เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 134

งานแต่งงานของผมกับศศินาจัดขึ้นที่ชายหาดที่ปราณบุรี โดยได้รับความช่วยเหลือจากไอ้เต้ โชคดีที่ไอ้เต้มีโรงแรมที่เป็นวิลล่าสไตล์โมรอคโคที่นั่น ซึ่งนาไปดูแล้วนาชอบมากเลยเลือกจัดที่นี่ ผมเลยเนรมิตพื้นที่ริมชายหาดให้เป็นงานแต่งงานในฝันตามที่นาต้องการ ช่วงเช้านาในชุดไทยจักรพรรดิ์สีกลีบบัวเป็นผ้าไทยโบราณห่มสไบเฉียงที่ทางคุณหญิงรมณีย์แม่ของดนุรุจเป็นคนจัดหามาให้ และยังให้เกียรติมาเป็นผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิงให้นาด้วย

ส่วนผมอยู่ในชุดสูทสีเทา นาไม่ยอมให้ผมใส่ชุดไทยเธอบอกผมว่าไม่อยากให้ผมคิดถึงงานหมั้นคราวที่แล้ว สาบานได้ให้ตายเถอะ ผมลืมน้ำหวานไปแล้วจริงๆ ไม่เคยคิดถึงเลยแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าบังเอิญว่าเห็นรูปเธอตามป้ายโฆษณาต่างๆ ก็อาจจะมีนึกถึงบ้างแต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกผิด ผิดที่เคยทำให้ผู้หญิงดีดีคนหนึ่งต้องเสียใจ ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งเธอจะได้เจอคนดีดี แล้วได้สร้างครอบครัวดีดีตามที่เธอต้องการ

ช่วงเช้าพ่อผมนิมนต์พระเก้ารูปมารับบาตรตอนเจ็ดโมง ก่อนวันงานผมได้ยินป้าน้อมซักซ้อมกับนาว่าตอนตักบาตรให้ผมจับทัพพีก่อนแล้วให้นาจับด้านบนมือผมอีกที แล้วจะทำให้ผัวอยู่ในโอวาทและเมียจะเป็นใหญ่ในบ้าน ไร้สาระทั้งเพแค่การจับทัพพีตักบาตรแค่นี้จะมีผลอะไรกับเรื่องภายในครอบครัว ผมไม่เชื่อเด็ดขาด

พอถึงตอนตักบาตรผมเลยรีบจับทัพพีก่อนนา แล้วให้นาจับด้านบนเธอจะได้สบายใจว่าอยู่เหนือผมได้จริงๆ แต่จริงๆแล้วผมก็แค่แกล้งยอมเธอไปอย่างนั้นเอง ทุกวันนี้นาสั่งอะไรผมครับอย่างเดียว ไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะ แค่ผมเป็นคนยึดมั่นในคำสัญญาเท่านั้น สัญญาว่าจะรักและดูแลผมก็ต้องทำตามนั้น แค่นั้นจริงๆ

พิธีช่วงเช้าผ่านไปหลังจากเราจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ผมแทบอยากจะไล่แขกกลับ ซึ่งแขกในงานมีไม่ถึงห้าสิบคน มีครอบครัวผม ครอบครัวไอ้เต้ ครอบครัวไอ้รุจ แอนเดรียน่า โรเบิร์ต อคิน รวมไปถึงเพื่อนๆ ก๊วนวงเหล้า และเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันที่คณะ รวมไปถึงสุวิทย์ สมหญิงและผู้จัดการฝ่ายต่างๆของบริษัท และแน่นอนผมไม่ลืมเชิญไอ้แว่นติณห์กับน้องสาวของมันที่ผมตั้งใจชวนมันมาร่วมงาน มันจะได้รู้ว่านาเป็นของผมแล้วโดยสมบูรณ์ มันจะได้เลิกหวังในตัวนาเสียที

เด็กๆที่ร้าน นาก็ใจดีให้ปิดร้านสองวันเพื่อมาร่วมงานด้วย ผมให้ติดป้ายประกาศหน้าร้านเลยว่าเชฟหยุดไปแต่งงาน ไอ้พวกลูกค้าชีกอทั้งหลายจะได้เลิกยุ่งกับเมียผมเสียที ขนาดนาสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายไอ้คนพวกนี้ยังไม่วายมาทำเจ้าชู้ใส่นาของผม ผมซื้อแหวนวงเล็กลง ให้นาเพิ่มอีกวงไว้ใส่ในชีวิตประจำวันเพราะนา บอกว่าตอนทำขนมนาต้องถอด ใส่ๆถอดๆนากลัวแหวนจะหายนาเลยขอไม่ใส่ ผมเลยต้องหาแหวนให้นาใส่ติดนิ้วไว้เพราะเบื่อไอ้พวกผู้ชายหน้าหม้อที่คอยมานั่งเฝ้าเมียผม ดื้อด้านเหลือเกิน

ถ้าผมไม่กลัวนาจะโกรธผมจะติดป้ายหน้าร้านเลยว่าไม่รับลูกค้าผู้ชายที่อายุเกินสิบขวบ เพราะสมัยนี้เด็กมันโตเร็ว อายุสิบเอ็ดก็ฮอร์โมนพลุ่งพล่านแล้ว แต่ละวันเมียผมก็ขยันแต่งตัวเซ็กซี่เหลือเกิน ยิ่งเธอเป็นคนขาวรูปร่างดีแถมตอนนี้หุ่นโคตรเฟิร์ม แล้วยังไปโมหน้ามาใหม่จากฝรั่งเศสอีก สวยขนาดนางเอกยังต้องอาย ผมก็กลัวว่าไอ้พวกผู้ชายทั้งหลายที่เห็นรูปร่างเมียผมมันจะเก็บไปจินตนาการทุเรศๆ ผมเลยไม่ค่อยอยากให้มีผู้ชายเข้าร้านสักเท่าไหร่ เวลาที่ผมไปทำงานแล้วมาเฝ้าเธอไม่ได้ ผมก็ระแวงว่าจะมีคนมาจีบเธอ ซึ่งผมหวง ผมคงอาการหนักมากจริงๆ

แต่ตอนนี้ผมอยากเชิญแขกกลับมาก นาในชุดไทยเข้ารูปดูอ้อนแอ้นอรชรไปทั้งตัว สไบสีกลีบบัวขับผิวขาวๆของนาให้ขาวขึ้นไปอีก อกเป็นอก เอวเป็นเอว ก้นเป็นก้น แถมแต่งหน้าสวยหวานแบบที่ผมไม่เคยเห็นเพราะช่วงหลังนาเน้นแต่งหน้าเปรี้ยวๆ เสียเป็นส่วนใหญ่

“นา ที่รักเราแอบเข้าหอกันก่อนไหม”

***