เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 789

บอยล์ซ้อมคาเล็บจนเละ แต่ใบหน้าของเขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บ

ทั้งเลล่ากับเชอรีชพาบอยล์ไปที่ห้องพยาบาล

แพทย์ของทางมหาวิทยาลัยกำลังทำแผลที่มุมปากของบอยล์

เชอรีชแอบดูผ่านทางประตู เธอเห็นทุกอย่างในห้อง

เลล่าทำสีหน้าเป็นกังวล เธอยืนข้างบอยล์ในห้องพยาบาล

"ทำไมทำอะไรไม่คิดแบบนี้ บอยล์? ถ้าคาเล็บไม่ได้พอแค่นี้ และทำให้เขาบาดเจ็บจนเรื่องรายงานไปถึงผู้บริหารมหาวิทยาลัย เธอจะถูกลงโทษทางวินัยจากมหาวิทยาลัยนะ"

บอยล์นิ่งเงียบ เขาขมวดคิ้วและไม่ได้สนใจเลล่า

เลล่ารู้สึกไม่พอใจ เธอพูดต่อ "นี่เป็นปีสุดท้ายของเธอแล้วนะ ถ้าเธอถูกลงโทษทางวินัย ผลที่ตามมาจะต้องแย่แน่ เธอทำงานหนัก เพื่อให้ได้มาอยู่ในที่ที่เธออยู่ในตอนนี้ และเธอยัง..."

"พอได้แล้ว เลล่า"

บอยล์ขัดจังหวะเธอ เขาขมวดคิ้วแน่นขึ้น

แพทย์ของมหาวิทยาลัยเป็นชายสูงอายุ เขาอายุห้าสิบปีและใส่แว่นตาหนา เขาถามบอยล์ด้วยรอยยิ้ม "แฟนเธอคนไหนล่ะ? คนที่ยืนอยู่ตรงประตูมองเธอนานแล้วนะ"

คนที่อยู่ข้างในไม่รู้จะตอบยังไง

เลล่าเม้มปาก เธอกังวลที่จะได้ยินคำตอบของเขา

บอยล์ตอบหมอ "ไม่ใช่สักคนครับ คุณเข้าใจผิดแล้ว"

หมอถึงกับพูดไม่ออก

'ฮึ่ม ไอ้หมอนี่สมควรอยู่เป็นโสด'

"เสร็จแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรมาก พยายามอย่าให้แผลโดนน้ำนะ"

บอยล์กำลังจะเดินออกไปจากห้องพยาบาล เขาก็เห็นเชอรีชมองอย่างเป็นห่วงอยู่ที่ประตู

"เจ็บหรือเปล่า บอยล์?"

เลล่าถามด้วยความไม่พอใจ "ดูสิว่าเขาถูกซ้อมหนักแค่ไหน จะไม่เจ็บได้ยังไง?"

เชอรีชรู้สึกแย่ที่เขาต้องได้รับบาดเจ็บเพราะเธอ เธอเม้มปากแล้วก้มหน้าลง

บอยล์มองสาวน้อยที่ทำหน้าเศร้าเหมือนเด็กที่ทำความผิด เขาก็ไม่แน่ใจว่าทำไมถึงตอบเธออย่างใจเย็น "ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นไร"

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา เธอส่งยิ้มไร้เดียงสาให้เขา "ฉันดีใจนะที่คุณไม่เป็นไร"

บอยล์อดกลั้นที่จะไม่ลูบศีรษะเธอ

ลำคอของเขากระตุก

เลล่าเตือนเขา "เราควรไปกันได้แล้ว บอยล์ เราต้องไปพบศาสตราจารย์ตอนบ่ายอีก"

บอยล์พยักหน้า แม้จะดูเย็นชาเขาก็เดินไปกับเลล่า

ในตอนนั้นวิทนีย์โทรหาเชอรีช เธอถามเชอรีชว่าอยู่ไหน แล้วพวกเธอก็ไปเจอกันที่โรงอาหาร

หลังจากสั่งอาหารเมื่อพวกเธอมาถึงโรงอาหาร เชอรีชกับวิทนีย์ก็เจอบอยล์กับเลล่าอีก

เชอรีชกับวิทนีย์ถือถาดเดินไปที่โต๊ะกับพวกเขา

วิทนีย์ถามเขา "มีคนนั่งตรงนี้หรือเปล่า บอยล์?"

"ไม่มี"

เชอรีชกับวิทนีย์นั่งกับพวกเขา

เดิมทีบอยล์กับเลล่าจะนั่งหันหน้าเข้าหากัน แต่ตอนนี้เชอรีชนั่งข้างบอยล์ ส่วนวิทนีย์นั่งข้างเลล่า

เลล่าไม่อยากทานอาหาร เพราะวันนี้เธอเจอเรื่องหนักมาทั้งวัน เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เธออารมณ์บูด

เชอรีชเชิดคางขึ้นอย่างมั่นใจตอนที่เธอกำลังทานข้าวอยู่ ในเมื่อยังไม่มีใครเป็นแฟนของบอยล์ ไม่ได้หมายความว่าพวกเธอจะแข่งขันกันอย่างยุติธรรม ในตอนนี้หรอกเหรอ?

ไม่ต้องพูดถึงว่าบอยล์ไม่ได้บอกว่ารำคาญเธอ เลล่ามีสิทธิ์อะไรที่จะให้เธอไปล่ะ?

บรรยากาศดูอึดอัดมาก

วิทนีย์กระแอ็มก่อนจะพูด "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างในวันนี้นะ บอยล์ ครั้งหน้าเธอต้องเลี้ยงข้าวบอยล์นะ เชอรีช!"

ก่อนที่เชอรีชจะได้พูดอะไร บอยล์ก็รีบปฏิเสธ "ไม่ต้องหรอก"

คำพูดนี้ทำให้เลล่ารู้สึกดีขึ้น เธอรู้ว่าบอยล์ไม่ได้สนใจยัยเด็กแสบนี่ เธอไม่ได้สำคัญไปกว่าแค่นักศึกษาคนหนึ่งสำหรับเขา

เลล่าเห็นว่าถาดของบอยล์มีแค่ผัก เธอจึงวางไก่ลงในถาดของเขา