เมียเสี่ย นิยาย บท 25

คนพวกนั้นตั้งใจเล่นงานอารยาตั้งแต่ตอนแรก คงรู้อยู่แก่ใจว่าเธอเป็นภรรยาเขา และคงรู้ดีว่าหุ้นที่เขาซื้อมา เขาเปลี่ยนเป็นชื่อเธอเรียบร้อยแล้ว เพื่อรอวันที่เธอมีความสามารถพอที่จะบริหารมัน แต่ตอนนี้คงต้องคิดใหม่ เก็บเธอไว้ข้างกายก่อน เพื่อหาต้นตอของเรื่องทั้งหมด ถ้ายังจับมือปริศนาที่จ้องเล่นงานเธอไม่ได้ เขาก็คงไม่กล้าให้เธอไปทำงานที่นั่นแน่

“หมายความว่ายังไงคะ” อารยาคิดตาม ไม่กล้าถาม เห็นว่าเสี่ยเงียบไปนาน ก็เริ่มรู้สึกไม่ดี

“มีคนอยากให้เราหย่ากัน เพราะหุ้นบริษัทนั้นเป็นชื่อเธอ ฉันโอนเป็นชื่อเธอ ก่อนที่จะฝากให้เธอเข้าทำงาน ตอนแรกตั้งใจให้เธอเรียนรู้งานบริหาร เพราะเธอดูมีความรู้ด้านการสร้างบ้านมากพอสมควร ซึ่งฉันไม่มีเลย ฉันอยากให้เธอดูแลบริษัทนั้น แต่เหมือนคนที่นั่นจะไม่อยากให้เธอเป็นผู้บริหาร”

อัครราชถอนหายใจอีกครั้ง ก็มีไม่กี่คนหรอกที่ไม่อยากให้เธอเป็นผู้บริหาร คนแรกก็ชัชกรณ์ที่มีหุ้นของบริษัทเกือบ 40% เขาอยากขึ้นเป็นผู้บริหาร เพราะหุ้นของบริษัทเริ่มดีดตัวขึ้นสูงจนมีราคา คนที่สองคือกรรณิการ์ที่เธอเคยบอกเขามาตลอดว่าถ้ามีเงินซื้อหุ้นคืน เธออยากได้บริษัทของสามีคืนกลับไปดูแลเอง

แต่เขาเกิดเปลี่ยนใจทันทีที่รู้ว่าอารยาชอบงานนี้ เขาหวังให้ที่นั่นเป็นของเธอ และทำทันทีที่คิดได้ โดยไม่สนใจว่าก่อนหน้านั้นทั้งสองคนขอร้องให้เขาขายหุ้นให้ เพราะแบบนี้ละมั้ง ทั้งสองคนจึงอยากให้เขากับเธออย่ากัน หุ้นพวกนั้นจะเป็นสิทธิ์ขาดของอารยา และเธอเล่นงานง่ายกว่าเขามาก

“ถามไอซ์หรือยังว่าอยากได้หรือเปล่า ไอซ์แค่อยากเป็นอินทิเรีย ไม่ได้อยากเป็นผู้บริหาร ที่เข้าทำงานในบริษัทนั้น เพราะหวังใช้มันเป็นใบเบิกทางเข้าไปทำบริษัทใหญ่ในกรุงเทพ”

“นี่คิดจะหนีฉันไปอยู่กรุงเทพเหรอ” อ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดแน่นขึ้น เมื่อรู้ความจริงจากปากเธอ ไม่อยากได้ของที่เขาให้ไม่พอ ยังคิดจะหนีเขาไปทำงานที่กรุงเทพเทพอีก

“ไอซ์เจ็บนะ”

“จะรัดให้ตายเลย กล้าดียังไงคิดจะทิ้งฉันไปอยู่ที่นู้น”

“ใกล้นิดเดียวเองค่ะ ขับรถสองสามชั่วโมงก็ถึง”

“ไม่ให้ไป”

“จะไปค่ะ”

“อย่าดื้อนะ”

“เสี่ยไม่ต้องการไอซ์นี่นา จะรั้งไว้ทำไมคะ”

“ไม่ต้องการจะขอแต่งงานทำไม คิดหน่อยสิ”

“ก็เสี่ยไม่เคยบอกอะไรเลย”

“ต้องบอกรักเหรอไอซ์ หืม” ใบหน้าคมก้มลงจนชิด ใช้นิ้วเชยคางเธอขึ้นเบาๆ ขณะจ้องมองใบหน้าที่ต้องแสงไฟด้านนอก

“ง่วงแล้ว”

อารยาปิดตาลงทันที เธอแพ้สายตาเสี่ยอีกแล้ว สายตาวับวามแม้จะอยู่ในความมืด ดึงดูดเธออยู่ตลอด เสี่ยสมชื่อจริงๆ แรงดึงดูดก็สุดยอด

“เตียงบ้านเธอเล็กมากอะ คิดถึงเตียงที่บ้านเราเลย กลับไปนอนบ้านเถอะ ฉันไม่เคยนอนค้างบ้านคนอื่น” เสียงอิดออดของคนตัวโตทำให้อารยาที่หลับตาอยู่รู้สึกเห็นใจ แต่ประโยคสุดท้ายนี่มันยังไงยังไงอยู่นะ

“เรื่องมากจังเลยค่ะ นอนได้แล้ว”

“สร้างใหม่ไหม บ้านก็เล็กนิดเดียว นี่น้องเธอคงนอนที่โซฟาสินะ”

“เสี่ยคะ นอนได้แล้ว”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเสี่ย