เมียเสี่ย นิยาย บท 15

“ขอโทษนะ ฉันขอโทษ”

ร่างสูงเดินชิดร่างระหง ดึงเธอมากอดไว้แน่น ด้วยความรู้สึกเสียใจไม่ต่างกัน ทำไมเขาถึงมักง่ายขนาดนี้ ทั้งที่เธอดีอย่างหาที่ติไม่ได้

เรื่องผู้ชายคนนั้นเขาให้เลขาไปสืบมาอย่างละเอียดแล้ว ว่าทุกครั้งมีแต่ผู้ชายคนนั้นที่พยายามเข้าหาเธอ และนักสืบที่เขาจ้างให้จับตาดูเธอ ก็เป็นคนของผู้ชายคนนั้นด้วย รูปพวกนั้นตั้งใจถ่ายให้เห็นว่าเธอกำลังนอกใจ ทั้งที่ความจริงกลับไม่ใช่อย่างนั้นเลย เธอถูกผู้ชายคนนั้นคุกคามมาตลอด ส่วนตัวเขา นอกจากจะไม่เคยปกป้องเธอ ยังเอาแต่ตำหนิและโกรธจนหน้ามืดตามัว คว้าผู้หญิงอื่นมาเป็นเมีย จนทำให้เธอเสียใจอยู่ทุกวัน

“ฝันดีค่ะ”

หลังจากร้องไห้ในอ้อมกอดอบอุ่นของคนที่ได้ชื่อว่าสามี จนความเสียใจลดน้อยลงไปนิดหน่อยแล้ว อารยาก็ผละออกจากอ้อมกอดของสามี เอ่ยลาอย่างทุกที ก่อนจะหมุนตัวไปจับลูกบิดไว้แน่น

มือหนาทาบทับลงไปบนมือเล็กๆ ออกแรงบิดข้อมือเปิดประตูห้องนอนเธอออกกว้าง ดันหลังคนตัวเล็กกว่าเข้าไปข้างใน ใช้เท้าดันประตูปิดลงเบาๆ เดินต้อนไปเธอไปจนถึงเตียง ดึงรั้งแกมบังคับกดให้เธอนอนอยู่ใต้ร่าง

“เสี่ยแน่ใจเหรอคะ ถ้าวันนี้ไอซ์เป็นของเสี่ย เสี่ยจะไม่มีสิทธิ์ไปกอดผู้หญิงคนอื่น ถ้าไอซ์เป็นของเสี่ย เสี่ยจะไม่มีสิทธิ์กอดใคร คนที่มีสิทธิ์นอนกับเสี่ยได้มีแค่ไอซ์คนเดียว”

ใบหน้าสวยถามสามีที่กำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตราคาแพง ถ้าเธอกับเขาก้าวข้าวคืนนี้ไปแบบนี้ ยังไงทุกอย่างย่อมไม่เหมือนเดิมแน่ๆ ถ้าเธอเสียตัว เธอก็อยากเสียให้ผัวแค่คนเดียว และผัวเธอก็ต้องเสียให้เธอแค่คนเดียวเช่นกัน

“ตกลง”

ตอบแบบไม่ต้องคิด เพราะเขาตั้งใจจะทำแบบนั้นตั้งแต่วันแต่งงาน แต่เพราะไม่ได้เธอสักทีทั้งที่น่าเอาขนาดนี้ เขาก็จำเป็นต้องปลดปล่อยบ้าง จะให้ใช้มืออย่างเดียวมันก็ไม่ไหว

“เอาเป็นว่าที่ผ่านมาไอซ์จะลืมๆไปแล้วกัน แต่ถ้าวันไหนที่ไอซ์รู้ว่าเสี่ยยังไม่หยุด อย่ามาหาว่าไอซ์ใจร้ายนะคะ”

อารยาทำเป็นปากเก่งไปอย่างนั้น ทั้งๆที่ตอนนี้เธอกำลังกลัวสิ่งที่จะเกินขึ้นจนตัวสั่น เสี่ยเองก็คงสังเกตเห็น เขาถึงได้ฟังอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรเลย

“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมนะ เพราะฉันคิดว่าตัวเองคงหยุดไม่ไหว”

มือหนาเกี่ยวเชือกชุดคลุมออกไป แยกสาบเสื้อออกจากกัน จนเห็นชุดนอนข้างในของเธอเต็มสองตา ไม่เคยเห็นชุดนอนของเธอสักที ถ้าเธอใส่แบบนี้นอนทุกวัน มีหวังไม่ได้นอนกันเต็มอิ่มแน่

“เสี่ยคงรู้ว่าไอซ์ไม่เคย คือ.. ช่วยเบามือด้วยนะคะ”

งับ! อีเสี่ย!

“กัดทำไมคะ”

“หมั่นเขี้ยว”

“ก็บอกให้เบามือไง ไม่ได้ยินเหรอ” อารยาตะโกนใส่หน้าสามีที่ส่งยิ้มมาให้ หลังจากที่ก้มลงไปกัดไหล่เธอจนจมเขี้ยว เขาก็เงยขึ้นมายิ้มให้ สายตาหวานหยด แต่ดันบอกว่าหมั่นเขี้ยวเธอ!

“ถ้าไม่ทำแบบนี้ เวลาที่ฉันเสียบเข้าไปมันจะยิ่งรู้สึกเจ็บ ก็เลยต้องทำให้ร่างกายชินกับความเจ็บซะก่อน”

มือหนาลงมือสำรวจร่างขาวนวลอีกครั้ง ถอดชุดนอนบางเบาที่เกะกะสายตาออกไปช้าๆ เขาไม่รู้เธอพูดจริงหรือเปล่า เรื่องที่ยังไม่เคย แต่กายสาวที่กำลังสั่นสะท้านก็ตอบข้อสงสัยได้ดีพอสมควร