เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 710

หลังจากที่รูบี้ซ่อนเค้ก เธอก็รีบออกจากห้องครัวอย่างตื่นเต้น เธอสังเกตเห็นเบลนเดินขึ้นไปชั้นบนเข้าไปในห้องทำงานของเขาด้วยใบหน้าขมขื่น

รูบี้อดไม่ได้ที่จะถามโอล เคว่า “เจ้านายของคุณเป็นอะไร?”

โอล เคเม้มริมฝีปากของเขา และพูดว่า “คุณซอฟตี้ ถ้าไม่มีอะไร วันนี้โปรดอย่าไปยั่วยุนายท่านเบลนเลยนะครับ”

มุมปากของรูบี้กระตุก ในขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงปกติว่า “... ฉันเคยไปยั่วเขาตั้งแต่เมื่อไหร่? คุณกำลังพูดเหมือนกับว่าฉันมีแนวโน้มที่จะไปยั่วยุเขาตลอดเวลา”

วันนี้เธอยังอบเค้กให้เขาด้วยตัวเองด้วย เพียงเพื่อจะได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น เธอทุ่มเทเรื่องนี้เป็นพิเศษ

“แล้ว… มีเกิดอะไรขึ้นกับเบลน?”

โอล เค หยุดปากของเขาไว้ ในขณะที่เขาพูดว่า “คุณซอฟตี้ นี่เป็นความลับของนายท่านเบลน และผมในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาไม่ควรพูดอะไร… มันจะดีกว่าถ้าคุณถามเขาด้วยตัวเอง”

รูบี้ไม่ได้ไปหาเบลนทันทีหลังจากที่โอล เคจากไป เธอเพียงแค่ไปที่ห้องทำงานของเบลน เพื่อเรียกเขามาทานอาหารเย็นเมื่อถึงเวลาเท่านั้น

“ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว เบลน”

เบลนไม่ได้เงยหน้าขึ้น ในขณะที่เขาฝังตัวอยู่ในงานของเขา เขาเพียงตอบเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่ต้องห่วงผม คุณกินก่อนได้เลย”

รูบี้ยิ้มเยาะและไม่จากไป เธอเดินเข้าไปหาเขาแล้วพูดว่า “เบลน มันไม่ยุติธรรมสำหรับฉันถ้าคุณทำกับฉันแบบนี้ เบลน คุณบอกฉันว่าฉันต้องกินข้าวเย็นกับคุณ แต่ตอนที่ฉันต้องการให้คุณกินข้าวเย็นกับฉันคืนนี้ คุณกลับปฏิเสธ เห้อ ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นแค่สัตว์เลี้ยงของคุณจริง ๆ เบลน”

รูบี้จงใจถอนหายใจยาว ๆ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาใกล้ ๆ ในขณะที่เธอวางคางบนมือที่เรียวยาวทั้งสองข้างของเธอ และจ้องมองเบลนด้วยสายตาที่จริงใจและไร้เดียงสา เธอมองตรงไปที่เขา และดวงตาบ๊องแบ๊วของเธอก็ดูบริสุทธิ์มาก

เบลนอึ้ง หลังจากได้ฟังคำพูดของเธอ จากนั้นเขาก็วางปากกาเหล็กของเขาลง และเงยหน้าขึ้นมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ใกล้ ๆ

รูบี้พูดต่อว่า “ฉันสัตว์เลี้ยงของคุณต้องมาหาคุณทันทีเมื่อคุณต้องการฉัน เบลน แต่ฉันทำได้แค่นั่งนับมดตอนที่คุณไม่ต้องการฉัน”

บางทีเธออาจกลัวความอดอยากในตอนที่เธอเป็นเด็ก ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องง่ายมากที่จะเอาใจเธอตอนที่เธอโตขึ้นในตอนนี้ มันจะทำให้เธอมีความสุขมากถ้าเธอสามารถอิ่มจากมื้ออาหารได้โดยไม่กวนใจเธอมากนัก

ปัญหาเดียวที่เธอกวนใจเธอจากอาชีพที่เธอเลือกก็คือการมีชีวิตอยู่ และปัญหาอื่น ๆ ทั้งหมดจะเป็นเรื่องรองสำหรับเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นปัญหาเล็กน้อยเมื่อเทียบกับความอดอยาก และความปลอดภัยของเธอ

หลังจากที่รูบี้ลากเบลนลงมาชั้นล่าง เบลนไม่รู้สึกโกรธอย่างน่าประหลาดใจ และดูเหมือนจะทำตัวเป็นปกติในขณะที่ทั้งคู่นั่งตรงข้ามกัน และรับประทานอาหาร

จู่ ๆ รูบี้ก็พูดขึ้นกลางมื้ออาหารว่า “กินต่อไป เบลน ฉันต้องใช้ห้องน้ำ”

หลังจากนั้น รูบี้ก็รีบไปที่ห้องครัว และนำเค้กออกมาจากตู้เย็นกับป้าเฮเธอร์

“ป้าเฮเธอร์ ปิดไฟ และจุดเทียนเร็ว”

“ได้เลยค่ะ คุณซอฟตี้”