เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 699

สายตาของเบลนนั้นดูห่างเหินและคุกรุ่น เหมือนไฟที่อยู่ในกองหิมะ รูบี้ยังไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร

เขาสงสัยแรงจูงใจของเธอเหรอ? แล้วเขามาจูบเธอทำไม?

เบลนยกมือขึ้นแล้ววางไว้ข้างหลังของเธอ เขากดปุ่มที่อยู่ข้างหลังเธอ ทันใดนั้นมีดสั้นที่คมกริบพุ่งผ่านพวกเขา และปักบนกำแพงข้างพวกเขา จากการจู่โจมกะทันหัน เบลนรู้สึกได้ว่าหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว

เขาก้มลงมองขนตาที่หนาและยาวของเธอที่กำลังสั่นด้วยความกลัว เขากลืนน้ำลาย เขาพูดเสียงแหบและทุ้มต่ำ "มีกับดักวางอยู่ทุกที่ในห้องทำงาน และคุณอาจตายเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าผมไม่กลับมาทันเวลา คงได้เห็นศพนอนอยู่บนพื้นไปแล้ว"

รูบี้คิดในใจ 'ถ้าคุณไม่กลับมา ฉันคงจัดการไปแล้ว และออกไปจากห้องนี้โดยที่ยังมีชีวิตและปลอดภัยอยู่...'

แต่เธอก็ทำตัวเป็นลูกแมวที่เชื่อฟัง เพื่อหลีกเลี่ยงการทำตัวน่าสงสัย "ฉัน...ฉันจะไม่เข้ามาในห้องนี้อีกแล้ว"

"คุณรู้ไหมว่าทำอะไรผิด?"

หญิงสาวติดอยู่ตรงกลางระหว่างชั้นหนังสือกับร่างกายที่แข็งแกร่งของชายหนุ่ม จนได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวของเขา กลิ่นน้ำหอมนั้นทำให้รู้สึกสดชื่นและสบายใจ

เสียงของเขานั้นทุ้มต่ำและอ่อนโยนกว่าปกติ เมื่อเธอสบสายตากับเขา หัวใจของเธอก็เต้นแรงมากกว่าเดิม

เธอไม่เคยใกล้ชิดกับใครมาก่อน ไม่เคยแม้แต่กับวิลสันซึ่งผู้ชายที่เธอสนิทที่สุด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่านั่นคือจูบแรกของเธอ

เมื่อรูบี้ยังคงเงียบ เบลนเริ่มหมดความอดทน "คุณรู้หรือเปล่าว่าทำอะไรผิด?"

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความรักใคร่และความห่วงใยที่มีต่อเธอ

เธอพยักหน้าแล้วตอบเขา "ผู้บัญชาการเบลน ฉันขอโทษ ฉันทำผิดไปแล้ว"

เบลนทำหน้าเคร่งขรึม เขาเตือนเธอ "ถ้าคุณทำผิดอีก ผมจะจูบคุณเหมือนที่ผมเพิ่งทำไป และอาจทำอะไรที่แย่กว่านั้น คุณไม่ควรข้ามเส้นดีกว่า"

รูบี้รีบชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้วและสาบาน "ฉันสัญญาว่าจะไม่เข้ามาในห้องทำงานของคุณอีก!"

ตอนที่เธอยกแขนข้างขวาขึ้นมาสาบาน เบลนเห็นรอยมีดบาดบนผิวของเธอ ผิวที่ขาวเนียนของเธอเป็นรอยแผลถลอกเพราะลูกธนูที่แหลมคม ทำให้เห็นเลือดหยดลงมาจากแผลของเธอ

เขาจับข้อมือข้างขวาของเธอ และดึงเธอเข้ามาหาเขา

รูบี้คิดว่าเบลนจะเอาเปรียบเธออีก จึงรีบปิดปากด้วยมือข้างซ้าย และบอกเขาเสียงอู้อี้ "ผู้บัญชาการเบลน คุณจะจูบฉันอีกไม่ได้นะ! ฉันรู้แล้วว่าทำผิด!"

เบลนมองหญิงสาวที่ดูหวาดกลัว มีรอยยิ้มบางปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา "ก็ดีแล้วที่กลัวผม"

เขาดูแผลบนแขนของเธอ "คุณบาดเจ็บต้องทำแผลก่อน"

ในตอนนั้น รูบี้เพิ่งเห็นว่าแขนข้างขวาของเธอมีบาดแผล สถานการณ์ในตอนนั้นมันเครียดมาก จึงไม่รู้สึกเจ็บแผลที่ถูกลูกธนูบาดบนแขนเลย

พวกเขาลงมาข้างล่างและเข้าไปในห้องนั่งเล่น เบลนบอกให้บัตเลอร์ วิลเลี่ยม เอากล่องปฐมพยาบาลมาให้เขา

เขาหยิบขวดเครื่องลายครามสีฟ้าขาวออกมาจากกล่องปฐมพยาบาล แล้วทำแผลให้เธอด้วยผงยา เธอรู้สึกเย็นและปวดแผลจนขมวดคิ้ว

ตอนที่เบลนกำลังใส่ยาลงบนแผลให้เธอ เมื่อเห็นท่าทางของเธอเขาจึงถาม "เจ็บหรือเปล่า?"

"นิดหน่อย"