เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 18

ตอนที่17 ความอับอายขายหน้า

จารวีพูดจบก็หันหลังจะไป ยศพลพูดอย่างชั่วร้าย“เมือคืนฉันพบพี่สาวเธอหนึ่งครั้งแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้ทำอะไรเลย....”ภาพเงาด้านหลังของจารวีแข็งทื่อ

“เข้ามา......”คุณชายยศพลอดไม่ได้ที่จะกินเหยื่อของตัวเองแล้ว เมื่อคืนเธอยั่วยวนเขาตรงๆแบบนั้น เขาทนไม่ไหวมาตั้งนานแล้ว ถ้าไม่ใช่สภาพที่น่าสงสารแบบนั้น ทำให้เขาไม่แข็งใจทำต่อไป....

ทำไมถึงไม่แข็งใจทำต่อไป เฮี่ย จู่ๆในใจยศพลก็เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีขึ้นมา ซึ่งเขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ต่อผู้หญิงคนอื่นมาก่อน ผู้หญิง ก็เพียงคือการค้าเกี่ยวกับเงินและตัว เขาไม่เคยเอาใจใส่มาตลอด

“ที่นี่เป็นห้องรับแขก เราเปลี่ยนไปที่อื่น.....”จารวีแก้มแดงฉาน ที่จริงคำพูดแบบนั้นพูดมาก็ง่าย แต่ทว่าทำขึ้นมา ยังยากอยู่ พอคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นในเวลาต่อไป เธอก็ยังอดรู้สึกหวาดผวาโศกเศร้าไม่ได้ เธอไม่สามารถหน้าด้านเหมือนกับยศพล

“ถ้าไม่มีคำสั่งของฉัน ไม่มีใครกล้าเข้ามา.....”น้ำเสียงของยศพลกลายเป็นแหบๆเพราะความกามารมณ์ เขาเลียริมฝีปากตนเองอย่างเบาๆ มองดูบริเวณคอที่เปลือยโล่งอยู่ เลือดของเขาก็เริ่มคุโชนขึ้นมา

จารวีเดินอย่างกลไกไปถึงข้างหน้าเขา หางตากระวนกระวายเหลือบไปข้างนอก ยศพลคว้าเอารีโมทอันหนึ่งออกมาจากใต้โซฟา ตี๊ตๆกดไปสองเสียง หน้าต่างกล๊าสก็มีม่านหนักหนาแบบสไตล์วังค่อยๆปิดลงมา โคมไฟตัวใหญ่ในตรงกลางโคมไฟคริสทัลก็ดับลง รอบๆเหลือแต่โคมไฟรูปดาวส่องแสงอ่อนเหลืองออกมา ขับให้บรรยากาศในห้องรับแขกยิ่งคลุมเครือขึ้น