ตอนที่ 156 งานแต่งงานของพี่ชาย
ยศพลเดินไปกี่ก้าว แล้วหยุด พลางหันกลับมามองจารวีทีหนึ่ง
จารวีมองเธออย่างบุดเปรี้ยวไว้ ใบหน้าหวานนั้นราวว่าเต็มไปด้วยน้ำฝน อีกทั้งทำหน้าหงุดหงิด
ยศพลหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินกลับมาก้าวยาวๆ
มือใหญ่เขายื่นไปปาดน้ำตาให้ “จารวี เธอดูเธอยังไง กำลังจะเป็นแม่แล้ว ยังจะขี่งอแงในที่สาธารณะ ไม่กลัวคนอื่นดูตลกเลยจริงๆ”
“จะเป็นแม่แล้วทำไม?จะเป็นแม่แล้วร้องไห้ไม่ได้รึไง?นี่มันความคิดแปลกอะไรเนี่ย!”
“เอาหล่ะ ฉันไม่ไป ดูกับเธอต่อได้รึยัง?”
ยศพลอ่อนน้ำเสียงลง เขาใจอ่อนตามใจเธอสักงั้น ยากที่จะเจอเขาเป็นแบบนี้เหมือนกัน
จารวีแพ้ไม้อ่อนเลยทันที เห็นยศพลใส่ใจตัวเองแบบนี้เธอยิ้มออกได้ทันที
“อุ้ย คุณผู้หญิงคนนี้ช่างโชคดีจัง สามีคุณดีกับคุณจริงๆเลย!”
ข้างๆมีหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งที่กำลังซื้อของใช้ของทารก เริ่มชมยศพลขึ้นมา เธอคิดว่ายศพลเป็นสามีจารวี
จารวีแอบหลี่กตามองยศพล ยศพลมองเธอด้วยแววตาลึก เงียบไม่พูดอะไร
“หึหึ เรายังไม่แต่งงานเลย!”จารวีมีความเขินอาย
“อ้อ ยังไม่ได้จัดเลี้ยงมงคล!งั้นไม่เป็นไร ตอนนี้เขาฮิตมีก่อนแต่ง ฉันกับสามีตัวเองก็พึ่งจดทะเบียนสมรสกัน แต่เขาไม่ได้เอ็นดูเหมือนสามีคุณนะ ที่มีความอดทนมาซื้อของลูกด้วยกันกับคุณ”
จารวีหันกลับไปมองยศพล ยศพลทำหน้าได้ใจนัก สายตานั้นเหมือนกำลังบ่งบอกว่า ‘เห็นไหม ฉันยังเป็นสามีแบบอย่างที่ดีเลย!’
“คุณกี่เดือนแล้วเอ่ย?”หญิงคนนั้นถามตามภาษาคนท้องธรรมดา
“ฉัน...สี่เดือนแล้ว!”
จารวีมองท้องโตกลมอย่างลูกบอลหญิงสาวนั้นไว้ ในใจรู้สึกอิจฉาขึ้นมา “หึหึ ชั่วแรกอยู่เลย คุณที่ผอมแบบนี้คงจะดูออกอีกทีตอนหกถึงเจ็ดเดือน คุณดูฉันสิ จะแปดเดือนแล้ว อีกเดือนหนึ่งลูกก็ออกมาแล้ว”
หญิงนั้นยิ่งพูดยิ่งยืดท้องโตให้สูง คำพูดที่ภูมิใจของผู้ที่จะเป็นแม่
“โตขนาดนี้แล้ว ดีจัง เร็วๆนี้คงได้เจอลูกรักแล้วสิ!”
จารวียิ้ม จู่ๆพลางถามขึ้นมาอย่างสงสัย “ฉันขอลองจับท้องคุณได้ไหมคะ?”
หญิงคนนั้นดีใจทั้งหน้า ดึงมือจารวีแล้วมาสัมผัสท้องตัวเอง “แน่นอน คุณจับตรงนี้ คุณดูเด็กน้อยนี้ถีบฉันด้วย อุ้ย ลูกน้อย ทักทายน้าหน่อยสิ”
ฝามือจารวีวางลงท้องเธอ และแล้วมือที่สัมผัสในท้องสามารถรับรู้ถึงการขยับเบาๆ
ในใจเธอมีความรู้สึกอัศจรรย์ เธอหันหน้าไปมองยศพล “ยศพล เด็กขยับแล้ว นายจะสัมผัสไหม...”
ยศพลเหงื่อกาฬทีหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายนะ จะจับหน้าท้องคนอื่นได้ไง จะว่าไปอีก ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาไม่ดีเลยแต่นิด
“กระแอ่ม ฉันไปดูเพนเพอร์ฝั่งนั้น...”ยศพลเข็นรถรีบหนี้ไปสักงั้น
หญิงคนอื่นเมื่อพูดเรื่องลูกตัวเองจบ จู่ๆก็หลับตาลง แล้วมองหลังยศพลพลางพูดเบาๆกับจารวี “ฉันบอกคุณนะ คุณต้องดูสามีตัวเองให้ดีดีนะ!”
จารวีมองเธอไว้งง “ทำไมคะ?”
“โอ้ย ผู้ชายสมัยนี้ทนความเหงาไม่ได้ โดยเฉพาะผู้หญิงตั้งครรภ์อย่างเรา ผู้ชายบางคนทนความเหงาไม่ได้ จะแอบออกไปกิน คนอย่างสามีคุณที่หน้าตาดีแบบนั้น ถึงแม้ไม่ไปยุ่งผู้หญิง ก็ไม่แน่ว่าผู้หญิงไม่มายุ่งกับเขา สามีฉันก็เคยโดนฉันจับได้ ช่างกล้าพายันชะนีกลับบ้าน ถูกฉันจับได้ที่เตียง...”ผู้หญิงคนนั้นอย่างนิ่งเฉยๆ เหมือนว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับเขา
จารวีขมวดคิ้วเล็กน้อย
“โอ้ย...พวกคุณยังไม่แต่งงานเลย ฉันรู้สึกนะ คุณรีบไปจดทะเบียนสมรสก่อนเลย ถ้าอนาคตเขาเปลี่ยนใจขึ้นมานะ!”
จากคำเตือนอย่างสนิทแบบหญิงคนนั้น จารวีเม้มปากยิ้มอย่างมีมารยาท “ฉันไปก่อนแล้ว!”
“เห้อ คุณนะอายุยังน้อย อีกหน่อยต้องถูกเอาเปรียบแน่นอน” หญิงคนนั้นยังบ่นอยู่
จารวีใจวุ่นวายเต้นแรง รีบหนีไปไกลๆ
ผู้ชายจะแอบไปกินจริงรึ?
จารวีพึ่งไปที่ชั้นวางของ เหม่อลอยพบางค่อยๆหายใจ
“เป็นอะไรครับ?”ไม่รู้ว่ายศพลมาถึงตรงหน้าเธอเมื่อไหร่ ในรถเข็นเต็มไปด้วยของ ทั้งจำเป็นและไม่จำเป็น ยัดรวมกันหมด แสดงว่ายศพลไปเลือกของแล้วจริงๆ
“ยศพล...”จารวียื่นมือน้อยออก แล้วจับคางยศพลไว้ สายตาคู่ใสๆจ้องเขาไว้
“นายว่า หากวันหนึ่ง ฉันไม่สามารถเอาให้นายพอใจได้ นายจะไประบายต่อผู้หญิงคนอื่นไหม”
ยศพลอึ้ง พลางยิ้มเบาๆ สายตาเต็มไปด้วยการเล่น ยื่นมือจับคางจารวีไว้
“ถูกผู้หญิงคนนั้นกลมกลืนสมองไปแล้วรึ?”
จารวีจับมือยศพลไว้ “ตอบฉันสิ ฉันจริงจัง”
ยศพลก้มหน้าลง แนบชิดไปข้างหูเธอ แล้วพูดอย่างครุมเครือ “มีดหนึ่งเหมาะแค่กระบอกหนึ่ง...ยิ่งกระบอกนั้นคือเธอ มีชีวิตชีวาจนทำให้ฉัน...แอ่ม!...เมื่อเข้าไปแล้วก็ไม่อยากคิดคนอื่นอีก”
จารวีหน้าแดงทันที
นี่เขากลับใช้การเปรียบเทียบที่เสียวกระดูกแบบนี้ จะตายแล้ว!เธอแทบอยากหารูแล้วซุบหัวทันที!
“เอ่อ...”ยศพลเงยกน้าจับคางไว้ “เธอกำลังกระตุ้นอารมณ์ฉันเหรอ?”
จารวีก้มหน้าก้มตา ท่อนล่างของยศพลที่ถูกรถเข็นบางไว้นั้นได้ตั้งแน่นมากแล้ว
“พ่อง!”จารวีชนมือไปทันที “โรคจิต!”
“กลับบ้านแล้ว!”ยศพลอุ้มจารวีขึ้นมา จากนั้นเอาเธอวางในรถเข็นแล้วเข็นออกมาด้วยกัน
ความหวานสนิทรักแบบนี้ทำเอาคนท้องทั้งร้านอิจฉาตาร้อนทีเดียว
วันต่อมา เป็นงานแต่งงานมนต์ตรี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รักเมียตัวน้อย