เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 765
สรุปบท บทที่ 765 ทนไม่ได้ที่จะลาจาก: เล่ห์รัก ท่านประธาน
อ่านสรุป บทที่ 765 ทนไม่ได้ที่จะลาจาก จาก เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า
บทที่ บทที่ 765 ทนไม่ได้ที่จะลาจาก คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย โรแมนติค เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย โอเอสเต้ ลูน่า อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
รูบี้จำลังตั้งใจเรียนเต้นรอบกองไฟ ทันใดนั้นเอวของเธอถูกมือใหญ่จับ ก่อนที่เธอจะถูกฝังไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างกระทันหัน
เธอเลิกคิ้วขึ้น และเมื่อเธอหันไป เธอก็เห็นใบหน้าคุ้มกันอย่างมากเขา
"กลับกันเถอะ เลิกเต้นได้แล้ว"
รูบี้หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เธอแซว “คุณเป็นคนอยากให้ฉันเต้น และดูฉันทำตัวเองขายหน้า แต่เมื่อฉันเริ่มมีอารมณ์ร่วม คุณก็ต้องการให้ฉันกลับงั้นเหรอ? เบลนคุณตั้งใจทำอย่างนี้งั้นเหรอ?”
เบลนก้มศีรษะลงใกล้ใบหูของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแทะโลมว่า “ถ้าคุณอยากเต้นจริง ๆ คุณก็เต้นได้มากเท่าที่คุณต้องการในห้องของผม แต่คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เต้นที่นี่ต่อ เนื่องจากคุณกำลังสะกดทหารทุกคน”
รูบี้หัวเราะด้วยน้ำเสียงยุ่งเหยิงพร้อมกับถูจมูกของเธอ ในขณะที่เธอครุ่นคิดว่ามันจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ
เบลนจับมือเล็ก ๆ ของเธอแล้วแอบหนีไปในฝูงคน
ทั้งสองเดินจูงมือกันกลับไปที่หอพักใต้แสงจันทร์
รูบี้เงยหน้าขึ้นมองไปที่ใบหน้าที่ซูบผอมของเบลน เธอหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “ฉันไม่สามารถอยู่ที่นี่ตลอดไปได้ คุณรู้ใช่ไหม ดังนั้นคุณจะปล่อยฉันเมื่อไหร่?”
เบลนลดสายตาลงและมองไปที่เธอ เขารู้สึกโหยหาอย่างหนักแต่เขาก็สิ้นหวังเช่นกัน เขาพูดว่า "เป็นความจริงการที่ให้คุณอยู่ที่นี่กับผมค่อนข้างอึดอัด และไม่สะดวกสะบาย ไม่ต้องพูดถึงที่ว่าสถานที่ปัจจุบันมันแย่มาก แต่การปล่อยคุณไป ฉันคงจะคิดถึงคุณมาก”
รูบี้กลอกตาไปที่เบลนและเสนอว่า "ทำไมเราไม่ทำแบบนี้ล่ะเบลน เนื่องจากที่นี่คือชายแดน และพูดตามตรง มันอยู่ใกล้ประเทศแซดมาก ถึงแม้ว่าฉันจะกลับบ้าน ฉันก็ไปหาคุณได้ทุก ๆ สองสัปดาห์ เบลน”
“โอ้ ใช่ ผมลืมไปว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา คุณยังสามารถเดินทางไปยังชายแดนตะวันตกได้ ไม่ว่าคุณจะมาจากประเทศแซดหรืออาร์”
รูบี้เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาหยอกล้อ เธอพูดว่า "แน่นอน และถ้าฉันบินมากับเฮลิคอปเตอร์ มันก็จะใช้เวลาเพียงแค่สองสามชั่วโมงเท่านั้น แต่ถ้าครั้งหน้าฉันจะไปหาคุณจริง ๆ คุณต้องให้บัตรผ่านพิเศษให้ฉัน เบลน มิฉะนั้นฉันอาจถูกจับเหมือนผู้ที่ทำผิดกฎหมายอีกครั้ง”
“ถ้าพวกมันกล้าจับคุณอีก ผมจะจัดการพวกมันเอง”
รูบี้ยิ้มและพูดว่า “คุณรู้ไหม ฉันไม่ได้ใจอ่อนกับพวกเขาเพียงเพราะคิดว่าพวกเขาเป็นลูกน้องของคุณ หากพวกเขากล้าจับฉันอีก ฉันจะไม่ใจดีอีกต่อไป”
เบลนเอื้อมมือไปกอดเธอแน่น ในขณะที่เขาพูด “ผมควรจะขอบคุณคุณจริง ๆ เนื่องจากคุณมีเมตตาที่ไม่เด็ดหัวพวกเขา”
"ถูกตัอง"
เบลนมองไปที่หน้าตาสวยของเธอ ในขณะที่หัวใจของเขาสั่น เขาจ้องเขม็งไปที่เธอ
“ซอฟตี้ คุณไม่คิดว่าน้อยเกินไปเหรอที่เราเจอกันแค่ครั้งเดียวในสองสัปดาห์”
รูบี้พูดไม่ออก ในขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขา สบตากับเขาแล้วพูดว่า "แล้วคุณอยากให้เราเจอกันบ่อยแค่ไหนล่ะ?"
"สำหรับผม อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง"
รูบี้ใช้นิ้วจิ้มคางอันหล่อเหลาของเขาและหรี่ตาลง เธอพูดว่า “เบลน ถึงแม้ว่าคุณจะมีเสน่ห์มาก แต่คุณไม่คิดว่าคุณขอมากเกินไปหน่อยเหรอว่าคุณอยากให้ฉันเจอคุณอาทิตย์ละครั้ง? "
เบลนหัวเราะเบา ๆ และจับมือเล็ก ๆ ของเธอ ในขณะที่จ้องมองเธอด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความรัก เขาพูดว่า “ผมไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่ และถ้าผมไปได้ ผมจะไปเยี่ยมคุณในตอนกลางคืน และกลับมาที่ฐานของผมในตอนเช้า คุณรู้ไหม วิธีนี้ผมจะสามารถอยู่กับคุณได้ทุกคืน"
“โอ้ ได้โปรด คุณทำให้มันดูเศร้ามาก มันขึ้นอยู่กับความรู้สึกของฉัน”
รูบี้เดินไปเดินมาตรงหน้าของเขา ในขณะที่มือทั้งสองข้างของเธอไขว่อยู่ด้านหลังของเธอด้วยท่าทางไร้กังวล
เบลนจับเธอ และคว้าแขนของเธอก่อนจะดึงเธอเข้าไปหาเขา และกระซิบที่ข้างหูของเธอด้วยเสียงทุ้ม “อาทิตย์ละครั้ง ซอฟตี้ ไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้”
รูบี้ยิ้มในขณะที่เธอมองไปที่สายตาที่เต็มไปด้วยความรักอันล้นเหลือของเขา และพูดว่า " ในเมื่อคุณรักฉันมาก ฉันจะยอมอย่างไม่เต็มใจแล้วกัน แต่..."
"อะไรอีก?"
เธอกดหน้าผากของเธอแนบกับเขา ในขณะที่ความเจ้าเล่ห์ประกายไปทั่วดวงตาของเธอ เธอพูดว่า "แต่... คุณจะต้องเป็นคนจ่ายค่าน้ำมันเครื่องบิน"
ในขณะที่เบลนมองไปที่เธอด้วยสายตาเร่าร้อน เขาตอบด้วยเสียงกระซิบเบา ๆ ว่า "ก็ได้ ผมจะซื้อเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวให้คุณด้วยก็ได้"
ชายหนุ่มก้มหัวลง และจูบเธอภายใต้แสงจันทร์ในขณะที่กอดเธอ
…
รูบี้กำลังนึกความทรงจำของเธอ และนึกถึงความทรงจำที่เธอมีกับเบลนในถ้ำ ซอฟตี้เรียกร้องให้เขาฟังเธอเรื่องเซ็กซ์ในตอนนั้น
อืม ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผลเลย
รูบี้กลั้นหัวเราะ และมองไปที่เบลนด้วยท่าทางงุนงง “แล้วคุณชอบอะไรในตัวฉัน เบลน?”
เพราะเธอเป็นคนป่าเถื่อนแบบนั้นเหรอ?
เธอไม่ได้คิดให้รอบคอบเลยสักนิด เนื่องจากเธอต้องการให้เบลนทำทุกอย่างที่เธอพูดเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์ และเธอจะไม่ทำในสิ่งที่เบลนบอกกับเธอ
เบลนหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า "ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าการชอบใครสักคนมันยากแค่ไหน รูบี้?"
เห็นได้ชัดว่าคำพูดนั้นเป็นแค่เรื่องตลก
รูบี้เย้ยหยัน และพูดว่า “ในเมื่อมันยากนักสำหรับคุณ งั้นก็ไม่ต้องชอบฉัน เพราะมันก็เหมือนการเดินเล่นในสวนสาธารณะสำหรับคุณในการได้ผู้หญิงสักคน คงมีผู้หญิงอีกมากมายที่ยินดีจะอยู่กับคุณไปชั่วชีวิตเหมือนกัน”
เธอมองไปที่เขาด้วยสีหน้าไม่แยแส
เบลนมองไปที่เธอ และพูดว่า “คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะไม่หึงจริง ๆ? คุณจะไม่ยิงผมตายถ้าผมไปคบกับผู้หญิงคนอื่นจริง ๆ ใช่ไหม?
รูบี้แปลกใจเล็กน้อยกับคำพูดของเขา ในขณะที่เธอถามว่า "คุณรู้ว่าฉันจะฆ่าคุณด้วยปืน"
เบลนหันกลับมา และนอนบนตัวเธอ
ชายหนุ่มมองไปที่เธอด้วยสายตาเร่าร้อน และพูดว่า “เพราะผมจำทุกอย่างที่ซอฟตี้เคยพูดกับผม ผมจะไม่กล้าลืมแม้แต่คำเดียวที่เธอเคยบอกกับผม”
รูบี้อดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าเธอรู้สึกประทับใจกับคำพูดของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ
เธอมีความสุขอย่างมากกับสิ่งที่เขาบอกกับเธอ
ใครก็ตามที่ไม่มีความสามารถในการแสดงความรู้สึกด้วยคำพูด จะมีพรสวรรค์อย่างมากในการแสดงออกทางความรักผ่านการกระทำของพวกเขา ความจริงก็คือ เธอทนไม่ได้ที่จะแยกจากเขา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน