ ฉันแค่อยากเห็นว่าในห้องนี้มันมีอะไรที่พิเศษ"