เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 50

เช้าวันถัดมา ศศินาก็ยังตื่นมาทำหน้าที่ของเธอตามเดิมเตรียมเสื้อผ้าให้เขาเหมือนเดิม เตรียมอาหารเช้าสำหรับทานด้วยกัน เธอทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่เขารู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม ท่าทางของเธอมีแววครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลาบรรยากาศดูเงียบเหงา ไม่มีรอยยิ้มไม่มีเสียงหัวเราะไม่มีการพูดคุย ไม่มีเสียงบ่นว่าเวลาที่เขาแกล้งเธอ

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นขณะที่กำลังขับรถไปทำงาน เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก

“ภัทรพลครับ”

“คุณพีทบีเองนะคะ ผู้จัดการน้ำหวานขอโทษที่โทรมาแต่เช้านะคะสะดวกคุยไหมคะ”

เขาเหลือบตามองไปที่ศศินาเล็กน้อยเห็นเธอมองเหม่อไปนอกกระจกรถ

“ครับ”

“พอดีว่าพอข่าวเมื่อวานออกไป มีคนติดต่อมาที่บีเยอะมาก ว่าอยากจะให้น้ำหวานรับงานคู่กับคุณพีท มีทั้งงานโชว์ตัว งานโฆษณา งานถ่ายแบบ งาน..”

“ผมไม่สะดวกครับ ผมไม่ถนัดแนวนี้ ผมเป็นนักธุรกิจ ทำงานอย่างอื่นเกรงว่าจะทำได้ไม่ดี”

“อย่าเพิ่งปฏิเสธเลยนะคะคุณพีท เดี๋ยวบีส่งรายละเอียดให้ดูก่อน งานไหนเราไหว เราค่อยรับ ไม่ไหวก็ค่อยปฏิเสธไปบีคุยเรื่องนี้กับน้ำหวาน น้ำหวานเขาก็คิดว่าคุณพีทคงไม่สะดวก แต่บีเห็นว่า หากรับงานคู่กันจะช่วยส่งเสริมภาพลักษณ์ให้สยามพาณิชย์ด้วย ทางบริษัทจะได้พื้นที่ข่าวเพิ่มขึ้น คนจะได้รู้จักมากขึ้น โดยไม่ต้องเสียเงินค่าซื้อเวลาเพื่อโฆษณาเลยนะคะ คุณพีทเอาไปคิดดูก่อนค่ะอย่าเพิ่งปฏิเสธ บีว่ามันมีแต่ได้กับได้ บีจะส่งรายละเอียดไปให้นะคะ”

“ครับลองส่งมาก็ได้ครับ ผมจะดูอีกที”

เขาตอบแบ่งรับแบ่งสู้อย่างรักษาน้ำใจ รู้ดีว่าคุณบีหวังดีเพราะเธอไม่รู้เรื่องเขากับศศินา รู้แต่เพียงว่าเขาคบกับนลินีอยู่ ใจจริงเขาอยากจะปฏิเสธไปเลย เพราะการออกงานคู่กับนลินีเพื่อให้ได้พื้นที่สื่อมากขึ้นรังแต่จะทำให้ศศินาเสียใจ และเขาตัดสินใจแล้วว่าเขาจะจบเรื่องนี้อย่างเร็วที่สุด หลังจากเขาวางสาย ศศินาก็เหลือบตามามองเขา เขารู้ว่าเธออยากรู้แต่ไม่ถาม

“คุณบีโทรมา มีงานติดต่อเข้ามาให้ฉันกับน้ำหวานไปออกงานคู่กัน”

“…………”

หญิงสาวเบือนหน้าหนี เขาเอื้อมมือไปกุมมือเธอไว้

“แต่ฉันคงไม่รับหรอกนะ ฉันห่วงความรู้สึกแก”

“…………..”

“พีทแคร์นานะ”