เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 766

รูบี้อยู่คนเดียวที่คฤหาสน์เมาท์โฮป หลังจากออกมาจากชายแดน และกลับมายังประเทศแซด

เธอปลูกดอกไม้ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และนอนบนโซฟาที่ลานหน้าบ้านของเธอ อาบแดดภายใต้แสงแดดในขณะที่จิบชาที่ทำจากใบชาสดใหม่ เธอใช้ชีวิตอย่างผ่อนคลาย

เดิมทีเธอสัญญากับเบลนว่าจะบินไปที่ชายแดนตะวันตกของประเทศอาร์ทุกวันศุกร์ เธอคิดว่ามันบ่อยเกินไปในตอนแรก แต่เมื่อใดก็ตามที่เธอว่าง เธอก็รู้ว่าเธอจะคิดถึงเขาเป็นบางครั้ง

เธอเคยชินกับการอยู่คนเดียวมาตั้งแต่ยังเด็ก

อย่างไรก็ตาม คนเหงาไม่กลัวความเหงา พวกเขากลัวใครบางคนเข้ามาในชีวิตของพวกเขามากกว่า ทำลายความเหงาให้กลายเป็นผูกพันกับพวกเขาหลังจากที่พวกเขาเคยชินกับความเหงา

เธอไม่สามารถทนความเหงาแบบนั้นได้อีกต่อไป

แม้ว่าเธอจะอยู่ที่คฤหาสน์เมาท์โฮป แต่เธอยังคงติดต่อกับโลกภายนอก เธอจะคอยอัพเดทสถานการณ์ปัจจุบันของทั้งประเทศ แซด กับประเทศ อาร์

ในคืนวันพฤหัสบดี เบลนโทรหารูบี้

เธอเพิ่งออกจากห้องน้ำ และกำลังจัดกระเป๋าเดินทางสำหรับการเดินทางในวันพรุ่งนี้

มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ เธอโยนเสื้อผ้าสองสามชุดลงในกระเป๋าเดินทางของเธอ

"พรุ่งนี้วันศุกร์ อย่าลืมคำสัญญาของคุณ”

ริมฝีปากของรูบี้โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ และพูดว่า “แน่นอน ฉันจำสัญญาของฉันได้ ตอนนี้ที่คุณเตือนฉันแบบนั้น ฉันก็ตระหนักได้ว่า แม้ว่าฉันจะไม่ไปตามนัด คุณก็ไม่สามารถทำอะไรกับฉันได้เนื่องจากคุณติดอยู่ที่ชายแดน”

เบลนรู้ว่าเธอล้อเล่น เขาจึงถามด้วยความรักว่า “ช่วงนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?”

"ก็ไม่เลวเท่าไหร่ ฉันเบื่อนิดหน่อย แต่ฉันก็รู้สึกดีมาก”

“นั่นเป็นเพราะผมไม่ได้อยู่ข้าง ๆ คุณ”

ชายหนุ่มที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์พูดอย่างใจเย็นกึ่งล้อเล่น รูบี้ถึงกับอึ้ง

เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อ “นายท่านเบลน มีใครเคยบอกคุณไหมว่าคุณเป็นคนหลงตัวเองขนาดนี้?”

“ไม่มีใครกล้าพูดแบบนั้นกับผมนอกจากคุณ”

รูบี้โยนกระเป๋าของเธอไปที่พื้นและนอนลงบนเตียง ในขณะที่ถือโทรศัพท์ของเธอ เธอพูดอย่างจริงจังว่า “นายท่านเบลน คุณจะต้องทนทุกข์มากถ้าอยู่กับฉันโดยไม่สนใจตัวตนที่แท้จริงของฉัน”

“ผมรู้ว่าเป็นคุณตั้งแต่ 10 ปีก่อน มันไม่สายเกินไปหน่อยหรือที่จะถามคำถามนี้กับผมตอนนี้ ซอฟตี้?”

“ถ้าคุณตาบอด และจำฉันผิดกับคนอื่นล่ะ?”

เบลนหัวเราะเบา ๆ “ถ้าอย่างนั้นผมจะตาบอดตลอดไป”

รูบี้กัดริมฝีปากของเธอ และพูดว่า “นายท่านเบลน นี่เป็นความสัมพันธ์ครั้งแรกของฉัน ดังนั้นฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะอยู่กับคุณตลอดไปได้หรือไม่ หากคุณเสียสละเพื่อฉันเพียงฝ่ายเดียว และเราเลิกรากันในอนาคต การเสียสละทั้งหมดของคุณจะไม่สูญเปล่าหรือ?”

เธอไม่ได้ซาบซึ้ง แต่เธอกลับแสดงความจริงให้กับเบลนเห็นถึงผลที่จะตามมาที่พวกเขาอาจจะต้องเผชิญ

เธอมั่นใจในการยิงเหยื่อจากระยะ 100 ฟุต และเธอมั่นใจที่จะพลิกสถานการณ์ในสงคราม แม้ว่าคนของเธอจะต้องเสี่ยง แต่เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะทนอยู่จนถึงวาระสุดท้ายของความสัมพันธ์ได้ไหม

เบลนพูดอย่างช้า ๆ “คุณไม่ต้องรู้สึกกดดัน และไม่ต้องกังวลในสิ่งที่ผมทำเพื่อคุณ ซอฟตี้ คุณแค่ต้องรัก และใส่ใจ และมีความสุขกับช่วงเวลาที่คุณอยู่กับผม คุณเพียงแค่ต้องมีความสุข ไม่ต้องกังวลว่ามันจะคุ้มค่าหรือไม่ในความสัมพันธ์ ตราบใดที่ผมเต็มใจทำเพื่อคุณ มันก็ไม่เป็นไร”

รูบี้ตอบเขาอย่างใจเย็น “นายท่าน เบลน มันยากที่ฉันจะเป็นแฟนที่ดี การทำให้คนที่โดดเดี่ยวกลายเป็นภรรยาที่ดี”

เบลนหัวเราะเบา ๆ “บอกตามตรง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีความสัมพันธ์ที่จริงจังขนาดนี้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมจะเป็นแฟนที่ดีพร้อมสำหรับคุณหรือเปล่า ผมมีความรับผิดชอบมากมายที่ต้องแบกรับ ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมจะเป็นสามีที่ดีได้หรือไม่”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง รูบี้หยุดพูดถึงเรื่องนั้นหลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด