เมียเสี่ย นิยาย บท 16

“งั้นไอซ์นอนรอนะคะ”

เธอไม่รู้ว่าเขาต้องใช้เวลาพักนานแค่ไหนกว่าจะพร้อม จึงเลือกขยับไปนอนข้างๆ ให้สามีได้นอนพักอย่างสบายๆ แต่ยังไม่ทันได้หลับตาลง ก็ถูกสามีคร่อมทับ พร้อมกับบีบเคล้นเต้าอวมของเธออย่างเบามือ

“ก็นอนไปสิ”

“แบบนี้ไอซ์นอนไม่ได้ค่ะ”

“แล้วคิดว่าจะให้นอนจริงๆเหรอ”

ริมฝีปากหนาก้มลงมาฉกเรียวลิ้นที่กำลังจะอ้าออกพูดท้วงอะไรสักอย่าง ดูดกลืนความหวานของเธออย่างมูมมามเอาแต่ใจ ยิ่งจูบยิ่งข้ามใจไม่ได้ บดเบียดร่างกายเข้าหาเธอตามความต้องการ

แท่งเนื้อแข็งขืนถูไถไปมา เหนือเนื้อผ้าบางเบา มือหนาบีบเคล้นเคล้าคลึงเต้าอวบ พอใจแล้วก็เลื่อนมือลงต่ำ ริมฝีปากหนา ยังคงสร้างความวาบวามให้เธอไม่หยุดหย่อน ให้เธอรู้สึกผ่อนคลายลง คลึงมือวนรอบจุดเสียงของผู้หญิง อ้อยอิ่งนุ่มนวลทั้งที่ในกายกำลังร้อนรุ่ม

นิ้วเรียวขยับแหวกกลีบเนื้ออวบอูมเข้าไปด้านในช้าๆ ในขณะที่ปากหนาเพิ่มแรงบดจูบมากขึ้น ลิ้นทั้งสองดึงดันเกี่ยวรัดกันไปมา มือหนากระแทกเข้าหาแรงขึ้นอีก และแรงขึ้นจนกายสาวสั้นสะท้าน ขนอ่อนชูชันด้วยความเสียวซ่าน แต่ไม่นานกลับสะดุ้งสุดตัว เมื่อมีสิ่งอื่นที่ใหญ่โตกว่านิ้วมือแทรกเข้ามาแทนที่

“เสี่ย ฮึก ไอซ์เจ็บ อา”

มือเล็กผลักคนที่กำลังจูบออกไปแรงๆ แต่ไม่แรงพอที่จะทำให้กายหนา นำพาสิ่งที่แทรกอยู่กลางกายออกไปได้ เสี่ยทำอะไรกับเธอกันแน่ บอกให้ทำเบาๆ แต่ทำไมมันถึงได้เจ็บเหมือนจะขาดใจตายได้ขนาดนี้ นี่คือเบาแล้วหรือเปล่า เบาแล้วใช่ไหม?

“อย่าดิ้น”

“ไอซ์เจ็บ!”

คนตัวเล็กตะโกนทั้งน้ำตา คนมันเจ็บก็ต้องดิ้นหนีสิ เจ็บจะตายอยู่แล้ว ทำไมถึงไม่ยอมเอาไอ้นั่นออกไปสักที

“ฉันก็เจ็บ! อย่าดิ้นนะ ยิ่งดิ้นมันยิ่งเจ็บ เชื่อใจฉันนะ นี่ก็พยายามเบามือที่สุดแล้ว”

เขาก็ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง ร่างกายเขาเองก็ถูกเธอบีบรัดจนจะแตกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว

“เบามืออะไร เจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮึก ฮือ เสี่ยเอาของเสี่ยออกไปก่อน เจ็บ ฮือ”

“ไม่ได้ ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ พูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว ขอโทษนะ แต่ฉันคงต้องขยับแล้ว”

แม้จะอยากให้เธอได้ปรับตัวก่อน แต่ท่าทางที่จะให้เขาถอยท่าเดียว ทำให้เขายอมไม่ได้ เอวหนาขยับออกนิดๆ กดตัวตนของตัวเองลงไปใหม่ ทีเดียวจากที่เข้าไปได้ครึ่งทาง เขากลับเข้าไปลอยคว้างอยู่ข้างในตัวเธอจนหมด