เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 767

ณ ชายแดนตะวันตก

เสียงจั๊กจั่นร้องจอแจไปทั่วบริเวณรอบ ๆ ในช่วงบ่ายในฤดูร้อน สีเขียวเริ่มกระจายไปทั่วชายแดนรกร้างว่างเปล่า ทหารกำลังเดินแถวไปที่โรงอาหาร

มันเป็นวันศุกร์ และมีวันหยุดสั้น ๆ สำหรับทหารในตอนเย็น ไนน์วิ่งไปหาเบลนและถามว่า “ผู้บัญชาการ วันนี้เราหยุดพักกันในตอนเย็น เราไปเดินเล่นในเมืองด้วยกันดีไหมครับ?”

เบลนชำเลืองไปมองเขา และปฏิเสธเขา “มันน่าสนุกตรงไหนที่ได้เดินไปรอบ ๆ เมืองกับชายหนุ่มอย่างนาย?”

“เออ… การไปเที่ยวกับชายหนุ่มด้วยกันมันไม่ดีตรงไหน? ไปเที่ยวกับผู้หญิงมันสนุกกว่างั้นเหรอ?”

ในขณะที่กำลังนั่งอยู่บนรั้ว เบลนก็เหยียบไปที่รั้ว สายตาของเขาจับจ้องไปที่พระอาทิตย์ตกดินในที่ไกล ๆ

เขาตอบอย่างเย็นชาว่า “ใช่ ฉันกำลังรอผู้หญิงของฉันมาทานอาหารเย็นด้วยกัน ฉันไม่มีเวลาให้นายหรอก”

ไนน์แอบดูถูกเขา “ไม่มีทาง คืนนี้รูบี้จะบินมาที่นี่งั้นเหรอ?”

“นายไม่เชื่อฉันเหรอ?”

“ผู้บัญชาการ ผมเกรงว่าผู้หญิงคนนั้นแค่ล้อเล่นกับความรู้สึกของคุณ”

เบลนยังคงจ้องมองไปที่ท้องฟ้าสีแดงสดและทันใดนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็บินข้ามท้องฟ้ามา

ริมฝีปากของเบลนโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ในขณะที่เขากระโดดลงจากรั้ว เขาคว้าเข็มขัดที่เขาถอดออกจากเอว แล้วแตะกับฝ่ามือของเขา เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย ส่งสัญญาณให้ไนน์มองขึ้นไปบนท้องฟ้า

“เธอมาแล้ว”

ไนน์พูดไม่ออก

เขาขมวดคิ้ว และหันกลับไปมองบนท้องฟ้าอย่างสงสัย มีเฮลิคอปเตอร์กำลังบินอยู่บนท้องฟ้าจริง ๆ

เบลนมุ่งตรงไปยังทิศทางนั้น เขาตบไหล่ของไนน์ ในขณะที่เบลนเดินผ่านเขาไป “ขอตัวนะ นายไปหาคนอื่นดื่มกับนายในคืนวันศุกร์นะ”

เขาพูดอวด

ไนน์ส่งเสียงอืม “เห็นผู้หญิงมาก่อนเพื่อน ผมเป็นคนช่วยชีวิตคุณนะ!”

เบลนตีเข็มขัดไปที่ฝ่ามือของเขา แล้วพูดโดยไม่หันกลับมามอง “นายจะตายแน่ถ้านายไม่ช่วยชีวิตฉัน”

ไนน์พูดไม่ออก

เออ เขาเป็นเจ้านายดังนั้นเขาจึงเป็นคนตัดสินใจ

ไนน์ตะโกนตามหลังเขา “คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เพียงเพราะคุณมีแฟนงั้นเหรอ?”

เบลนโบกมือ และตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การมีแฟนที่ใช้เฮลิคอปเตอร์บินเพียงเพื่อมาหาแฟนของเธอเป็นเรื่องใหญ่”

มุมปากของไนน์กระตุก

เขามองไปที่เฮลิคอปเตอร์ที่ค่อย ๆ ลงจอด และรอยยิ้มก็แผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของเขา เขาคิดว่ารูบี้กับหัวหน้าของเขาช่างเหมาะสมกันจริง ๆ

ผู้หญิงธรรมดาจะไม่ใช้เฮลิคอปเตอร์บินตามลำพังมายังชายแดนตะวันตก เพียงเพื่อเจอกับแฟนหนุ่มของเธอ

…

รูบี้สะพายเป้ของเธอที่ไหล่ข้างหนึ่งของเธอ รูบี้ลงจากเฮลิคอปเตอร์ และเห็นชายหนุ่มที่กำลังรอเธออยู่ไม่ไกล

สายลมแห้งในต้นฤดูร้อนพัดผ่านใบหน้าของเขา

เบลนก้มศีรษะลงเพื่อมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของเขา มันเป็นเวลา 18:10 น.

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเธอพร้อมกับยิ้ม “คุณมาตรงเวลาอาหารค่ำเลย”

รูบี้เดินไปหาเขา และเบลนก็กางแขนออก

รูบี้ยิ้มจาง ๆ และเอื้อมมือไปกอดเขาเหมือนเด็กผู้หญิงธรรมดาที่ไม่ได้เจอแฟนหนุ่มของเธอมาหลายวัน

เธอวางคางบนไหล่กว้างของเขา และเย้ยหยันเขา “นายท่านเบลน คุณมีกลิ่นเหงื่อ”

เพราะเขาอยู่ที่ชายแดน ยิ่งไปกว่านั้นเขาฝึกทหารตลอดทั้งวัน และเขายังไม่ได้อาบน้ำจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะมีกลิ่นเหงื่อ

“คุณรังเกียจไหม?” เบลนผลักเธอออกเล็กน้อย และมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างอ่อนโยน

รูบี้ยิ้มและส่ายหัว เธอเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอ และจับเบลนเข้ามาในอ้อมแขนของเธออีกครั้ง “ฉันคิดถึงคุณมาก”

หลังจากพูดอย่างนั้น รูบี้ก็เงยหน้าขึ้น และจุ๊บเบลนไปที่ริมฝีปากของเขา

แม้ว่าจูบนั้นจะสั้นและรวดเร็ว แต่มันก็อบอุ่นและเย้ายวนในเวลาเดียวกัน หัวใจของเขาสั่นไหว

รูบี้เดินไปข้างหน้าพร้อมกระเป๋าเป้ของเธอแล้ว เบลนเดินตามเธอไป และคว้ากระเป๋าเป้จากไหล่ของเธอ

เขาถือกระเป๋าของเธอในมือข้างหนึ่ง ในขณะที่อีกข้างโอบเอวของเธอไว้ พวกเขาเดินไปที่หอพักด้วยกัน

“ฉันออกเดินทางประมาณบ่ายโมงวันนี้ ดังนั้นฉันจึงไม่ได้กินข้าวกลางวัน เย็นนี้เราจะทานอะไรดีคะ?”

เบลนมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เร่าร้อนของเขา ความหยอกล้อประกายไปทั่วใบหน้าของเขา