เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 15

ตอนที่14 ล้มอีกครั้ง

เฉลิมชัย ตะโกนออกมา“หุบปากเดี๋ยวนี้ ไปให้พ้นเลย น่ารำคาญ”

คุณน้ายิ่งโกรธขึ้น ดวงหมัดไปตีคุณลุง“ไอ้แก่ไม่ตาย แผนเที่ยวยุโรปของฉันพังไปล่ะ นายชดเชยให้ฉัน......”

“คุณผู้หญิง เกิดเรื่องไม่ดีแล้ว คุณหนูพินหัวใจวายแล้วค่ะ”คนรับใช้ตะโกนร้องออกมา

จารวีตกใจ หันตัวรีบวิ่งขึนบันได ในห้อง ยุพินใช้สองมือป้องหน้าอก ใบหน้าซีดเผือด เอนกายอยู่เตียง หายใจอย่างลำบาก ทรมานจนคิ้มจะขมวดเข้ากันแล้ว

“รีบ รีบเรียกรถฉุกเฉิน.....”จารวีบออกคำสั่งให้คนใช้ไป พลางคุ้นหายา หลังกินยาเข้าไปแล้ว อาการณ์ของยุพินไม่ได้ดีขึ้น..... ไม่นาน รถฉุกเฉินก็มาถึงและพาตัวพยุพินไปโรงพยาบาล

ณ หน้าประตูของห้องผ่าตัด จารวีทั้งสองมือจับกันอย่างแน่น อธิษฐานไม่หยุด คุณน้ายังกล่าวหาคุณลุงทำธุรกิจบ้านพังไป ตอนนี้ยังทำให้ลูกสาวป่วยหนักอีก คุณลุงรู้สึกรำคาญจะแย่ ยกมือไปตบหน้าคุณน้าสองทีและจากไปอย่างโมโห

จารวีมองทั้งสองคน ในใจยิ่งรู้สึกโศกเศร้า“คุณพยาบาล พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง”เห็นพยาบาลออกจากห้องผ่าตัด จารวีรีบเดินเข้าไป

“อาการของคนไข้แย่มาก ตอนนี้สติยังไม่ฟื้น เธอเรียกชื่อหนึ่งตลอด .......เหมือนคือยศพล”

จารวีสีหน้าซีดเผือด กำมือทั้งสองแน่กว่าเดิม“งั้น งั้นจะทำยังไงดีล่ะ”

“ต้องให้คนนั้นมา คนไข้ถึงจะได้ดีขึ้น....”พยาบาลเสนอมา

จารวีหาเจอเฉลิมชัยที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ฉนวนข้างนอก เธอไปปรึกษากับเขาด้วยเสียงต่ำ“คุณลุง คุณโทรไปหายศพลมาได้ไหมคะ พยาบาลบอกว่าต้องให้เขามา พี่พินถึงจะมีความหวัง.......”ใบหน้าของเฉลิมชัยเต็มไปด้วยความท้อถอย เขาส่ายหน้าและถอนหายใจ“ลุงโทรไปตั้งแต่แรกแล้ว เขาไม่รับสาย”

คุณน้ารีบพูดต่อ“ก็รู้มาตั้งนานว่าเศรษฐีไม่มีคนดีสักคน ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ไม่ช่วยเหลือเลยสักนิด โชคดีที่หนูพินยังไม่ได้แต่งเข้าไป ไม่งั้นต้องลำบากแน่ๆ”

คุณลุงประณามว่า“ไอ้เมียโง่ มาโวยวายที่นี่ทำไม ถ้าจะว่าก็ต้องดูสถานที่ด้วย......”

คุณน้าพอได้ยินคำประณามของคุณลุง ไม่พอใจขึนมา เริ่มตะโกนอีก“ไอ้ชายแก่ ถ้าไม่ใช่มึงเล่นพนันจนเสียยาหวนไปละก็ คุณชายยศพลจะดูถูกเราได้ยังไง”

จารวีขมวดคิ้ว “.....สักวันหนึ่ง เธอต้องกลับมาคุกเข่าขอร้องฉันแน่......”คำพูดอำมหิตของยศพลเหมือนคำสาป โผล่เข้าสมองของเธอ เธออดที่จะสั่นตัวไม่ได้ รับซื้อยาหวน ผู้หญิงของตระกูลพูลสวัสดิ์ล้วนต้องตาย......ทุกอย่างนี้ดูแล้วเหมือนเป็นการวางแผนร้ายทั้งหมด

จารวีหันตัวออกจากโรงพยาบาล เฉลิมชัยเรียกอยู่ด้านหลังเธอหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้ยิน หลังครึ่งชม. รูปร่างที่เปราะบางของจารวีก็ปรากฏอยู่นอกประตูเหล็กของVersailวิลล่า น้าอามพาเธอเข้าไปในวิลล่า

“สวัสดีค่ะ คุณจารวี”

“น้าอาม ฉันต้องกันพบคุณชายยศพล....”

“คุณชายตอนนี้ไม่ค่อยสะดวก.....คุณรออยู่ห้องรับแขกไปก่อนนะ”

น้าอามวางแก้วชาถ้วยหนึ่งก็ถอยออกไป นั่งอยู่ห้องรับแขกที่ใหญ่โต รูปร่างของจารวียิ่งดูเปราะบางขึ้น

สิบนาทีผ่านไป ร่างของยศพลยังไม่ปรากฏ จารวีรอไม่ไหว ลุกขึ้นมาและวิ่งไปข้างบน ขึ้นตามบันไดที่หมุนเวียนอยู่ สอบหาไปทีละชั้นๆ ที่จริงเพิ่งขึ้นมาถึงชั้นสอง เธอก็ได้ยินเสียงคราญครางของผู้หญิงแล้ว คาดไม่ถึงเลยเขากำลังเสพสุขกับผู้หญิงอยู่

“พ่าง”จารวีถีบไปโครมเดียว ประตูห้องนอนหลักก็เปิดอ้าออก