เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 829
สรุปบท บทที่ 829 มีความสุขที่ได้แอบกินขนมหวาน: เล่ห์รัก ท่านประธาน
สรุปตอน บทที่ 829 มีความสุขที่ได้แอบกินขนมหวาน – จากเรื่อง เล่ห์รัก ท่านประธาน โดย โอเอสเต้ ลูน่า
ตอน บทที่ 829 มีความสุขที่ได้แอบกินขนมหวาน ของนิยายนิยาย โรแมนติคเรื่องดัง เล่ห์รัก ท่านประธาน โดยนักเขียน โอเอสเต้ ลูน่า เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บอยล์ขี่รถจักรยานมารับเชอรีชที่มหาวิทยาลัย เขารอเธอกว่ายี่สิบนาที เธอนั่งรอเขาตรงแปลงดอกไม้ข้างตึกในมหาวิทยาลัย
เชอรีชเม้มปากเมื่อบอยล์ขี่จักรยานมาหาเธอ "ทำไมถึงมาช้า? ฉันรอคุณเกือบสามสิบนาทีแล้วนะ"
"ผมไปเจออะไรบางอย่าง ระหว่างทางมาที่นี่"
หญิงสาวใช้มือแตะเขา เธอมองบอยล์แล้วถาม "คุณไปสักมาเหรอ?"
"ผมเดินผ่านร้านสัก เลยเข้าไปสักรูปนี้"
เชอรีชยิ้มแล้วถามเขา "นี่คือเรื่องที่คุณไปเจอระหว่างทางมานี่นี่งั้นเหรอ?"
"ใช่" บอยล์ตอบ
เชอรีชยิ้ม หัวใจพองโตด้วยความภูมิใจ เธอเชิดคางขึ้นบอกเขา "เหมือนรูปส้มแมนดารินที่ฉันวาดให้คุณเลย"
"ใช่" เขาตอบ
เชอรีชหัวใจพองโตเหมือนดอกไม้บาน เหมือนว่าเธอจะคิดอะไรได้ เธอถามอย่างสงสัย "ถ้าเราเลิกกันล่ะ? คุณจะลบรอยสักนี้หรือเปล่า?"
บอยล์ขมวดคิ้วก่อนจะตอบ "คุณพูดอะไรน่ะ?"
มีคนเม้มปากแล้วตอบ "ชั่วชีวิตนี้ช่างยาวนาน ฉันไม่รู้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ไหน แต่ถ้าวันข้างหน้าเราเลิกกันขึ้นมาจริง ๆ อย่าลบรอยสักนี้ได้ไหม?"
บอยล์ก้มลงมองและยิ้มให้เธอ "คุณนี่ไม่มีเหตุผลเลยนะ"
"มันจะไม่ดีกว่าเหรอถ้าคุณไม่บอกแฟนคนใหม่ ว่ารอยสักนี้เกี่ยวข้องกับแฟนเก่า?"
ใช่แล้วล่ะ เธอไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ
บอยล์ขำแล้วถามเธอ "คุณไม่รู้หรอกว่าผมจะลบรอยสักนี้ออก ในเมื่อเราเลิกกันแล้ว ทำไมยังยืนยันอยู่อีก?"
มีบางคนทำตัวไร้เหตุผล "ฉันไม่สน! ฉันไม่สน!"
บอยล์ยอมรับในใจ 'ได้เลย ผมจะทำตามที่คุณต้องการ'
บอยล์ดูเป็นกังวล เมื่อเขาคิดเรื่องเลิกกับเธอในวันข้างหน้า "ถ้าผมแต่งงานและเริ่มสร้างครอบครัวกับคุณล่ะ ผมจะทำยังไงกับรอยสักนี้ดี?"
เชอรีชตอบเขา "ก็ได้ งั้นก็แต่งงานกับฉันสิ คุณจะได้ไม่ต้องลบรอยสัก"
บอยล์ตกใจที่เธอตอบด้วยความมั่นใจ เขายิ้มให้เธอจากใจ
เขาจองตำแหน่งคุณนายลอว์สันให้เธอ
ตอนที่เขาขี่จักรยานผ่านร้านสะดวกซื้อ ยัยตัวแสบก็บ่นว่าอยากกินไอศครีม
บอยล์จอดรถจักรยานและซื้อไอศครีมให้เธอ
ปกติแล้วบอยล์จะมองเธอกินไอศครีมอย่างมีความสุขระหว่างทางกลับ หัวใจของเขารู้สึกเติมเต็มในตอนนั้น
เชอรีชจะยื่นไอศครีมให้เขาทุกครั้ง แต่บอยล์ก็ไม่กิน
มีคนขมวดคิ้วแล้วบ่น "ว้าว มีคนคิดว่าฉันรวยด้วย"
ตอนที่เธอยกมือขึ้นมา บอยล์ก็จับมือเธอทันทีก่อนจะก้มลงกินไอศครีม
เธอมีความสุขและอยากข้ามเส้นไปอีก "บอยล์ วันนี้ฉันได้งานวิชาคณิตศาสตร์ขั้นสูงมาเยอะเลย ทำงานให้ฉันหน่อยได้ไหม?"
บอยล์ตอบเธอ "...เชอรีช"
"ว่าไง?"
"ผมมีขีดจำกัดนะ"
เชอรีชยกมือขึ้นมาปิดปากเขา "ไม่ ไม่ต้องเลย"
บอยล์พูดไม่ออก
ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
เชอรีชชวนวิทนีย์ไปร้านรอยสักในวันหนึ่ง
วิทนีย์ลูบคางและแนะนำเธอไปด้วย "เธอจะทำยังไงถ้าพ่อแม่เธอรู้เรื่องนี้?"
เชอรีชมองเธอแล้วตอบ "ฉันไม่ได้โง่นะ ฉันจะสักที่ไหล่ข้างหลัง"
วิทนีย์ยกนิ้วโป้งให้เธอ "ความคิดดีนี่ เธอจะสักรูปอะไร?"
"แค่คำสองคำ"
เชอรีชตัดสินใจสักคำว่า 'รักบอยล์'
ตัวหนังสือเชื่อมกับรูปดอกไม้ และดูเข้ากับแผ่นหลังที่ขาวเนียนของเธอ
เชอรีชวิ่งเข้ามาและโบกมือให้เขา ตอนที่เขาเข้ามาในมหาวิทยาลัย เธอเรียกฮีลตัน "ฮีลตันสุดหล่อ!"
เชอรีชกอดคอฮีลตันทันทีที่วิ่งเข้ามาหาเขา
เพราะมีคนเดินอยู่ในมหาวิทยาลัยเยอะ และฮีลตันก็เป็นผู้ชายรูปหล่อ คนอื่นจึงให้ความสนใจพวกเขา
ฮีลตันขมวดคิ้วแล้วมองลูกสาว เขาลูบหลังเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "นี่ลูกอายุเท่าไหร่กันแล้ว? ยังทำตัวเหมือนเด็กสามขวบ กระโดดเข้าหาพ่อทันทีที่เห็นพ่ออีก"
ฮีลตันดึงเชอรีชออกจากตัวเขา
เชอรีชตอบแค่ 'โอ้' ก่อนจะกอดแขนพ่อของเธอด้วยความร่าเริง ก่อนจะเดินไปยังลานจอดรถข้างล่าง
มีคนถ่ายรูปพวกเขาแล้วโพสต์ลงในกระทู้ของมหาวิทยาลัย
ข่าวลือที่ว่าเชอรีชเป็นเด็กเสี่ย ได้แพร่กระจายในเอกภาษาอังกฤษเหมือนไฟป่า
ดูเหมือนว่าจะมีคนจงใจทำลายชื่อเสียงของเธอ ใช้เวลาไม่เกินสามวันก็มีคนเข้ามาประณามเธอ
มีความเกลียดชังอย่างรุนแรงตอนที่เธอกำลังเดินเข้ามาในมหาวิทยาลัย ผู้คนกลอกตาและดูถูกเธอ
เชอรีชไม่ได้สนใจ แต่เด็กสาวที่เดินผ่านเธอในห้องบรรยายก็ยังพูดเรื่องของเธอต่อ
"เธอคนนั้นเป็นเด็กเสี่ยจากเอกอังกฤษใช่หรือเปล่า? เชอรีช ฟัดด์ เธอออกจะดูไร้เดียงสาขนาดนี้ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะสำส่อน"
"รู้หรือเปล่าว่าเธอเป็นแฟนบอยล์ และยังเป็นเด็กเสี่ยอีก เขายังมาส่งเธอที่มหาวิทยาลัยและยังกินข้าวกับเธอทุกวันอีก"
"ไม่มีทาง บอยล์น่ะเหรอ? เขาไม่ได้เลิกกับเธอ หลังจากที่ถูกนอกใจกลางวันแสก ๆ หรอกเหรอ?"
"ฮึ่ม คนสกปรกก็ต้องคู่กันอยู่แล้วสิ!"
เชอรีชกำหมัดและหยิบหนังสือออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะขว้างไปที่โต๊ะของพวกเธอด้วยความโกรธ
ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเธอพูดต่อ "ฉันได้ยินมาว่าบอยล์จนมาก! เธออาจขายตัวเพื่อหาเงินให้เขาก็ได้นะ"
พวกเธอยิ่งพูดไร้สาระกันไปใหญ่
ทันใดนั้นเชอรีชก็ลุกขึ้น
อาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ตกใจ เขาถามเธอ "ทำไมเธอยืนขึ้นล่ะ?"
เชอรีชเดินลงมาที่ห้องบรรยายด้วยความมั่นใจ ทุกคนต่างพากันมองไปที่เธอ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน