เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 53

“ครับเดี๋ยวพี่ออกไป”

ภัทรพลกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากมองหน้าศศินาด้วยแววตาสำนึกผิด ศศินาคว้ากระเป๋าขึ้นมา ภัทรพล ดึงไว้อย่างรวดเร็ว

“นา เดี๋ยว....”

สองสายตาสบกันเนิ่นนาน ด้วย อารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกัน แววตาของหญิงสาวมีแต่ ‘ความเจ็บปวด' แววตาของชายหนุ่มมีแต่ ‘ความอ้อนวอน’

“พี่พีทคะ”

นลินีเดินเข้ามาในร้าน เธอไม่เคยมาที่นี่ ร้านนี้หาไม่ยากอยู่ใกล้กับตึกพาณิชย์ศิริกุล ด้วยความที่ร้านเป็นห้องกระจกไม่ได้มีพื้นที่ เธอเลยเปิดประตูเข้าร้านมาเลย

“พี่นาสวัสดีค่ะ”

นลินียกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มแย้มยินดี ศศินายิ้มฝืดเฝื่อนตอบไปพร้อมรับไหว้

“สวัสดีค่ะน้ำหวาน”

“ดีใจจังเลยค่ะที่พบพี่นาที่นี่ วันนั้นน้ำหวานยังไม่ได้ขอบคุณพี่นาเลยค่ะที่ช่วย ถ้าไม่ได้พี่นาช่วยกู้สถานการณ์ให้ดีขึ้นล่ะแย่เลย คุณลุงคงโมโหมากกว่านี้”

นลินีกล่าวขอบคุณอย่างจริงใจ พรางหันไปมองแฟนหนุ่ม

“.............”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ยินดี”

“ทานกันหรือยังคะน้ำหวานหิวพอดีเลยค่ะพี่พีท ยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง”

นลินีเอื้อมมือมาจับแขนภัทรพลอย่างออดอ้อน ศศินามองภาพนั้นด้วยหัวใจสลาย ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า วันหนึ่งต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ตอนที่เป็นเพียงเพื่อนกัน เห็นเขาไปกับคนอื่นอยู่กับคนอื่นก็รู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ เพราะเขากับเธอเป็นแค่เพื่อน แต่ในวันนี้ที่เธอเป็นเมียเขาอยู่กับเขามาแปดปี ต้องมาทนมองคนอื่นจับแขนซบไหล่ออดอ้อนเขาแบบนี้ เจ็บแทบขาดใจ ศศินาเสเลื่อนจานอาหารไม่มองภาพตรงหน้า อีกมือใช้เล็บจิกต้นขาตนเองแน่นให้มีสติไม่เผลอแสดงอาการอ่อนแอออกมา นั่งทานสลัดในจานของตนเงียบๆ

ภัทรพลเหลือบตามองศศินาอย่างกังวลใจ ค่อยๆ ดึงมือนลินีออกอย่างแนบเนียน แล้วลากเก้าอี้ให้นางเอกสาวนั่งลงข้างตัว พนักงานนำอาหารเข้ามาเสริฟ์

“โอ้ น่าทานมากๆ ค่ะ ราวีโอลี่ทรัฟเฟิลจานนี้ต้องเป็นของพี่พีทใช่ไหมคะ น้ำหวานจำได้ว่าพี่พีทชอบทานเห็ด”

“..........”

ภัทรพลกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ด่าตัวเองซ้ำๆ ว่าไม่น่าหาเรื่อง ปัญหาเก่ายังไม่เคลียร์กลับสร้างปัญหาใหม่ขึ้นมาอีก แบบนี้เมื่อไหร่ศศินาจะยกโทษให้

“น้ำหวานสั่งอะไรเพิ่มดีครับ”

ภัทรพลเรียกขอเมนูจากพนักงาน

“ขอเป็นปานซานเนลล่าแล้วกันค่ะ พี่พีทเอาสเต็กปลาของโปรดเพิ่มไหมคะเดี๋ยวไม่อิ่ม น้ำหวานขอแย่งชิมราวีโอลี่ทรัฟเฟิลของพี่พีทได้ไหมคะ”