เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 49

“นาพีทขอโทษ”

เขาโอบกอดเธอไว้และร้องไห้ออกมาเธอตัวสั่นน้อยๆ และลูบหลังเขาอย่างปลอบใจปลอบใจงั้น เหรอคนอย่างเขาไม่สมควรได้รับสิ่งนี้ เธอเจ็บปวดแทบขาดใจแต่ยังมีแก่ใจมาห่วงเขา แม่งเอ้ย เขาไม่เคยรู้สึกเกลียดตัวเองมาก่อน แต่ครั้งนี้เขาเกลียดตัวเองจริงๆ ศศินาเดินไปนั่งที่โซฟากลางห้อง เขาเดินตามไปคุกเข่าต่อหน้าเธอ

“นาพีทผิดไปแล้ว พีทผิดไปแล้วจริงๆ พีทขอโทษขอโทษที่ทำให้นาเสียใจ ขอโทษที่ทำให้นาต้องร้องไห้”

อยากจะพูดคำอีกเป็นร้อยเป็นพัน แต่พูดออกมาไม่ได้ ลำคอตีบตันไปหมด ไม่กล้าขอให้เธอให้อภัย ไม่กล้าขอโอกาส เพราะเขารู้ดีว่าไม่สมควรได้รับโอกาสนั้นอีก และยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นได้ยังไง ศศินาร้องให้เขาเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ ในขณะที่น้ำตาของเขาก็ไหลออกมาเป็นทาง

“พีทเล่าให้ฉันฟังได้ไหม มันเกิดขึ้นมาได้ยังไงอย่าโกหกพูดความจริงกับฉัน ฉันเสียใจที่แกมีคนอื่นแต่สิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจที่สุดคือการที่แกโกหกฉัน”

ศศินาพูดด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น พรางเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้เขาชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบตาเธอ จับมือเธอไว้

“ฉันดื่ม..จริงๆ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะนำมาอ้างในการนอกใจ” ภัทรพลสูดลมหายใจเข้าปอด แล้วเล่าต่อ

” น้ำหวานเขามึนเพราะเผลอดื่มเข้าไป เขาทำคีย์การ์ดหาย ฉันเลยให้เขามาใช้โทรศัพท์ที่ห้อง แล้วมัน..ก็เลยเกิดขึ้น”

“แกป้องกันใช่ไหม”

ภัทรพลนิ่ง ในหัวคิดว่าจะตอบยังไงให้ศศินาโอเค แต่ก็นึกได้ว่ารับปากไว้แล้วว่าจะพูดความจริง

“ว่ายังไงพีท ป้องกันใช่ไหม”

“เกือบทุกครั้ง ..ป้องกัน.. แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งถุงยางหมด เลยไม่ได้...”

“พีท แกทำแบบนี้ได้ยังไง”

ศศินาร้องให้ออกมา พร้อมกับทุบไปที่ไหล่กว้างอย่างโมโห เขาไม่ปัดป้องปล่อยให้เธอทุบถ้ามันจะคลายความเจ็บปวดในใจเธอลงได้บ้าง

“ติดโรคขึ้นมาจะทำยังไง ทำไมถึงไม่ระวังตัว”

“ไม่ติดนาไม่ติด น้ำหวานเขาไม่เคย เขาไม่เคยมีใครนอกจากฉัน ฉันเป็นคนแรกของเขา”

สิ้นเสียงของภัทรพลศศินาก็กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดน้ำตาไหลออกมาเป็นทาง คนแรกงั้นเหรอ คนแรกของผู้หญิงคนนั้นเหมือนที่เขาเป็นคนแรกของเธอ

“แล้วแกคิดบ้างไหมพีท ว่าเขาอาจจะท้องอาจจะมีลูก ฮึก ฮึก”

ศศินาสะอึกสะอื้นอย่างน่าเวทนา

“ฉันปล่อยข้างนอก แล้วฉันก็ให้น้ำหวานเขาก็กินยาคุมฉุกเฉินแล้ว”

ศศินาหลับตาลงอย่างอ่อนล้าสมองเบลอไปหมด ภัทรพลซบหน้าลงบนตักของเธอ แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลริน เขาโคตรเกลียดตัวเองเลย ‘แม่งเอ้ย’

“แล้วแกจะทำยังไงต่อไป”

ภัทรพลอึ้งเมื่อได้ยินคำถาม เพราะมันเป็นคำถามที่เขากำลังหาคำตอบ เขาเสียศศินาไปไม่ได้ชีวิตเขาขาดเธอไม่ได้แค่คิดว่าจะไม่มีเธออยู่แล้ว เขาก็เจ็บร้าวไปหมดทั้งใจ วันนี้แค่กลับมาไม่เจอเธอเขาก็เหมือนจะตายให้ได้ ที่ยังหายใจอยู่ได้เพราะยังมีความหวังว่าเดี๋ยวเธอก็คงกลับมา แต่ถ้าเธอจะไปจริงๆ .... พรากลมหายใจไปจากเขาเสียยังจะดีกว่า

“ว่ายังไงพีทแกจะทำยังไง แกจะให้ฉันอยู่ตรงไหนของชีวิตแก”

“นา..พีทรักนา พีทขาดนาไม่ได้”

“……….."

“ว่าไงล่ะพีท ฉันพูดถูกใช่ไหม”

“…………..”

ความเงียบคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุด

“หึ แล้วถ้าฉันจะทำแบบนั้นบ้างได้ไหม ในเมื่อตอนนี้ในสังคมก็รับรู้ว่าฉันโสด และประกาศหาคนมาจีบ อาจจะมีคนตาถั่วสักคนที่อ่านข่าว แล้วสนใจที่จะลองคบหากับฉันดู ถ้าฉันคบคนอื่นเป็นแฟนแต่กลับมานอนที่บ้านทุกวันใช้ชีวิตกับแกเหมือนเดิม อะไรบ้างนะที่แกพูดเมื่อกี้ ไปทำงานพร้อมกันไปหาลูกค้าด้วยกัน ไปเจอพ่อที่บ้านทุกวันอาทิตย์ด้วยกัน เพียงแค่คนในสังคมรับรู้ว่าฉันเป็นแฟนคนอื่น แต่กลับมานอนกับแกทุกคืน ไม่สิอาจจะไม่ทุกคืนเพราะอาจจะมีบางคืนที่แกต้องไปค้างกับผู้หญิงของแก ฉันก็ไปค้างกับผู้ชายของฉันบ้างดีไหม ยุติธรรมดีหรือแก...”

“พอแล้วนา”

ภัทรพลใช้มือกดท้ายทอยของศศินาเข้าหาตัว แล้วกดจูบเธอเขาทนฟังเธอพูดต่อไปไม่ได้ เขาบดเบียดปากสวยได้รูปลงบนปากอิ่มของเธออย่างรุนแรง และต้องการทำให้เจ็บ เหมือนเป็นการลงโทษที่เธอบังอาจพูดกับเขาว่าจะมีคนอื่น แค่คิดว่าเธอจะมีใครนอกจากเขา เขาก็ทนไม่ได้ถ้าเธอมีใคร เขาคงได้ฆ่ามันจริงๆ ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจความรู้สึกของเธอแล้ว จูบของคนทั้งคู่เต็มไปด้วยอามณ์รุนแรง เนิ่นนาน ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความโหยหาของหัวใจสองดวง ความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเว้าวอนและอ่อนหวาน เธอกำลังจะพ่ายแพ้ต่อเขาเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ภัทรพลอุ้มศศินาเข้าไปในห้องนอน วางเธอลงบนเตียงและเพียรจูบเธอกอดเธออย่างคนที่กลัวการสูญเสีย สองร่างสัมผัสกันด้วยความโหยหา สัมผัสโอบรัดแน่น เหมือนกลัวว่าจะมีใครมาพรากไป

“นา พีทรักนานะ รักนาคนเดียว”

ภัทรพลพร่ำคำพูดอ่อนหวานปลอบโยนเธอ เป็นอีกครั้งที่ศศินารู้สึกว่าภัทรพลกำลังใช้คำว่ารักเหนี่ยวรั้งเธอไว้ไม่ให้เธอไปไหน หลงวนอยู่กับคำว่ารัก แบบหาทางออกไม่เจอ

เพราะ ‘เธอรักเขา รักเขาหมดทั้งใจ ครอบครัวคนสุดท้ายในชีวิตของเธอ’

บทรักบรรเลงต่อไปอย่างอ่อนหวานจวบจนเข้าสู่วันใหม่ ศศินาหลับไปแล้ว คราบน้ำตายังติดอยู่ที่แก้ม เขาบรรจงเช็ดให้เธออย่างอ่อนโยน

ครุ่นคิดตัดสินใจ เขาจะไม่ทำให้ศศินาเสียใจ เขาจะบอกเรื่องนี้กับนลินี แต่จะบอกยังไง เขาจะเริ่มพูดมันยังไงภัทรพลถอนหายใจด้วยความหนักใจ หันมาสวมกอดศศินาไว้แนบอกก้มลงสูดกลิ่นของเธอเข้าปอด แล้วก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย