เล่ห์รักเมียตัวน้อย นิยาย บท 20

ตอนที่19 พบกับคนเลว

ไม่มีความเยื่อใยใดๆ ไม่ได้หันหัวกลับมา เดินไปเสียแล้ว เวลานั้น ยศพลในใจมีความรู้สึกพ่ายแพ้อย่างลึกๆ เขาที่เคยมีผู้หญิงมาเยอะจนนับไม่ถ้วน ตอนนี้กลับมีความรู้สึกที่อึดอัด ตกลงคือตรงไหนมีปัญหาแล้ว ทำไมเธอไม่ใส่ใจเขาเลยแม้แต่น้อย

จารวีเพิ่งเดินออกประตูใหญ่ของวิลล่า ยศพลก็ขับเฟอร์รารีสีแดงตามหลังมาแล้ว เขากดแตรอยู่หลังเธอ

จารวีหันกลับไปมองเขาอย่างเย็นชา“ตอนนี้นายเสียใจก็ไม่ทันแล้ว ฉันจะไม่ค้างคืนที่นี่เด็ดขาด”

ยศพลหยุดรถ“จารวี เธอรู้ไหมจุดไหนคือจุดที่น่าเกลียดของเธอที่สุด”จารวีไม่ตอบ

ยศพลโมโหขึ้น“ก็คือจุดที่ชอบแสร้งทำเป็นมีคุณธรรมสูงส่ง ดึกขนาดนี้แล้ว เธออยากจะถูกพวกนักเลงจับไปเล่นหรือไง”จารวีฟังรู้ความหมายที่เขาแฝงในคำพูด ก็ถูก ตอนนี้เที่ยงคืนแล้ว อีกทั้งที่นี่ก็ไกลโพ้นจากตัวเมือง อาจจะมีพวกนักเลงหัวไม้ก็เป็นได้ แต่ว่า เธอหยิ่งยโสแล้วทำไม เกี่ยวอะไรกับเขา

“ยศพล ฉันยอมโดนพวกนักเลงเล่น ก็ไม่ยอมนอนกับนาย.....”ทิ้งประโยคนี้ไว้ จารวีก็กัดริมฝีปากล่างและวิ่งหนีไป

“ไอ้ผู้หญิงโฉดเขลา.....”ยศพลไม่เคยโกรธเหมือนตอนนี้มาก่อน ถูกผู้หญิงคนนี้ทิ้งไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขารู้สึกเสียหน้ามาก

ดึกดื่นเที่ยงคืน จารวีกอดแขนเดินไปไวๆ ความโกรธในเมื่อกี้เพิ่มความกล้าหาญให้ แต่พอตอนนี้ลมเย็นๆพัดมา กลิ่นอายร้อนๆหายไป ใจก็ค่อยๆสงบลง เธอมองไปรอบ ล้วนเป็นภูเขา ป่าไม้ที่ดำมืด

จารวีเริ่มมีเหงื่อเย็นไหลออกมา หันหัวกลับไปมอง ไม่มีแสงไฟสักนิด ยศพลไม่ตามมาจริงๆ ข้างหน้ามีป้ายรถเมล์ปรากฏออกมา จารวีดีใจ รีบวิ่งไปอย่างตื่นเต้น

“สาวน้อย เธอก็รอรถอยู่หรอ”