เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 133

“นาจ๋า นาอยากจัดงานแต่งงานแบบไหนดีจ๊ะ พีทจะตามใจนาหมดเลย”

ผมถามเธอหลังจากที่พ่อไปขอฤกษ์มาจากท่านเจ้าคุณที่วัดที่พ่อผมนับถือ ท่านเจ้าคุณให้ฤกษ์ดีมาสามวันซึ่งแน่นอน พ่อผมผู้อยากมีหลานเต็มทีแล้ว เลือกฤกษ์ที่ใกล้ที่สุด คืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้า เวลาที่ผมมองย้อนหลังกลับไปในช่วงที่นาทิ้งผมไป ผมก็รู้สึกขนลุกด้วยความหวาดกลัวทุกครั้ง และรู้สึกดีใจที่ในที่สุดก็มีวันนี้วันที่เรากำลังวางแผนจะแต่งงานกัน ถ้าวันนั้นนาไม่ให้โอกาสผม ผมไม่อยากจะคิดเลยว่า ชีวิตผมในวันนี้จะเป็นยังไง

“นาจ๋า นาอยากจัดงานแต่งงานแบบไหนดีจ๊ะ พีทจะตามใจนาหมดเลย”

ศศินาหยุดคิดและมองหน้าผมอยู่ครู่หนึ่งก็บอกกับผมว่า

“นาอยากจัดงานแต่งงานเล็กๆ ริมทะเล มีแขกไม่ต้องเยอะ เชิญเฉพาะคนสนิท ตอนเช้าทำบุญตักบาตร มีพิธีรดน้ำสังข์ แล้วก็ถ่ายรูปด้วยกัน ตอนเย็นเราก็มีงานเลี้ยงเล็กๆที่ริมหาด แล้วก็ เต้นรำกันดีไหม นาอยากเต้นรำกับพีท”

พูดถึงเต้นรำทีไรผมสยองทุกที เผลอคิดถึงคืนนั้นคืนก่อนที่นาจะทิ้งผมไป เหมือนมันเป็นแผลเป็นในใจของผมไปแล้ว บางคืนก็ยังฝันร้ายอยู่เลย ฝันว่านาทิ้งผมไปอีกแล้ว และทุกวันนี้นาก็ยังไม่ยอมย้ายกลับมาอยู่ที่คอนโดของเรา แม้ว่าเรากำลังจะแต่งงานกันแล้วก็ตาม คืนวันจันทร์ถึงพฤหัสนานอนที่คอนโดของนาเอง ผมสามารถไปหานาได้เหมือนเดิมแต่อยู่ได้ถึงสี่ทุ่ม แล้วคุณคิดว่าผมจะยอมห่างจากนาไหม ........

ไม่ยอมได้เหรอก็บอกแล้วว่าผมเป็นคนเชื่อฟังเมีย แต่ผมก็มีวิธีของผมนะ เนื่องจากห้องในชั้นเดียวกับของศศินาเต็มทุกห้อง ผมเลยใช้วิธีไปเช่าชั้นที่สูงกว่า แพงกว่าแล้วขอแลกกับคนที่อยู่ห้องเยื้องๆกับนา โดยเสนอออกค่าเช่าให้ทั้งหมด ค่าขนย้ายพร้อม แค่นี้ผมก็ได้อยู่ใกล้ๆนาแล้ว

พอสี่ทุ่มหนึ่งนาทีปุ๊บผมก็เดินแค่สามก้าวเข้าห้องตัวเอง นอนหลับพักผ่อนให้เต็มที่ แล้วพอเช้าปั๊บอาบน้ำแปรงฟันเสร็จผมก็มาเคาะห้องนาขอกินข้าวเช้า แล้วค่อยแต่งตัวไปทำงาน

ส่วนวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ เราสองคนก็ย้ายไปนอนที่คอนโดของเราเหมือนเดิม ไม่รู้ทำไมนาต้องทำให้มันยุ่งยาก แต่ถ้าเธอพอใจที่จะให้เป็นแบบนี้ ผมก็ยินดีทำให้เธออยู่แล้ว ไอ้เต้มันบอกผมว่านากลับมาคราวนี้ดูผมจะหลงนากว่าเดิมอีก ใช่ผมหลงเธอและผมก็หวงเธอมากด้วย

“นาเป็นอะไรที่รัก”

ผมถามศศินาในวันหนึ่งที่เห็นเธอนอนกุมท้องอยู่บนเตียง

“นาปวดท้องพีท”

“ปวดท้องเป็นอะไร ไปหาหมอไหม ลุกไหวหรือเปล่า เดี๋ยวพีทพาไปหาหมอนะ”

ผมพยายามจะช่วยพยุงเธอลุกขึ้นนั่ง

ผมรีบทำตามเธอบอกอย่างรวดเร็ว นาหน้าซีดมาก

“กินพาราไหม”

ผมเดินไปหาพาราที่ตู้เก็บยา

“พีท พาราไม่หาย ต้องกินพอนสแตนแต่มันหมด พีทไปซื้อให้นาทีได้ไหม”

“ได้สิ นาเอาอะไรอีกไหม กินโจ๊กหรือข้าวต้มหรือเปล่าพีทจะซื้อมาให้”

“เอากระเพาะปลาแทนได้ไหม แล้วก็วานพีทซื้อผ้าอนามัยมาด้วยได้เปล่า เอาแบบกางเกงสำหรับใส่กลางคืนหนึ่งแพค แล้วก็แบบคูลลิ่งเฟรชแตงกวาความยาว 35 นะมาด้วยอีกสองห่อ ของที่นามีมันใกล้หมดแล้วซื้อมาเก็บไว้เลยดีกว่า นาฝากเยอะไปไหมคะ”