เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 131

“เรียกคู่นอน”

เธอตอบหน้าตาเฉย จนเขาอดไม่ได้ ต้องก้มลงไปกัดปากเธอด้วยความหมั่นไส้

“อื้มพีท ตรงนี้ไม่ได้เดี๋ยวคนเห็น”

ก็เขากำลังจะเกินเลยมากกว่าจูบ แทบจะจับเธอแก้ผ้าอยู่แล้ว ถ้าไม่ห้าม

“นารู้ไหมตั้งแต่พีทเริ่มจีบนาใหม่ พีทให้ดอกไม้นามากี่ช่อแล้ว”

เธอทำท่าคิด จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็สามเดือนนิดๆแล้ว เขาซื้อดอกไม้มาให้เธอทุกวัน

“น่าจะร้อยช่อแล้วมั้งใช่ไหม”

เธอกะโดยประมาณนะ

“หนึ่งร้อยกับอีกเจ็ดช่อ”

“จริงอ่ะ พีทนับขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ใช่นับทุกวัน นารู้ไหมว่าถ้าเป็นกุหลาบจำนวนที่ให้มีความหมายนะ”

“เหรอมีความหมายว่าอะไร”

เธอไม่เคยรู้เลย และแปลกใจมากที่ผู้ชายของเธอ ช่างละเมียดอะไรได้อย่างนี้

“ถ้ากุหลาบ108ดอก จะมีความหมายว่า ฉันจะรักเธอตลอดไป”

เขาตอบพร้อมกับกดจูบที่ขมับเธอ

“ถ้างั้นเอามาเลยทิวลิปช่อที่ 108 วันนี้พีทยังไม่ให้ดอกไม้นาเลยนะ”

“พีทจะให้นาแน่นอนที่รัก รอก่อนนะ แต่ตอนนี้เข้าห้องเถอะ พีทอยากรักนาแล้ว”

พูดจบเขาก็อุ้มเธอเข้าห้อง คืนนี้เป็นคืนที่เธอกัดปากจนเจ็บไปหมดเพราะกลัวจะครางเสียงดังจนข้างห้องได้ยิน เพราะที่นี่ช่างเงียบนักในเวลาค่ำคืน

เช้าวันถัดมา เธอ ภัทรพล โรเบิร์ตและแอนเดรียน่า และสมาชิกคนอื่นอีกสิบคน ก็ร่วมเดินทางไปดำน้ำดูปะการังโดยเริ่มต้นทริปที่เกาะ มาบูล และเกาะคาปาไล ซึ่งเป็นเกาะที่อยู่ใกล้ๆ ที่พัก ช่วงบ่ายถึงจะไปที่สิปาดัน สองเกาะแรกผ่านไป

ศศินาประทับใจมากโลกใต้ทะเลช่างมหัศจรรย์ นี่ขนาดยังไม่ใช่ไฮไลท์นะยังสวยงามขนาดนี้ ช่วงเที่ยงทุกคนพักทานข้าวกัน ในตอนที่เรือมุ่งหน้าไปที่สิปาดันซึ่งอยู่ห่างออกไปอีก45นาทีโดยประมาณ เนื่องจากที่สิปาดันจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวที่เข้าเกาะ เลยต้องมีเวลาที่กำหนด ระหว่างนั่งเรือไปสิปาดันเธอก็เห็นภัทรพลเดินไปคุยกับไดฟ์ลีดเดอร์หลายครั้งท่าทางกังวล ก็อดถามไม่ได้

“มีอะไรหรือเปล่าพีท เห็นเดินไปคุยกับไดฟ์ลีดเดอร์หลายรอบแล้ว”

“ไม่มีอะไรนา พีทกลัวจะไม่ได้เห็นปลานกแก้วหัวโหนกเขียว เดี๋ยวจะเสียเที่ยว”

ผัวเธอก็แปลกใต้ทะเลไม่ใช่สวนสัตว์จะไปบังคับให้มันออกมาได้ยังไง แต่ก็ปลอบใจว่า

มีคนมารับกระดาษแผ่นที่สามไปกระดาษแผ่นที่สี่ถูกกางออก

“ต่อจากนี้ขอพีทเป็นคนดูแลนาตลอดชีวิตได้ไหม”

ทันทีที่อ่านจบก็มีป้ายขนาดยาวถูกหย่อนลงมาจากด้านบน มันเขียนว่า Will You Marry Me

ถ้าเป็นบนบกตอนนี้คงเห็นเธอร้องให้น้ำตาหยดเป็นสาย แต่นี่มันในน้ำศศินาเลยไม่แน่ใจว่าตอนนี้น้ำตาเธอไหลอยู่หรือเปล่า แต่เธอแน่ใจว่าตอนนี้ความดีใจปลาบปลื้มใจมันคงเอ่อล้นออกมาทางสีหน้าและแววตา เธอพยักหน้ารัวๆ เพราะกลัวเขาไม่รู้ว่าเธอตอบตกลง

ภัทรพลคลุกเข่าลงต่อหน้าเธอ รับกล่องแหวนมาจากโรเบิร์ตมาแหวนเพชรเม็ดใหญ่มากปรากฏตรงหน้า ศศินายื่นมือซ้ายออกไปให้เขา ภัทรพลบรรจงสวมแหวนให้เธออย่างยากลำบาก ศศินาคิดว่านั่นเป็นเพราะหนึ่งเขามือสั่น สองสภาพใต้น้ำไม่เอื้ออำนวย ทันทีที่สวมแหวนเสร็จภัทรพลก็เขามาโอบกอดเธอไว้ เธออยากจูบเขามากตอนนี้ แต่สวมอุปกรณ์สำหรับหายใจใต้น้ำอยู่ จึงใช้สัญญานมือ บอกให้เขาลอยตัวขึ้นไปบนผิวน้ำ

แอนเดรียน่าเข้ามาสวมเวลเจ้าสาวให้เธอ และทำสัญญานมือให้เธอหันไปถ่ายภาพ เธอถึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าตอนนี้คนที่มาดำน้ำพร้อมเธอ สวมบทบาทเป็นช่างภาพและทีมงานคอยเก็บภาพบรรยากาศอยู่ เธอถึงเพิ่งนึกออกว่าท่าทีประหลาดอาการลับๆล่อๆตั้งแต่วันที่มาถึงคือการเตรียมความพร้อมสำหรับการขอแต่งงานกับเธอ ภัทรพลทำทั้งหมดนี้ให้เธอ

“เธอรักเขา”

รักมาก รักจนหมดหัวใจ และนึกขอบคุณตัวเองที่ตัดสินใจให้อภัยเขา เมื่อถ่ายภาพเสร็จภัทรพลก็ฉุดดึงเธอขึ้นไปบนผิวน้ำ ทันทีที่ถอดอุปกรณ์ช่วยหายใจได้ เขาก็ประกบจูบเธอทันที แอบใจร้อนกว่าเธออีก ศศินาจูบตอบเขาอย่างลึกซึ้งด้วยความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจ

“แต่งงานกันนะนา พีทสัญญาว่าพีทจะดูแลนาเอง ด้วยชีวิตและหัวใจ ตลอดชีวิตจากนี้ไปของพีท พีทจะมีแค่นาคนเดียวพีทสัญญา”

ศศินาซาบซึ้งจนน้ำตาไหล เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย นอกใจร้องไห้โฮ ภัทรพลทำเธอร้องไห้อีกแล้ว แต่การร้องไห้ครั้งนี้เป็นการร้องไห้ที่มีความสุขที่สุดในโลก

จบ